Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Novum Testamentum Graecum Romains 9:2

New Testament
Chapter
Verses
1
’Αλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν πνεύματι ἁγίῳ,

’Alḗtheian légō en Christō̂i, ou pseúdomai, symmartyroúsēs moi tē̂s syneidḗseṓs mou en pneúmati hagíōi,

2
ὅτι λύπη μοί ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου.

hóti lýpē moí estin megálē kaì adiáleiptos odýnē tē̂i kardíāi mou.

3
ηὐχόμην γὰρ ἀνάθεμα εἶναι αὐτὸς ἐγὼ ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μου τῶν συγγενῶν μου κατὰ σάρκα,

ēychómēn gàr anáthema eînai autòs egṑ apò toû Christoû hypèr tō̂n adelphō̂n mou tō̂n syngenō̂n mou katà sárka,

4
οἵτινές εἰσιν ’Ισραηλῖται, ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι,

hoítinés eisin ’Israēlîtai, hō̂n hē hyiothesía kaì hē dóxa kaì hai diathē̂kai kaì hē nomothesía kaì hē latreía kaì hai epangelíai,

5
ὧν οἱ πατέρες, καὶ ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα· ὁ ὢν ἐπὶ πάντων θεὸς εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν.

hō̂n hoi patéres, kaì ex hō̂n ho Christòs tò katà sárka: ho ṑn epì pántōn theòs eulogētòs eis toùs aiō̂nas, amḗn.

6
Οὐχ οἷον δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ θεοῦ. οὐ γὰρ πάντες οἱ ἐξ ’Ισραήλ, οὗτοι ’Ισραήλ·

Ouch hoîon dè hóti ekpéptōken ho lógos toû theoû. ou gàr pántes hoi ex ’Israḗl, hoûtoi ’Israḗl:

7
οὐδ’ ὅτι εἰσὶν σπέρμα ’Αβραάμ, πάντες τέκνα, ἀλλ’, ’Εν ’Ισαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα.

oud’ hóti eisìn spérma ’Abraám, pántes tékna, all’, ’En ’Isaàk klēthḗsetaí soi spérma.

8
τοῦτ’ ἔστιν, οὐ τὰ τέκνα τῆς σαρκὸς ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐπαγγελίας λογίζεται εἰς σπέρμα·

toût’ éstin, ou tà tékna tē̂s sarkòs taûta tékna toû theoû, allà tà tékna tē̂s epangelías logízetai eis spérma:

9
ἐπαγγελίας γὰρ ὁ λόγος οὗτος, Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱός.

epangelías gàr ho lógos hoûtos, Katà tòn kairòn toûton eleúsomai kaì éstai tē̂i Sárrāi hyiós.

10
οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ ‘Ρεβέκκα ἐξ ἑνὸς κοίτην ἔχουσα, ’Ισαὰκ τοῦ πατρὸς ἡμῶν·

ou mónon dé, allà kaì ‘Rebékka ex henòs koítēn échousa, ’Isaàk toû patròs hēmō̂n:

11
μήπω γὰρ γεννηθέντων μηδὲ πραξάντων τι ἀγαθὸν ἢ φαῦλον, ἵνα ἡ κατ’ ἐκλογὴν πρόθεσις τοῦ θεοῦ μένῃ,

mḗpō gàr gennēthéntōn mēdè praxántōn ti agathòn ḕ phaûlon, hína hē kat’ eklogḕn próthesis toû theoû ménēi,

12
οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκ τοῦ καλοῦντος, ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι ‘Ο μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι·

ouk ex érgōn all’ ek toû kaloûntos, erréthē autē̂i hóti ‘O meízōn douleúsei tō̂i elássoni:

13
καθὼς γέγραπται, Τὸν ’Ιακὼβ ἠγάπησα, τὸν δὲ ’Ησαῦ ἐμίσησα.

kathṑs gégraptai, Tòn ’Iakṑb ēgápēsa, tòn dè ’Ēsaû emísēsa.

14
Τί οὖν ἐροῦμεν; μὴ ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ; μὴ γένοιτο·

Tí oûn eroûmen? mḕ adikía parà tō̂i theō̂i? mḕ génoito:

15
τῷ Μωϋσεῖ γὰρ λέγει, ’Ελεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ, καὶ οἰκτιρήσω ὃν ἂν οἰκτίρω.

tō̂i Mōÿseî gàr légei, ’Eleḗsō hòn àn eleō̂, kaì oiktirḗsō hòn àn oiktírō.

16
ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντος θεοῦ.

ára oûn ou toû thélontos oudè toû tréchontos, allà toû eleō̂ntos theoû.

17
λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι Εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.

légei gàr hē graphḕ tō̂i Pharaṑ hóti Eis autò toûto exḗgeirá se hópōs endeíxōmai en soì tḕn dýnamín mou, kaì hópōs diangelē̂i tò ónomá mou en pásēi tē̂i gē̂i.

18
ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.

ára oûn hòn thélei eleeî, hòn dè thélei sklērýnei.

19
’Ερεῖς μοι οὖν, Τί [οὖν] ἔτι μέμφεται; τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίς ἀνθέστηκεν;

’Ereîs moi oûn, Tí [oûn] éti mémphetai? tō̂i gàr boulḗmati autoû tís anthéstēken?

20
ὦ ἄνθρωπε, μενοῦνγε σὺ τίς εἶ ὁ ἀνταποκρινόμενος τῷ θεῷ; μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι, Τί με ἐποίησας οὕτως;

ō̂ ánthrōpe, menoûn'ge sỳ tís eî ho antapokrinómenos tō̂i theō̂i? mḕ ereî tò plásma tō̂i plásanti, Tí me epoíēsas hoútōs?

21
ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺς τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματος ποιῆσαι ὃ μὲν εἰς τιμὴν σκεῦος, ὃ δὲ εἰς ἀτιμίαν;

ḕ ouk échei exousían ho kerameùs toû pēloû ek toû autoû phyrámatos poiē̂sai hò mèn eis timḕn skeûos, hò dè eis atimían?

22
εἰ δὲ θέλων ὁ θεὸς ἐνδείξασθαι τὴν ὀργὴν καὶ γνωρίσαι τὸ δυνατὸν αὐτοῦ ἤνεγκεν ἐν πολλῇ μακροθυμίᾳ σκεύη ὀργῆς κατηρτισμένα εἰς ἀπώλειαν,

ei dè thélōn ho theòs endeíxasthai tḕn orgḕn kaì gnōrísai tò dynatòn autoû ḗnenken en pollē̂i makrothymíāi skeúē orgē̂s katērtisména eis apṓleian,

23
καὶ ἵνα γνωρίσῃ τὸν πλοῦτον τῆς δόξης αὐτοῦ ἐπὶ σκεύη ἐλέους, ἃ προητοίμασεν εἰς δόξαν,

kaì hína gnōrísēi tòn ploûton tē̂s dóxēs autoû epì skeúē eléous, hà proētoímasen eis dóxan,

24
οὓς καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶς οὐ μόνον ἐξ ’Ιουδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν;

hoùs kaì ekálesen hēmâs ou mónon ex ’Ioudaíōn allà kaì ex ethnō̂n?

25
ὡς καὶ ἐν τῷ ‘Ωσηὲ λέγει, Καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην·

hōs kaì en tō̂i ‘Ōsēè légei, Kalésō tòn ou laón mou laón mou kaì tḕn ouk ēgapēménēn ēgapēménēn:

26
καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη αὐτοῖς, Οὐ λαός μου ὑμεῖς, ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντος.

kaì éstai en tō̂i tópōi hoû erréthē autoîs, Ou laós mou hymeîs, ekeî klēthḗsontai hyioì theoû zō̂ntos.

27
’Ησαΐας δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ ’Ισραήλ, ’Εὰν ᾖ ὁ ἀριθμὸς τῶν υἱῶν ’Ισραὴλ ὡς ἡ ἄμμος τῆς θαλάσσης, τὸ ὑπόλειμμα σωθήσεται·

’Ēsaḯas dè krázei hypèr toû ’Israḗl, ’Eàn ē̂i ho arithmòs tō̂n hyiō̂n ’Israḕl hōs hē ámmos tē̂s thalássēs, tò hypóleimma sōthḗsetai:

28
λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ποιήσει κύριος ἐπὶ τῆς γῆς.

lógon gàr syntelō̂n kaì syntémnōn poiḗsei kýrios epì tē̂s gē̂s.

29
καὶ καθὼς προείρηκεν ’Ησαΐας, Εἰ μὴ κύριος Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡς Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡς Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.

kaì kathṑs proeírēken ’Ēsaḯas, Ei mḕ kýrios Sabaṑth enkatélipen hēmîn spérma, hōs Sódoma àn egenḗthēmen kaì hōs Gómorra àn hōmoiṓthēmen.

30
Τί οὖν ἐροῦμεν; ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεως·

Tí oûn eroûmen? hóti éthnē tà mḕ diṓkonta dikaiosýnēn katélaben dikaiosýnēn, dikaiosýnēn dè tḕn ek písteōs:

31
’Ισραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνης εἰς νόμον οὐκ ἔφθασεν.

’Israḕl dè diṓkōn nómon dikaiosýnēs eis nómon ouk éphthasen.

32
διὰ τί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεως ἀλλ’ ὡς ἐξ ἔργων· προσέκοψαν τῷ λίθῳ τοῦ προσκόμματος,

dià tí? hóti ouk ek písteōs all’ hōs ex érgōn: prosékopsan tō̂i líthōi toû proskómmatos,

33
καθὼς γέγραπται, ’Ιδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματος καὶ πέτραν σκανδάλου, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.

kathṑs gégraptai, ’Idoù títhēmi en Siṑn líthon proskómmatos kaì pétran skandálou, kaì ho pisteúōn ep’ autō̂i ou kataischynthḗsetai.