Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante 2 Maccabées 7

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Συνέβη δὲ καὶ ἑπτὰ ἀδελϕοὺς μετὰ τῆς μητρὸς συλλημϕθέντας ἀναγκάζεσθαι ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἀπὸ τῶν ἀθεμίτων ὑείων κρεῶν ἐϕάπτεσθαι μάστιξιν καὶ νευραῖς αἰκιζομένους.

Synébē dè kaì heptà adelphoùs metà tē̂s mētròs syllēmphthéntas anankázesthai hypò toû basiléōs apò tō̂n athemítōn hyeíōn kreō̂n epháptesthai mástixin kaì neuraîs aikizoménous.
2
εἷς δὲ αὐτῶν γενόμενος προήγορος οὕτως ἔϕη Τί μέλλεις ἐρωτᾶν καὶ μανθάνειν ἡμῶν; ἕτοιμοι γὰρ ἀποθνῄσκειν ἐσμὲν ἢ παραβαίνειν τοὺς πατρίους νόμους.

heîs dè autō̂n genómenos proḗgoros hoútōs éphē Tí mélleis erōtân kaì manthánein hēmō̂n? hétoimoi gàr apothnḗiskein esmèn ḕ parabaínein toùs patríous nómous.
3
ἔκθυμος δὲ γενόμενος ὁ βασιλεὺς προσέταξεν τήγανα καὶ λέβητας ἐκπυροῦν.

ékthymos dè genómenos ho basileùs prosétaxen tḗgana kaì lébētas ekpyroûn.
4
τῶν δὲ παραχρῆμα ἐκπυρωθέντων τὸν γενόμενον αὐτῶν προήγορον προσέταξεν γλωσσοτομεῖν καὶ περισκυθίσαντας ἀκρωτηριάζειν τῶν λοιπῶν ἀδελϕῶν καὶ τῆς μητρὸς συνορώντων.

tō̂n dè parachrē̂ma ekpyrōthéntōn tòn genómenon autō̂n proḗgoron prosétaxen glōssotomeîn kaì periskythísantas akrōtēriázein tō̂n loipō̂n adelphō̂n kaì tē̂s mētròs synorṓntōn.
5
ἄχρηστον δὲ αὐτὸν τοῖς ὅλοις γενόμενον ἐκέλευσεν τῇ πυρᾷ προσάγειν ἔμπνουν καὶ τηγανίζειν. τῆς δὲ ἀτμίδος ἐϕ’ ἱκανὸν διαδιδούσης τοῦ τηγάνου ἀλλήλους παρεκάλουν σὺν τῇ μητρὶ γενναίως τελευτᾶν λέγοντες οὕτως

áchrēston dè autòn toîs hólois genómenon ekéleusen tē̂i pyrā̂i proságein émpnoun kaì tēganízein. tē̂s dè atmídos eph’ hikanòn diadidoúsēs toû tēgánou allḗlous parekáloun sỳn tē̂i mētrì gennaíōs teleutân légontes hoútōs
6
‘Ο κύριος ὁ θεὸς ἐϕορᾷ καὶ ταῖς ἀληθείαις ἐϕ’ ἡμῖν παρακαλεῖται, καθάπερ διὰ τῆς κατὰ πρόσωπον ἀντιμαρτυρούσης ᾠδῆς διεσάϕησεν Μωυσῆς λέγων Καὶ ἐπὶ τοῖς δούλοις αὐτοῦ παρακληθήσεται.

‘O kýrios ho theòs ephorā̂i kaì taîs alētheíais eph’ hēmîn parakaleîtai, katháper dià tē̂s katà prósōpon antimartyroúsēs ōidē̂s diesáphēsen Mōysē̂s légōn Kaì epì toîs doúlois autoû paraklēthḗsetai.
7
Μεταλλάξαντος δὲ τοῦ πρώτου τὸν τρόπον τοῦτον τὸν δεύτερον ἦγον ἐπὶ τὸν ἐμπαιγμὸν καὶ τὸ τῆς κεϕαλῆς δέρμα σὺν ταῖς θριξὶν περισύραντες ἐπηρώτων Εἰ ϕάγεσαι πρὸ τοῦ τιμωρηθῆναι τὸ σῶμα κατὰ μέλος;

Metalláxantos dè toû prṓtou tòn trópon toûton tòn deúteron ē̂gon epì tòn empaigmòn kaì tò tē̂s kephalē̂s dérma sỳn taîs thrixìn perisýrantes epērṓtōn Ei phágesai prò toû timōrēthē̂nai tò sō̂ma katà mélos?
8
ὁ δὲ ἀποκριθεὶς τῇ πατρίῳ ϕωνῇ προσεῖπεν Οὐχί. διόπερ καὶ οὗτος τὴν ἑξῆς ἔλαβεν βάσανον ὡς ὁ πρῶτος.

ho dè apokritheìs tē̂i patríōi phōnē̂i proseîpen Ouchí. dióper kaì hoûtos tḕn hexē̂s élaben básanon hōs ho prō̂tos.
9
ἐν ἐσχάτῃ δὲ πνοῇ γενόμενος εἶπεν Σὺ μέν, ἀλάστωρ, ἐκ τοῦ παρόντος ἡμᾶς ζῆν ἀπολύεις, ὁ δὲ τοῦ κόσμου βασιλεὺς ἀποθανόντας ἡμᾶς ὑπὲρ τῶν αὐτοῦ νόμων εἰς αἰώνιον ἀναβίωσιν ζωῆς ἡμᾶς ἀναστήσει.

en eschátēi dè pnoē̂i genómenos eîpen Sỳ mén, alástōr, ek toû paróntos hēmâs zē̂n apolýeis, ho dè toû kósmou basileùs apothanóntas hēmâs hypèr tō̂n autoû nómōn eis aiṓnion anabíōsin zōē̂s hēmâs anastḗsei.
10
Μετὰ δὲ τοῦτον ὁ τρίτος ἐνεπαίζετο καὶ τὴν γλῶσσαν αἰτηθεὶς ταχέως προέβαλεν καὶ τὰς χεῖρας εὐθαρσῶς προέτεινεν

Metà dè toûton ho trítos enepaízeto kaì tḕn glō̂ssan aitētheìs tachéōs proébalen kaì tàs cheîras eutharsō̂s proéteinen
11
καὶ γενναίως εἶπεν ’Εξ οὐρανοῦ ταῦτα κέκτημαι καὶ διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους ὑπερορῶ ταῦτα καὶ παρ’ αὐτοῦ ταῦτα πάλιν ἐλπίζω κομίσασθαι·

kaì gennaíōs eîpen ’Ex ouranoû taûta kéktēmai kaì dià toùs autoû nómous hyperorō̂ taûta kaì par’ autoû taûta pálin elpízō komísasthai:
12
ὥστε αὐτὸν τὸν βασιλέα καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ἐκπλήσσεσθαι τὴν τοῦ νεανίσκου ψυχήν, ὡς ἐν οὐδενὶ τὰς ἀλγηδόνας ἐτίθετο.

hṓste autòn tòn basiléa kaì toùs sỳn autō̂i ekplḗssesthai tḕn toû neanískou psychḗn, hōs en oudenì tàs algēdónas etítheto.
13
Καὶ τούτου δὲ μεταλλάξαντος τὸν τέταρτον ὡσαύτως ἐβασάνιζον αἰκιζόμενοι.

Kaì toútou dè metalláxantos tòn tétarton hōsaútōs ebasánizon aikizómenoi.
14
καὶ γενόμενος πρὸς τὸ τελευτᾶν οὕτως ἔϕη Αἱρετὸν μεταλλάσσοντας ὑπ’ ἀνθρώπων τὰς ὑπὸ τοῦ θεοῦ προσδοκᾶν ἐλπίδας πάλιν ἀναστήσεσθαι ὑπ’ αὐτοῦ· σοὶ μὲν γὰρ ἀνάστασις εἰς ζωὴν οὐκ ἔσται.

kaì genómenos pròs tò teleutân hoútōs éphē Hairetòn metallássontas hyp’ anthrṓpōn tàs hypò toû theoû prosdokân elpídas pálin anastḗsesthai hyp’ autoû: soì mèn gàr anástasis eis zōḕn ouk éstai.
15
’Εχομένως δὲ τὸν πέμπτον προσάγοντες ᾐκίζοντο.

’Echoménōs dè tòn pémpton proságontes ēikízonto.
16
ὁ δὲ πρὸς αὐτὸν ἰδὼν εἶπεν ’Εξουσίαν ἐν ἀνθρώποις ἔχων ϕθαρτὸς ὢν ὃ θέλεις ποιεῖς· μὴ δόκει δὲ τὸ γένος ἡμῶν ὑπὸ τοῦ θεοῦ καταλελεῖϕθαι·

ho dè pròs autòn idṑn eîpen ’Exousían en anthrṓpois échōn phthartòs ṑn hò théleis poieîs: mḕ dókei dè tò génos hēmō̂n hypò toû theoû kataleleîphthai:
17
σὺ δὲ καρτέρει καὶ θεώρει τὸ μεγαλεῖον αὐτοῦ κράτος, ὡς σὲ καὶ τὸ σπέρμα σου βασανιεῖ.

sỳ dè kartérei kaì theṓrei tò megaleîon autoû krátos, hōs sè kaì tò spérma sou basanieî.
18
Μετὰ δὲ τοῦτον ἦγον τὸν ἕκτον, καὶ μέλλων ἀποθνῄσκειν ἔϕη Μὴ πλανῶ μάτην, ἡμεῖς γὰρ δι’ ἑαυτοὺς ταῦτα πάσχομεν ἁμαρτόντες εἰς τὸν ἑαυτῶν θεόν, ἄξια θαυμασμοῦ γέγονεν·

Metà dè toûton ē̂gon tòn hékton, kaì méllōn apothnḗiskein éphē Mḕ planō̂ mátēn, hēmeîs gàr di’ heautoùs taûta páschomen hamartóntes eis tòn heautō̂n theón, áxia thaumasmoû gégonen:
19
σὺ δὲ μὴ νομίσῃς ἀθῷος ἔσεσθαι θεομαχεῖν ἐπιχειρήσας.

sỳ dè mḕ nomísēis athō̂ios ésesthai theomacheîn epicheirḗsas.
20
‘Υπεραγόντως δὲ ἡ μήτηρ θαυμαστὴ καὶ μνήμης ἀγαθῆς ἀξία, ἥτις ἀπολλυμένους υἱοὺς ἑπτὰ συνορῶσα μιᾶς ὑπὸ καιρὸν ἡμέρας εὐψύχως ἔϕερεν διὰ τὰς ἐπὶ κύριον ἐλπίδας.

‘Yperagóntōs dè hē mḗtēr thaumastḕ kaì mnḗmēs agathē̂s axía, hḗtis apollyménous hyioùs heptà synorō̂sa miâs hypò kairòn hēméras eupsýchōs épheren dià tàs epì kýrion elpídas.
21
ἕκαστον δὲ αὐτῶν παρεκάλει τῇ πατρίῳ ϕωνῇ γενναίῳ πεπληρωμένη ϕρονήματι καὶ τὸν θῆλυν λογισμὸν ἄρσενι θυμῷ διεγείρασα λέγουσα πρὸς αὐτούς

hékaston dè autō̂n parekálei tē̂i patríōi phōnē̂i gennaíōi peplērōménē phronḗmati kaì tòn thē̂lyn logismòn árseni thymō̂i diegeírasa légousa pròs autoús
22
Οὐκ οἶδ’ ὅπως εἰς τὴν ἐμὴν ἐϕάνητε κοιλίαν, οὐδὲ ἐγὼ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ζωὴν ὑμῖν ἐχαρισάμην, καὶ τὴν ἑκάστου στοιχείωσιν οὐκ ἐγὼ διερρύθμισα·

Ouk oîd’ hópōs eis tḕn emḕn ephánēte koilían, oudè egṑ tò pneûma kaì tḕn zōḕn hymîn echarisámēn, kaì tḕn hekástou stoicheíōsin ouk egṑ dierrýthmisa:
23
τοιγαροῦν ὁ τοῦ κόσμου κτίστης ὁ πλάσας ἀνθρώπου γένεσιν καὶ πάντων ἐξευρὼν γένεσιν καὶ τὸ πνεῦμα καὶ τὴν ζωὴν ὑμῖν πάλιν ἀποδίδωσιν μετ’ ἐλέους, ὡς νῦν ὑπερορᾶτε ἑαυτοὺς διὰ τοὺς αὐτοῦ νόμους.

toigaroûn ho toû kósmou ktístēs ho plásas anthrṓpou génesin kaì pántōn exeurṑn génesin kaì tò pneûma kaì tḕn zōḕn hymîn pálin apodídōsin met’ eléous, hōs nŷn hyperorâte heautoùs dià toùs autoû nómous.
24
‘Ο δὲ ’Αντίοχος οἰόμενος καταϕρονεῖσθαι καὶ τὴν ὀνειδίζουσαν ὑϕορώμενος ϕωνὴν ἔτι τοῦ νεωτέρου περιόντος οὐ μόνον διὰ λόγων ἐποιεῖτο τὴν παράκλησιν, ἀλλὰ καὶ δι’ ὅρκων ἐπίστου ἅμα πλουτιεῖν καὶ μακαριστὸν ποιήσειν μεταθέμενον ἀπὸ τῶν πατρίων καὶ ϕίλον ἕξειν καὶ χρείας ἐμπιστεύσειν.

‘O dè ’Antíochos oiómenos kataphroneîsthai kaì tḕn oneidízousan hyphorṓmenos phōnḕn éti toû neōtérou perióntos ou mónon dià lógōn epoieîto tḕn paráklēsin, allà kaì di’ hórkōn epístou háma ploutieîn kaì makaristòn poiḗsein metathémenon apò tō̂n patríōn kaì phílon héxein kaì chreías empisteúsein.
25
τοῦ δὲ νεανίου μηδαμῶς προσέχοντος προσκαλεσάμενος ὁ βασιλεὺς τὴν μητέρα παρῄνει γενέσθαι τοῦ μειρακίου σύμβουλον ἐπὶ σωτηρίᾳ.

toû dè neaníou mēdamō̂s proséchontos proskalesámenos ho basileùs tḕn mētéra parḗinei genésthai toû meirakíou sýmboulon epì sōtēríāi.
26
πολλὰ δὲ αὐτοῦ παραινέσαντος ἐπεδέξατο πείσειν τὸν υἱόν·

pollà dè autoû parainésantos epedéxato peísein tòn hyión:
27
προσκύψασα δὲ αὐτῷ χλευάσασα τὸν ὠμὸν τύραννον οὕτως ἔϕησεν τῇ πατρίῳ ϕωνῇ Υἱέ, ἐλέησόν με τὴν ἐν γαστρὶ περιενέγκασάν σε μῆνας ἐννέα καὶ θηλάσασάν σε ἔτη τρία καὶ ἐκθρέψασάν σε καὶ ἀγαγοῦσαν εἰς τὴν ἡλικίαν ταύτην καὶ τροϕοϕορήσασαν.

proskýpsasa dè autō̂i chleuásasa tòn ōmòn týrannon hoútōs éphēsen tē̂i patríōi phōnē̂i Hyié, eléēsón me tḕn en gastrì perienénkasán se mē̂nas ennéa kaì thēlásasán se étē tría kaì ekthrépsasán se kaì agagoûsan eis tḕn hēlikían taútēn kaì trophophorḗsasan.
28
ἀξιῶ σε, τέκνον, ἀναβλέψαντα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν καὶ τὰ ἐν αὐτοῖς πάντα ἰδόντα γνῶναι ὅτι οὐκ ἐξ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ θεός, καὶ τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος οὕτω γίνεται.

axiō̂ se, téknon, anablépsanta eis tòn ouranòn kaì tḕn gē̂n kaì tà en autoîs pánta idónta gnō̂nai hóti ouk ex óntōn epoíēsen autà ho theós, kaì tò tō̂n anthrṓpōn génos hoútō gínetai.
29
μὴ ϕοβηθῇς τὸν δήμιον τοῦτον, ἀλλὰ τῶν ἀδελϕῶν ἄξιος γενόμενος ἐπίδεξαι τὸν θάνατον, ἵνα ἐν τῷ ἐλέει σὺν τοῖς ἀδελϕοῖς σου κομίσωμαί σε.

mḕ phobēthē̂is tòn dḗmion toûton, allà tō̂n adelphō̂n áxios genómenos epídexai tòn thánaton, hína en tō̂i eléei sỳn toîs adelphoîs sou komísōmaí se.
30
῎Ετι δὲ ταύτης καταληγούσης ὁ νεανίας εἶπεν Τίνα μένετε; οὐχ ὑπακούω τοῦ προστάγματος τοῦ βασιλέως, τοῦ δὲ προστάγματος ἀκούω τοῦ νόμου τοῦ δοθέντος τοῖς πατράσιν ἡμῶν διὰ Μωυσέως.

῎Eti dè taútēs katalēgoúsēs ho neanías eîpen Tína ménete? ouch hypakoúō toû prostágmatos toû basiléōs, toû dè prostágmatos akoúō toû nómou toû dothéntos toîs patrásin hēmō̂n dià Mōyséōs.
31
σὺ δὲ πάσης κακίας εὑρετὴς γενόμενος εἰς τοὺς Εβραίους οὐ μὴ διαϕύγῃς τὰς χεῖρας τοῦ θεοῦ.

sỳ dè pásēs kakías heuretḕs genómenos eis toùs Ebraíous ou mḕ diaphýgēis tàs cheîras toû theoû.
32
ἡμεῖς γὰρ διὰ τὰς ἑαυτῶν ἁμαρτίας πάσχομεν.

hēmeîs gàr dià tàs heautō̂n hamartías páschomen.
33
εἰ δὲ χάριν ἐπιπλήξεως καὶ παιδείας ὁ ζῶν κύριος ἡμῶν βραχέως ἐπώργισται, καὶ πάλιν καταλλαγήσεται τοῖς ἑαυτοῦ δούλοις.

ei dè chárin epiplḗxeōs kaì paideías ho zō̂n kýrios hēmō̂n brachéōs epṓrgistai, kaì pálin katallagḗsetai toîs heautoû doúlois.
34
σὺ δέ, ὦ ἀνόσιε καὶ πάντων ἀνθρώπων μιαρώτατε, μὴ μάτην μετεωρίζου ϕρυαττόμενος ἀδήλοις ἐλπίσιν ἐπὶ τοὺς οὐρανίους παῖδας ἐπαιρόμενος χεῖρα·

sỳ dé, ō̂ anósie kaì pántōn anthrṓpōn miarṓtate, mḕ mátēn meteōrízou phryattómenos adḗlois elpísin epì toùs ouraníous paîdas epairómenos cheîra:
35
οὔπω γὰρ τὴν τοῦ παντοκράτορος ἐπόπτου θεοῦ κρίσιν ἐκπέϕευγας.

oúpō gàr tḕn toû pantokrátoros epóptou theoû krísin ekpépheugas.
36
οἱ μὲν γὰρ νῦν ἡμέτεροι ἀδελϕοὶ βραχὺν ὑπενέγκαντες πόνον ἀενάου ζωῆς ὑπὸ διαθήκην θεοῦ πεπτώκασιν· σὺ δὲ τῇ τοῦ θεοῦ κρίσει δίκαια τὰ πρόστιμα τῆς ὑπερηϕανίας ἀποίσῃ.

hoi mèn gàr nŷn hēméteroi adelphoì brachỳn hypenénkantes pónon aenáou zōē̂s hypò diathḗkēn theoû peptṓkasin: sỳ dè tē̂i toû theoû krísei díkaia tà próstima tē̂s hyperēphanías apoísēi.
37
ἐγὼ δέ, καθάπερ οἱ ἀδελϕοί, καὶ σῶμα καὶ ψυχὴν προδίδωμι περὶ τῶν πατρίων νόμων ἐπικαλούμενος τὸν θεὸν ἵλεως ταχὺ τῷ ἔθνει γενέσθαι καὶ σὲ μετὰ ἐτασμῶν καὶ μαστίγων ἐξομολογήσασθαι διότι μόνος αὐτὸς θεός ἐστιν,

egṑ dé, katháper hoi adelphoí, kaì sō̂ma kaì psychḕn prodídōmi perì tō̂n patríōn nómōn epikaloúmenos tòn theòn híleōs tachỳ tō̂i éthnei genésthai kaì sè metà etasmō̂n kaì mastígōn exomologḗsasthai dióti mónos autòs theós estin,
38
ἐν ἐμοὶ δὲ καὶ τοῖς ἀδελϕοῖς μου στῆσαι τὴν τοῦ παντοκράτορος ὀργὴν τὴν ἐπὶ τὸ σύμπαν ἡμῶν γένος δικαίως ἐπηγμένην.

en emoì dè kaì toîs adelphoîs mou stē̂sai tḕn toû pantokrátoros orgḕn tḕn epì tò sýmpan hēmō̂n génos dikaíōs epēgménēn.
39
῎Εκθυμος δὲ γενόμενος ὁ βασιλεὺς τούτῳ παρὰ τοὺς ἄλλους χειρίστως ἀπήντησεν πικρῶς ϕέρων ἐπὶ τῷ μυκτηρισμῷ.

῎Ekthymos dè genómenos ho basileùs toútōi parà toùs állous cheirístōs apḗntēsen pikrō̂s phérōn epì tō̂i myktērismō̂i.
40
καὶ οὗτος οὖν καθαρὸς μετήλλαξεν παντελῶς ἐπὶ τῷ κυρίῳ πεποιθώς.

kaì hoûtos oûn katharòs metḗllaxen pantelō̂s epì tō̂i kyríōi pepoithṓs.
41
’Εσχάτη δὲ τῶν υἱῶν ἡ μήτηρ ἐτελεύτησεν.

’Eschátē dè tō̂n hyiō̂n hē mḗtēr eteleútēsen.
42
Τὰ μὲν οὖν περὶ τοὺς σπλαγχνισμοὺς καὶ τὰς ὑπερβαλλούσας αἰκίας ἐπὶ τοσοῦτον δεδηλώσθω.

Tà mèn oûn perì toùs splanchnismoùs kaì tàs hyperballoúsas aikías epì tosoûton dedēlṓsthō.