Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante 3 Maccabées 7:20

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Βασιλεὺς Πτολεμαῖος Φιλοπάτωρ τοῖς κατ’ Αἴγυπτον στρατηγοῖς καὶ πᾶσιν τοῖς τεταγμένοις ἐπὶ πραγμάτων χαίρειν καὶ ἐρρῶσθαι·

Basileùs Ptolemaîos Philopátōr toîs kat’ Aígypton stratēgoîs kaì pâsin toîs tetagménois epì pragmátōn chaírein kaì errō̂sthai:
2
ἐρρώμεθα δὲ καὶ αὐτοὶ καὶ τὰ τέκνα ἡμῶν κατευθύναντος ἡμῖν τοῦ μεγάλου θεοῦ τὰ πράγματα, καθὼς προαιρούμεθα.

errṓmetha dè kaì autoì kaì tà tékna hēmō̂n kateuthýnantos hēmîn toû megálou theoû tà prágmata, kathṑs proairoúmetha.
3
τῶν ϕίλων τινὲς κατὰ κακοήθειαν πυκνότερον ἡμῖν παρακείμενοι συνέπεισαν ἡμᾶς εἰς τὸ τοὺς ὑπὸ τὴν βασιλείαν Ιουδαίους συναθροίσαντας σύστημα κολάσασθαι ξενιζούσαις ἀποστατῶν τιμωρίαις

tō̂n phílōn tinès katà kakoḗtheian pyknóteron hēmîn parakeímenoi synépeisan hēmâs eis tò toùs hypò tḕn basileían Ioudaíous synathroísantas sýstēma kolásasthai xenizoúsais apostatō̂n timōríais
4
προϕερόμενοι μηδέποτε εὐσταθήσειν τὰ πράγματα ἡμῶν δι’ ἣν ἔχουσιν οὗτοι πρὸς πάντα τὰ ἔθνη δυσμένειαν, μέχρι ἂν συντελεσθῇ τοῦτο.

propherómenoi mēdépote eustathḗsein tà prágmata hēmō̂n di’ hḕn échousin hoûtoi pròs pánta tà éthnē dysméneian, méchri àn syntelesthē̂i toûto.
5
οἳ καὶ δεσμίους καταγαγόντες αὐτοὺς μετὰ σκυλμῶν ὡς ἀνδράποδα, μᾶλλον δὲ ὡς ἐπιβούλους, ἄνευ πάσης ἀνακρίσεως καὶ ἐξετάσεως ἐπεχείρησαν ἀνελεῖν νόμου Σκυθῶν ἀγριωτέραν ἐμπεπορπημένοι ὠμότητα.

hoì kaì desmíous katagagóntes autoùs metà skylmō̂n hōs andrápoda, mâllon dè hōs epiboúlous, áneu pásēs anakríseōs kaì exetáseōs epecheírēsan aneleîn nómou Skythō̂n agriōtéran empeporpēménoi ōmótēta.
6
ἡμεῖς δὲ ἐπὶ τούτοις σκληρότερον διαπειλησάμενοι καθ’ ἣν ἔχομεν πρὸς ἅπαντας ἀνθρώπους ἐπιείκειαν μόγις τὸ ζῆν αὐτοῖς χαρισάμενοι καὶ τὸν ἐπουράνιον θεὸν ἐγνωκότες ἀσϕαλῶς ὑπερησπικότα τῶν Ιουδαίων ὡς πατέρα ὑπὲρ υἱῶν διὰ παντὸς συμμαχοῦντα

hēmeîs dè epì toútois sklēróteron diapeilēsámenoi kath’ hḕn échomen pròs hápantas anthrṓpous epieíkeian mógis tò zē̂n autoîs charisámenoi kaì tòn epouránion theòn egnōkótes asphalō̂s hyperēspikóta tō̂n Ioudaíōn hōs patéra hypèr hyiō̂n dià pantòs symmachoûnta
7
τήν τε τοῦ ϕίλου ἣν ἔχουσιν βεβαίαν πρὸς ἡμᾶς καὶ τοὺς προγόνους ἡμῶν εὔνοιαν ἀναλογισάμενοι δικαίως ἀπολελύκαμεν πάσης καθ’ ὁντινοῦν αἰτίας τρόπον

tḗn te toû phílou hḕn échousin bebaían pròs hēmâs kaì toùs progónous hēmō̂n eúnoian analogisámenoi dikaíōs apolelýkamen pásēs kath’ hontinoûn aitías trópon
8
καὶ προστετάχαμεν ἑκάστῳ πάντας εἰς τὰ ἴδια ἐπιστρέϕειν ἐν παντὶ τόπῳ μηθενὸς αὐτοὺς τὸ σύνολον καταβλάπτοντος μήτε ὀνειδίζειν περὶ τῶν γεγενημένων παρὰ λόγον.

kaì prostetáchamen hekástōi pántas eis tà ídia epistréphein en pantì tópōi mēthenòs autoùs tò sýnolon katabláptontos mḗte oneidízein perì tō̂n gegenēménōn parà lógon.
9
γινώσκετε γὰρ ὅτι κατὰ τούτων ἐάν τι κακοτεχνήσωμεν πονηρὸν ἢ ἐπιλυπήσωμεν αὐτοὺς τὸ σύνολον, οὐκ ἄνθρωπον, ἀλλὰ τὸν πάσης δεσπόζοντα δυνάμεως θεὸν ὕψιστον ἀντικείμενον ἡμῖν ἐπ’ ἐκδικήσει τῶν πραγμάτων κατὰ πᾶν ἀϕεύκτως διὰ παντὸς ἕξομεν. ἔρρωσθε.

ginṓskete gàr hóti katà toútōn eán ti kakotechnḗsōmen ponēròn ḕ epilypḗsōmen autoùs tò sýnolon, ouk ánthrōpon, allà tòn pásēs despózonta dynámeōs theòn hýpsiston antikeímenon hēmîn ep’ ekdikḗsei tō̂n pragmátōn katà pân apheúktōs dià pantòs héxomen. érrōsthe.
10
Λαβόντες δὲ τὴν ἐπιστολὴν ταύτην οὐκ ἐσπούδασαν εὐθέως γενέσθαι περὶ τὴν ἄϕοδον, ἀλλὰ τὸν βασιλέα προσηξίωσαν τοὺς ἐκ τοῦ γένους τῶν Ιουδαίων τὸν ἅγιον θεὸν αὐθαιρέτως παραβεβηκότας καὶ τοῦ θεοῦ τὸν νόμον τυχεῖν δι’ αὐτῶν τῆς ὀϕειλομένης κολάσεως

Labóntes dè tḕn epistolḕn taútēn ouk espoúdasan euthéōs genésthai perì tḕn áphodon, allà tòn basiléa prosēxíōsan toùs ek toû génous tō̂n Ioudaíōn tòn hágion theòn authairétōs parabebēkótas kaì toû theoû tòn nómon tycheîn di’ autō̂n tē̂s opheiloménēs koláseōs
11
προϕερόμενοι τοὺς γαστρὸς ἕνεκεν τὰ θεῖα παραβεβηκότας προστάγματα μηδέποτε εὐνοήσειν μηδὲ τοῖς τοῦ βασιλέως πράγμασιν.

propherómenoi toùs gastròs héneken tà theîa parabebēkótas prostágmata mēdépote eunoḗsein mēdè toîs toû basiléōs prágmasin.
12
ὁ δὲ τἀληθὲς αὐτοὺς λέγειν παραδεξάμενος καὶ παραινέσας ἔδωκεν αὐτοῖς ἄδειαν πάντων, ὅπως τοὺς παραβεβηκότας τοῦ θεοῦ τὸν νόμον ἐξολεθρεύσωσιν κατὰ πάντα τὸν ὑπὸ τὴν βασιλείαν αὐτοῦ τόπον μετὰ παρρησίας ἄνευ πάσης βασιλικῆς ἐξουσίας καὶ ἐπισκέψεως.

ho dè talēthès autoùs légein paradexámenos kaì parainésas édōken autoîs ádeian pántōn, hópōs toùs parabebēkótas toû theoû tòn nómon exolethreúsōsin katà pánta tòn hypò tḕn basileían autoû tópon metà parrēsías áneu pásēs basilikē̂s exousías kaì episképseōs.
13
τότε κατευϕημήσαντες αὐτόν, ὡς πρέπον ἦν, οἱ τούτων ἱερεῖς καὶ πᾶν τὸ πλῆθος ἐπιϕωνήσαντες τὸ αλληλουια μετὰ χαρᾶς ἀνέλυσαν.

tóte kateuphēmḗsantes autón, hōs prépon ē̂n, hoi toútōn hiereîs kaì pân tò plē̂thos epiphōnḗsantes tò allēlouia metà charâs anélysan.
14
οὕτως τε τὸν ἐμπεσόντα τῶν μεμιαμμένων ὁμοεθνῆ κατὰ τὴν ὁδὸν ἐκολάζοντο καὶ μετὰ παραδειγματισμῶν ἀνῄρουν.

hoútōs te tòn empesónta tō̂n memiamménōn homoethnē̂ katà tḕn hodòn ekolázonto kaì metà paradeigmatismō̂n anḗiroun.
15
ἐκείνῃ δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἀνεῖλον ὑπὲρ τοὺς τριακοσίους ἄνδρας, ἣν καὶ ἤγαγον εὐϕροσύνην μετὰ χαρᾶς βεβήλους χειρωσάμενοι.

ekeínēi dè tē̂i hēmérāi aneîlon hypèr toùs triakosíous ándras, hḕn kaì ḗgagon euphrosýnēn metà charâs bebḗlous cheirōsámenoi.
16
αὐτοὶ δὲ οἱ μέχρι θανάτου τὸν θεὸν ἐσχηκότες παντελῆ σωτηρίας ἀπόλαυσιν εἰληϕότες ἀνέζευξαν ἐκ τῆς πόλεως παντοίοις εὐωδεστάτοις ἄνθεσιν κατεστεμμένοι μετ’ εὐϕροσύνης καὶ βοῆς ἐν αἴνοις καὶ παμμελέσιν ὕμνοις εὐχαριστοῦντες τῷ θεῷ τῶν πατέρων αὐτῶν αἰωνίῳ σωτῆρι τοῦ Ισραηλ.

autoì dè hoi méchri thanátou tòn theòn eschēkótes pantelē̂ sōtērías apólausin eilēphótes anézeuxan ek tē̂s póleōs pantoíois euōdestátois ánthesin katestemménoi met’ euphrosýnēs kaì boē̂s en aínois kaì pammelésin hýmnois eucharistoûntes tō̂i theō̂i tō̂n patérōn autō̂n aiōníōi sōtē̂ri toû Israēl.
17
Παραγενηθέντες δὲ εἰς Πτολεμαίδα τὴν ὀνομαζομένην διὰ τὴν τοῦ τόπου ἰδιότητα ῥοδοϕόρον, ἐν ᾗ προσέμεινεν αὐτοὺς ὁ στόλος κατὰ κοινὴν αὐτῶν βουλὴν ἡμέρας ἑπτά,

Paragenēthéntes dè eis Ptolemaída tḕn onomazoménēn dià tḕn toû tópou idiótēta rhodophóron, en hē̂i prosémeinen autoùs ho stólos katà koinḕn autō̂n boulḕn hēméras heptá,
18
ἐκεῖ ἐποίησαν πότον σωτήριον τοῦ βασιλέως χορηγήσαντος αὐτοῖς εὐψύχως τὰ πρὸς τὴν ἄϕιξιν πάντα ἑκάστῳ ἕως εἰς τὴν ἰδίαν οἰκίαν.

ekeî epoíēsan póton sōtḗrion toû basiléōs chorēgḗsantos autoîs eupsýchōs tà pròs tḕn áphixin pánta hekástōi héōs eis tḕn idían oikían.
19
καταχθέντες δὲ μετ’ εἰρήνης ἐν ταῖς πρεπούσαις ἐξομολογήσεσιν ὡσαύτως κἀκεῖ ἔστησαν καὶ ταύτας ἄγειν τὰς ἡμέρας ἐπὶ τὸν τῆς παροικίας αὐτῶν χρόνον εὐϕροσύνους.

katachthéntes dè met’ eirḗnēs en taîs prepoúsais exomologḗsesin hōsaútōs kakeî éstēsan kaì taútas ágein tàs hēméras epì tòn tē̂s paroikías autō̂n chrónon euphrosýnous.
20
ἃς καὶ ἀνιερώσαντες ἐν στήλῃ κατὰ τὸν τῆς συμποσίας τόπον προσευχῆς καθιδρύσαντες ἀνέλυσαν ἀσινεῖς, ἐλεύθεροι, ὑπερχαρεῖς, διά τε γῆς καὶ θαλάσσης καὶ ποταμοῦ ἀνασῳζόμενοι τῇ τοῦ βασιλέως ἐπιταγῇ, ἕκαστος εἰς τὴν ἰδίαν,

hàs kaì anierṓsantes en stḗlēi katà tòn tē̂s symposías tópon proseuchē̂s kathidrýsantes anélysan asineîs, eleútheroi, hyperchareîs, diá te gē̂s kaì thalássēs kaì potamoû anasōizómenoi tē̂i toû basiléōs epitagē̂i, hékastos eis tḕn idían,
21
καὶ πλείστην ἢ ἔμπροσθεν ἐν τοῖς ἐχθροῖς ἐξουσίαν ἐσχηκότες μετὰ δόξης καὶ ϕόβου, τὸ σύνολον ὑπὸ μηδενὸς διασεισθέντες τῶν ὑπαρχόντων.

kaì pleístēn ḕ émprosthen en toîs echthroîs exousían eschēkótes metà dóxēs kaì phóbou, tò sýnolon hypò mēdenòs diaseisthéntes tō̂n hyparchóntōn.
22
καὶ πάντα τὰ ἑαυτῶν πάντες ἐκομίσαντο ἐξ ἀπογραϕῆς ὥστε τοὺς ἔχοντάς τι μετὰ ϕόβου μεγίστου ἀποδοῦναι αὐτοῖς, τὰ μεγαλεῖα τοῦ μεγίστου θεοῦ ποιήσαντος τελείως ἐπὶ σωτηρίᾳ αὐτῶν.

kaì pánta tà heautō̂n pántes ekomísanto ex apographē̂s hṓste toùs échontás ti metà phóbou megístou apodoûnai autoîs, tà megaleîa toû megístou theoû poiḗsantos teleíōs epì sōtēríāi autō̂n.
23
εὐλογητὸς ὁ ῥύστης Ισραηλ εἰς τοὺς ἀεὶ χρόνους. αμην.

eulogētòs ho rhýstēs Israēl eis toùs aeì chrónous. amēn.