Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante 4 Maccabées 2:17

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ τί θαυμαστόν, εἰ αἱ τῆς ψυχῆς ἐπιθυμίαι πρὸς τὴν τοῦ κάλλους μετουσίαν ἀκυροῦνται;

Kaì tí thaumastón, ei hai tē̂s psychē̂s epithymíai pròs tḕn toû kállous metousían akyroûntai?
2
ταύτῃ γοῦν ὁ σώϕρων Ιωσηϕ ἐπαινεῖται, ὅτι διανοίᾳ περιεκράτησεν τῆς ἡδυπαθείας.

taútēi goûn ho sṓphrōn Iōsēph epaineîtai, hóti dianoíāi periekrátēsen tē̂s hēdypatheías.
3
νέος γὰρ ὢν καὶ ἀκμάζων πρὸς συνουσιασμὸν ἠκύρωσε τῷ λογισμῷ τὸν τῶν παθῶν οἶστρον.

néos gàr ṑn kaì akmázōn pròs synousiasmòn ēkýrōse tō̂i logismō̂i tòn tō̂n pathō̂n oîstron.
4
καὶ οὐ μόνον δὲ τὴν τῆς ἡδυπαθείας οἰστρηλασίαν ὁ λογισμὸς ἐπικρατεῖν ϕαίνεται, ἀλλὰ καὶ πάσης ἐπιθυμίας.

kaì ou mónon dè tḕn tē̂s hēdypatheías oistrēlasían ho logismòs epikrateîn phaínetai, allà kaì pásēs epithymías.
5
λέγει γοῦν ὁ νόμος Οὐκ ἐπιθυμήσεις τὴν γυναῖκα τοῦ πλησίον σου οὐδὲ ὅσα τῷ πλησίον σού ἐστιν.

légei goûn ho nómos Ouk epithymḗseis tḕn gynaîka toû plēsíon sou oudè hósa tō̂i plēsíon soú estin.
6
καίτοι ὅτε μὴ ἐπιθυμεῖν εἴρηκεν ἡμᾶς ὁ νόμος, πολὺ πλέον πείσαιμ’ ἂν ὑμᾶς ὅτι τῶν ἐπιθυμιῶν κρατεῖν δύναται ὁ λογισμός. ῞Ωσπερ καὶ τῶν κωλυτικῶν τῆς δικαιοσύνης παθῶν·

kaítoi hóte mḕ epithymeîn eírēken hēmâs ho nómos, polỳ pléon peísaim’ àn hymâs hóti tō̂n epithymiō̂n krateîn dýnatai ho logismós. ῞Ōsper kaì tō̂n kōlytikō̂n tē̂s dikaiosýnēs pathō̂n:
7
ἐπεὶ τίνα τις τρόπον μονοϕάγος ὢν τὸ ἦθος καὶ γαστρίμαργος ἢ καὶ μέθυσος μεταπαιδεύεται, εἰ μὴ δῆλον ὅτι κύριός ἐστιν τῶν παθῶν ὁ λογισμός;

epeì tína tis trópon monophágos ṑn tò ē̂thos kaì gastrímargos ḕ kaì méthysos metapaideúetai, ei mḕ dē̂lon hóti kýriós estin tō̂n pathō̂n ho logismós?
8
αὐτίκα γοῦν τῷ νόμῳ πολιτευόμενος, κἂν ϕιλάργυρός τις ᾖ, βιάζεται τὸν αὑτοῦ τρόπον τοῖς δεομένοις δανείζων χωρὶς τόκων καὶ τὸ δάνειον τῶν ἑβδομάδων ἐνστασῶν χρεοκοπούμενος·

autíka goûn tō̂i nómōi politeuómenos, kàn philárgyrós tis ē̂i, biázetai tòn hautoû trópon toîs deoménois daneízōn chōrìs tókōn kaì tò dáneion tō̂n hebdomádōn enstasō̂n chreokopoúmenos:
9
κἂν ϕειδωλός τις ᾖ, ὑπὸ τοῦ νόμου κρατεῖται διὰ τὸν λογισμὸν μήτε ἐπικαρπολογούμενος τοὺς ἀμητοὺς μήτε ἐπιρρωγολογούμενος τοὺς ἀμπελῶνας. Καὶ ἐπὶ τῶν ἑτέρων δὲ ἔστιν ἐπιγνῶναι τοῦτο, ὅτι τῶν παθῶν ἐστιν ὁ λογισμὸς κρατῶν·

kàn pheidōlós tis ē̂i, hypò toû nómou krateîtai dià tòn logismòn mḗte epikarpologoúmenos toùs amētoùs mḗte epirrōgologoúmenos toùs ampelō̂nas. Kaì epì tō̂n hetérōn dè éstin epignō̂nai toûto, hóti tō̂n pathō̂n estin ho logismòs kratō̂n:
10
ὁ γὰρ νόμος καὶ τῆς πρὸς γονεῖς εὐνοίας κρατεῖ μὴ καταπροδιδοὺς τὴν ἀρετὴν δι’ αὐτοὺς

ho gàr nómos kaì tē̂s pròs goneîs eunoías krateî mḕ kataprodidoùs tḕn aretḕn di’ autoùs
11
καὶ τῆς πρὸς γαμετὴν ϕιλίας ἐπικρατεῖ διὰ τὴν παρανομίαν αὐτὴν ἀπελέγχων

kaì tē̂s pròs gametḕn philías epikrateî dià tḕn paranomían autḕn apelénchōn
12
καὶ τῆς τέκνων ϕιλίας κυριεύει διὰ κακίαν αὐτὰ κολάζων

kaì tē̂s téknōn philías kyrieúei dià kakían autà kolázōn
13
καὶ τῆς ϕίλων συνηθείας δεσπόζει διὰ πονηρίαν αὐτοὺς ἐξελέγχων.

kaì tē̂s phílōn synētheías despózei dià ponērían autoùs exelénchōn.
14
καὶ μὴ νομίσητε παράδοξον εἶναι, ὅπου καὶ ἔχθρας ἐπικρατεῖν ὁ λογισμὸς δύναται διὰ τὸν νόμον μήτε δενδροτομῶν τὰ ἥμερα τῶν πολεμίων ϕυτά, τὰ δὲ τῶν ἐχθρῶν τοῖς ἀπολέσασι διασῴζων καὶ τὰ πεπτωκότα συνεγείρων.

kaì mḕ nomísēte parádoxon eînai, hópou kaì échthras epikrateîn ho logismòs dýnatai dià tòn nómon mḗte dendrotomō̂n tà hḗmera tō̂n polemíōn phytá, tà dè tō̂n echthrō̂n toîs apolésasi diasṓizōn kaì tà peptōkóta synegeírōn.
15
Καὶ τῶν βιαιοτέρων δὲ παθῶν κρατεῖν ὁ λογισμὸς ϕαίνεται, ϕιλαρχίας καὶ κενοδοξίας καὶ ἀλαζονείας καὶ μεγαλαυχίας καὶ βασκανίας·

Kaì tō̂n biaiotérōn dè pathō̂n krateîn ho logismòs phaínetai, philarchías kaì kenodoxías kaì alazoneías kaì megalauchías kaì baskanías:
16
πάντα γὰρ ταῦτα τὰ κακοήθη πάθη ὁ σώϕρων νοῦς ἀπωθεῖται, ὥσπερ καὶ τὸν θυμόν· καὶ γὰρ τούτου δεσπόζει.

pánta gàr taûta tà kakoḗthē páthē ho sṓphrōn noûs apōtheîtai, hṓsper kaì tòn thymón: kaì gàr toútou despózei.
17
θυμούμενός γέ τοι Μωυσῆς κατὰ Δαθαν καὶ Αβιρων οὐ θυμῷ τι κατ’ αὐτῶν ἐποίησεν, ἀλλὰ λογισμῷ τὸν θυμὸν διῄτησεν.

thymoúmenós gé toi Mōysē̂s katà Dathan kaì Abirōn ou thymō̂i ti kat’ autō̂n epoíēsen, allà logismō̂i tòn thymòn diḗitēsen.
18
δυνατὸς γὰρ ὁ σώϕρων νοῦς, ὡς ἔϕην, κατὰ τῶν παθῶν ἀριστεῦσαι καὶ τὰ μὲν αὐτῶν μεταθεῖναι, τὰ δὲ καὶ ἀκυρῶσαι.

dynatòs gàr ho sṓphrōn noûs, hōs éphēn, katà tō̂n pathō̂n aristeûsai kaì tà mèn autō̂n metatheînai, tà dè kaì akyrō̂sai.
19
ἐπεὶ διὰ τί ὁ πάνσοϕος ἡμῶν πατὴρ Ιακωβ τοὺς περὶ Συμεων καὶ Λευιν αἰτιᾶται μὴ λογισμῷ τοὺς Σικιμίτας ἐθνηδὸν ἀποσϕάξαντας λέγων ’Επικατάρατος ὁ θυμὸς αὐτῶν;

epeì dià tí ho pánsophos hēmō̂n patḕr Iakōb toùs perì Symeōn kaì Leuin aitiâtai mḕ logismō̂i toùs Sikimítas ethnēdòn apospháxantas légōn ’Epikatáratos ho thymòs autō̂n?
20
εἰ μὴ γὰρ ἐδύνατο τοῦ θυμοῦ ὁ λογισμὸς κρατεῖν, οὐκ ἂν εἶπεν οὕτως.

ei mḕ gàr edýnato toû thymoû ho logismòs krateîn, ouk àn eîpen hoútōs.
21
ὁπηνίκα γὰρ ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον κατεσκεύασεν, τὰ πάθη αὐτοῦ καὶ τὰ ἤθη περιεϕύτευσεν·

hopēníka gàr ho theòs tòn ánthrōpon kateskeúasen, tà páthē autoû kaì tà ḗthē periephýteusen:
22
ἡνίκα δὲ ἐπὶ πάντων τὸν ἱερὸν ἡγεμόνα νοῦν διὰ τῶν αἰσθητηρίων ἐνεθρόνισεν,

hēníka dè epì pántōn tòn hieròn hēgemóna noûn dià tō̂n aisthētēríōn enethrónisen,
23
καὶ τούτῳ νόμον ἔδωκεν, καθ’ ὃν πολιτευόμενος βασιλεύσει βασιλείαν σώϕρονά τε καὶ δικαίαν καὶ ἀγαθὴν καὶ ἀνδρείαν.

kaì toútōi nómon édōken, kath’ hòn politeuómenos basileúsei basileían sṓphroná te kaì dikaían kaì agathḕn kaì andreían.
24
Πῶς οὖν, εἴποι τις ἄν, εἰ τῶν παθῶν δεσπότης ἐστὶν ὁ λογισμός, λήθης καὶ ἀγνοίας οὐ κρατεῖ;

Pō̂s oûn, eípoi tis án, ei tō̂n pathō̂n despótēs estìn ho logismós, lḗthēs kaì agnoías ou krateî?