Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Exode 33

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Πορεύου ἀνάβηθι ἐντεῦθεν σὺ καὶ ὁ λαός σου, οὓς ἐξήγαγες ἐκ γῆς Αἰγύπτου, εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσα τῷ Αβρααμ καὶ Ισαακ καὶ Ιακωβ λέγων Τῷ σπέρματι ὑμῶν δώσω αὐτήν.

Kaì eîpen kýrios pròs Mōysē̂n Poreúou anábēthi enteûthen sỳ kaì ho laós sou, hoùs exḗgages ek gē̂s Aigýptou, eis tḕn gē̂n, hḕn ṓmosa tō̂i Abraam kaì Isaak kaì Iakōb légōn Tō̂i spérmati hymō̂n dṓsō autḗn.
2
καὶ συναποστελῶ τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, καὶ ἐκβαλεῖ τὸν Αμορραῖον καὶ Χετταῖον καὶ Φερεζαῖον καὶ Γεργεσαῖον καὶ Ευαῖον καὶ Ιεβουσαῖον.

kaì synapostelō̂ tòn ángelón mou prò prosṓpou sou, kaì ekbaleî tòn Amorraîon kaì Chettaîon kaì Pherezaîon kaì Gergesaîon kaì Euaîon kaì Iebousaîon.
3
καὶ εἰσάξω σε εἰς γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι· οὐ γὰρ μὴ συναναβῶ μετὰ σοῦ διὰ τὸ λαὸν σκληροτράχηλόν σε εἶναι, ἵνα μὴ ἐξαναλώσω σε ἐν τῇ ὁδῷ.

kaì eisáxō se eis gē̂n rhéousan gála kaì méli: ou gàr mḕ synanabō̂ metà soû dià tò laòn sklērotráchēlón se eînai, hína mḕ exanalṓsō se en tē̂i hodō̂i.
4
καὶ ἀκούσας ὁ λαὸς τὸ ῥῆμα τὸ πονηρὸν τοῦτο κατεπένθησαν ἐν πενθικοῖς.

kaì akoúsas ho laòs tò rhē̂ma tò ponēròn toûto katepénthēsan en penthikoîs.
5
καὶ εἶπεν κύριος τοῖς υἱοῖς Ισραηλ ‘Υμεῖς λαὸς σκληροτράχηλος· ὁρᾶτε μὴ πληγὴν ἄλλην ἐπάξω ἐγὼ ἐϕ’ ὑμᾶς καὶ ἐξαναλώσω ὑμᾶς· νῦν οὖν ἀϕέλεσθε τὰς στολὰς τῶν δοξῶν ὑμῶν καὶ τὸν κόσμον, καὶ δείξω σοι ἃ ποιήσω σοι.

kaì eîpen kýrios toîs hyioîs Israēl ‘Ymeîs laòs sklērotráchēlos: horâte mḕ plēgḕn állēn epáxō egṑ eph’ hymâs kaì exanalṓsō hymâs: nŷn oûn aphélesthe tàs stolàs tō̂n doxō̂n hymō̂n kaì tòn kósmon, kaì deíxō soi hà poiḗsō soi.
6
καὶ περιείλαντο οἱ υἱοὶ Ισραηλ τὸν κόσμον αὐτῶν καὶ τὴν περιστολὴν ἀπὸ τοῦ ὄρους τοῦ Χωρηβ.

kaì perieílanto hoi hyioì Israēl tòn kósmon autō̂n kaì tḕn peristolḕn apò toû órous toû Chōrēb.
7
Καὶ λαβὼν Μωυσῆς τὴν σκηνὴν αὐτοῦ ἔπηξεν ἔξω τῆς παρεμβολῆς μακρὰν ἀπὸ τῆς παρεμβολῆς, καὶ ἐκλήθη σκηνὴ μαρτυρίου· καὶ ἐγένετο πᾶς ὁ ζητῶν κύριον ἐξεπορεύετο εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς.

Kaì labṑn Mōysē̂s tḕn skēnḕn autoû épēxen éxō tē̂s parembolē̂s makràn apò tē̂s parembolē̂s, kaì eklḗthē skēnḕ martyríou: kaì egéneto pâs ho zētō̂n kýrion exeporeúeto eis tḕn skēnḕn éxō tē̂s parembolē̂s.
8
ἡνίκα δ’ ἂν εἰσεπορεύετο Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνὴν ἔξω τῆς παρεμβολῆς, εἱστήκει πᾶς ὁ λαὸς σκοπεύοντες ἕκαστος παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ κατενοοῦσαν ἀπιόντος Μωυσῆ ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτὸν εἰς τὴν σκηνήν.

hēníka d’ àn eiseporeúeto Mōysē̂s eis tḕn skēnḕn éxō tē̂s parembolē̂s, heistḗkei pâs ho laòs skopeúontes hékastos parà tàs thýras tē̂s skēnē̂s autoû kaì katenooûsan apióntos Mōysē̂ héōs toû eiseltheîn autòn eis tḕn skēnḗn.
9
ὡς δ’ ἂν εἰσῆλθεν Μωυσῆς εἰς τὴν σκηνήν, κατέβαινεν ὁ στῦλος τῆς νεϕέλης καὶ ἵστατο ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς, καὶ ἐλάλει Μωυσῇ·

hōs d’ àn eisē̂lthen Mōysē̂s eis tḕn skēnḗn, katébainen ho stŷlos tē̂s nephélēs kaì hístato epì tḕn thýran tē̂s skēnē̂s, kaì elálei Mōysē̂i:
10
καὶ ἑώρα πᾶς ὁ λαὸς τὸν στῦλον τῆς νεϕέλης ἑστῶτα ἐπὶ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς, καὶ στάντες πᾶς ὁ λαὸς προσεκύνησαν ἕκαστος ἀπὸ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ.

kaì heṓra pâs ho laòs tòn stŷlon tē̂s nephélēs hestō̂ta epì tē̂s thýras tē̂s skēnē̂s, kaì stántes pâs ho laòs prosekýnēsan hékastos apò tē̂s thýras tē̂s skēnē̂s autoû.
11
καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ἐνώπιος ἐνωπίῳ, ὡς εἴ τις λαλήσει πρὸς τὸν ἑαυτοῦ ϕίλον. καὶ ἀπελύετο εἰς τὴν παρεμβολήν, ὁ δὲ θεράπων ’Ιησοῦς υἱὸς Ναυη νέος οὐκ ἐξεπορεύετο ἐκ τῆς σκηνῆς.

kaì elálēsen kýrios pròs Mōysē̂n enṓpios enōpíōi, hōs eí tis lalḗsei pròs tòn heautoû phílon. kaì apelýeto eis tḕn parembolḗn, ho dè therápōn ’Iēsoûs hyiòs Nauē néos ouk exeporeúeto ek tē̂s skēnē̂s.
12
Καὶ εἶπεν Μωυσῆς πρὸς κύριον ’Ιδοὺ σύ μοι λέγεις ’Ανάγαγε τὸν λαὸν τοῦτον· σὺ δὲ οὐκ ἐδήλωσάς μοι ὃν συναποστελεῖς μετ’ ἐμοῦ· σὺ δέ μοι εἶπας Οἶδά σε παρὰ πάντας, καὶ χάριν ἔχεις παρ’ ἐμοί.

Kaì eîpen Mōysē̂s pròs kýrion ’Idoù sý moi légeis ’Anágage tòn laòn toûton: sỳ dè ouk edḗlōsás moi hòn synaposteleîs met’ emoû: sỳ dé moi eîpas Oîdá se parà pántas, kaì chárin écheis par’ emoí.
13
εἰ οὖν εὕρηκα χάριν ἐναντίον σου, ἐμϕάνισόν μοι σεαυτόν· γνωστῶς ἴδω σε, ὅπως ἂν ὦ εὑρηκὼς χάριν ἐναντίον σου, καὶ ἵνα γνῶ ὅτι λαός σου τὸ ἔθνος τὸ μέγα τοῦτο.

ei oûn heúrēka chárin enantíon sou, emphánisón moi seautón: gnōstō̂s ídō se, hópōs àn ō̂ heurēkṑs chárin enantíon sou, kaì hína gnō̂ hóti laós sou tò éthnos tò méga toûto.
14
καὶ λέγει Αὐτὸς προπορεύσομαί σου καὶ καταπαύσω σε.

kaì légei Autòs proporeúsomaí sou kaì katapaúsō se.
15
καὶ λέγει πρὸς αὐτόν Εἰ μὴ αὐτὸς σὺ πορεύῃ, μή με ἀναγάγῃς ἐντεῦθεν·

kaì légei pròs autón Ei mḕ autòs sỳ poreúēi, mḗ me anagágēis enteûthen:
16
καὶ πῶς γνωστὸν ἔσται ἀληθῶς ὅτι εὕρηκα χάριν παρὰ σοί, ἐγώ τε καὶ ὁ λαός σου, ἀλλ’ ἢ συμπορευομένου σου μεθ’ ἡμῶν; καὶ ἐνδοξασθήσομαι ἐγώ τε καὶ ὁ λαός σου παρὰ πάντα τὰ ἔθνη, ὅσα ἐπὶ τῆς γῆς ἐστιν.

kaì pō̂s gnōstòn éstai alēthō̂s hóti heúrēka chárin parà soí, egṓ te kaì ho laós sou, all’ ḕ symporeuoménou sou meth’ hēmō̂n? kaì endoxasthḗsomai egṓ te kaì ho laós sou parà pánta tà éthnē, hósa epì tē̂s gē̂s estin.
17
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν Καὶ τοῦτόν σοι τὸν λόγον, ὃν εἴρηκας, ποιήσω· εὕρηκας γὰρ χάριν ἐνώπιόν μου, καὶ οἶδά σε παρὰ πάντας.

kaì eîpen kýrios pròs Mōysē̂n Kaì toûtón soi tòn lógon, hòn eírēkas, poiḗsō: heúrēkas gàr chárin enṓpión mou, kaì oîdá se parà pántas.
18
καὶ λέγει Δεῖξόν μοι τὴν σεαυτοῦ δόξαν.

kaì légei Deîxón moi tḕn seautoû dóxan.
19
καὶ εἶπεν ’Εγὼ παρελεύσομαι πρότερός σου τῇ δόξῃ μου καὶ καλέσω ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου Κύριος ἐναντίον σου· καὶ ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ, καὶ οἰκτιρήσω ὃν ἂν οἰκτίρω.

kaì eîpen ’Egṑ pareleúsomai próterós sou tē̂i dóxēi mou kaì kalésō epì tō̂i onómatí mou Kýrios enantíon sou: kaì eleḗsō hòn àn eleō̂, kaì oiktirḗsō hòn àn oiktírō.
20
καὶ εἶπεν Οὐ δυνήσῃ ἰδεῖν μου τὸ πρόσωπον· οὐ γὰρ μὴ ἴδῃ ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται.

kaì eîpen Ou dynḗsēi ideîn mou tò prósōpon: ou gàr mḕ ídēi ánthrōpos tò prósōpón mou kaì zḗsetai.
21
καὶ εἶπεν κύριος ’Ιδοὺ τόπος παρ’ ἐμοί, στήσῃ ἐπὶ τῆς πέτρας·

kaì eîpen kýrios ’Idoù tópos par’ emoí, stḗsēi epì tē̂s pétras:
22
ἡνίκα δ’ ἂν παρέλθῃ μου ἡ δόξα, καὶ θήσω σε εἰς ὀπὴν τῆς πέτρας καὶ σκεπάσω τῇ χειρί μου ἐπὶ σέ, ἕως ἂν παρέλθω·

hēníka d’ àn parélthēi mou hē dóxa, kaì thḗsō se eis opḕn tē̂s pétras kaì skepásō tē̂i cheirí mou epì sé, héōs àn parélthō:
23
καὶ ἀϕελῶ τὴν χεῖρα, καὶ τότε ὄψῃ τὰ ὀπίσω μου, τὸ δὲ πρόσωπόν μου οὐκ ὀϕθήσεταί σοι.

kaì aphelō̂ tḕn cheîra, kaì tóte ópsēi tà opísō mou, tò dè prósōpón mou ouk ophthḗsetaí soi.