Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Sagesse 8

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
διατείνει δὲ ἀπὸ πέρατος ἐπὶ πέρας εὐρώστως καὶ διοικεῖ τὰ πάντα χρηστῶς.

diateínei dè apò pératos epì péras eurṓstōs kaì dioikeî tà pánta chrēstō̂s.
2
Ταύτην ἐϕίλησα καὶ ἐξεζήτησα ἐκ νεότητός μου καὶ ἐζήτησα νύμϕην ἀγαγέσθαι ἐμαυτῷ καὶ ἐραστὴς ἐγενόμην τοῦ κάλλους αὐτῆς.

Taútēn ephílēsa kaì exezḗtēsa ek neótētós mou kaì ezḗtēsa nýmphēn agagésthai emautō̂i kaì erastḕs egenómēn toû kállous autē̂s.
3
εὐγένειαν δοξάζει συμβίωσιν θεοῦ ἔχουσα, καὶ ὁ πάντων δεσπότης ἠγάπησεν αὐτήν·

eugéneian doxázei symbíōsin theoû échousa, kaì ho pántōn despótēs ēgápēsen autḗn:
4
μύστις γάρ ἐστιν τῆς τοῦ θεοῦ ἐπιστήμης καὶ αἱρετὶς τῶν ἔργων αὐτοῦ.

mýstis gár estin tē̂s toû theoû epistḗmēs kaì hairetìs tō̂n érgōn autoû.
5
εἰ δὲ πλοῦτός ἐστιν ἐπιθυμητὸν κτῆμα ἐν βίῳ, τί σοϕίας πλουσιώτερον τῆς τὰ πάντα ἐργαζομένης;

ei dè ploûtós estin epithymētòn ktē̂ma en bíōi, tí sophías plousiṓteron tē̂s tà pánta ergazoménēs?
6
εἰ δὲ ϕρόνησις ἐργάζεται, τίς αὐτῆς τῶν ὄντων μᾶλλόν ἐστιν τεχνῖτις;

ei dè phrónēsis ergázetai, tís autē̂s tō̂n óntōn mâllón estin technîtis?
7
καὶ εἰ δικαιοσύνην ἀγαπᾷ τις, οἱ πόνοι ταύτης εἰσὶν ἀρεταί· σωϕροσύνην γὰρ καὶ ϕρόνησιν ἐκδιδάσκει, δικαιοσύνην καὶ ἀνδρείαν, ὧν χρησιμώτερον οὐδέν ἐστιν ἐν βίῳ ἀνθρώποις.

kaì ei dikaiosýnēn agapā̂i tis, hoi pónoi taútēs eisìn aretaí: sōphrosýnēn gàr kaì phrónēsin ekdidáskei, dikaiosýnēn kaì andreían, hō̂n chrēsimṓteron oudén estin en bíōi anthrṓpois.
8
εἰ δὲ καὶ πολυπειρίαν ποθεῖ τις, οἶδεν τὰ ἀρχαῖα καὶ τὰ μέλλοντα εἰκάζει, ἐπίσταται στροϕὰς λόγων καὶ λύσεις αἰνιγμάτων, σημεῖα καὶ τέρατα προγινώσκει καὶ ἐκβάσεις καιρῶν καὶ χρόνων.

ei dè kaì polypeirían potheî tis, oîden tà archaîa kaì tà méllonta eikázei, epístatai strophàs lógōn kaì lýseis ainigmátōn, sēmeîa kaì térata proginṓskei kaì ekbáseis kairō̂n kaì chrónōn.
9
ἔκρινα τοίνυν ταύτην ἀγαγέσθαι πρὸς συμβίωσιν εἰδὼς ὅτι ἔσται μοι σύμβουλος ἀγαθῶν καὶ παραίνεσις ϕροντίδων καὶ λύπης.

ékrina toínyn taútēn agagésthai pròs symbíōsin eidṑs hóti éstai moi sýmboulos agathō̂n kaì paraínesis phrontídōn kaì lýpēs.
10
ἕξω δι’ αὐτὴν δόξαν ἐν ὄχλοις καὶ τιμὴν παρὰ πρεσβυτέροις ὁ νέος·

héxō di’ autḕn dóxan en óchlois kaì timḕn parà presbytérois ho néos:
11
ὀξὺς εὑρεθήσομαι ἐν κρίσει καὶ ἐν ὄψει δυναστῶν θαυμασθήσομαι·

oxỳs heurethḗsomai en krísei kaì en ópsei dynastō̂n thaumasthḗsomai:
12
σιγῶντά με περιμενοῦσιν καὶ ϕθεγγομένῳ προσέξουσιν καὶ λαλοῦντος ἐπὶ πλεῖον χεῖρα ἐπιθήσουσιν ἐπὶ στόμα αὐτῶν.

sigō̂ntá me perimenoûsin kaì phthengoménōi proséxousin kaì laloûntos epì pleîon cheîra epithḗsousin epì stóma autō̂n.
13
ἕξω δι’ αὐτὴν ἀθανασίαν καὶ μνήμην αἰώνιον τοῖς μετ’ ἐμὲ ἀπολείψω.

héxō di’ autḕn athanasían kaì mnḗmēn aiṓnion toîs met’ emè apoleípsō.
14
διοικήσω λαούς, καὶ ἔθνη ὑποταγήσεταί μοι·

dioikḗsō laoús, kaì éthnē hypotagḗsetaí moi:
15
ϕοβηθήσονταί με ἀκούσαντες τύραννοι ϕρικτοί, ἐν πλήθει ϕανοῦμαι ἀγαθὸς καὶ ἐν πολέμῳ ἀνδρεῖος.

phobēthḗsontaí me akoúsantes týrannoi phriktoí, en plḗthei phanoûmai agathòs kaì en polémōi andreîos.
16
εἰσελθὼν εἰς τὸν οἶκόν μου προσαναπαύσομαι αὐτῇ· οὐ γὰρ ἔχει πικρίαν ἡ συναναστροϕὴ αὐτῆς οὐδὲ ὀδύνην ἡ συμβίωσις αὐτῆς, ἀλλὰ εὐϕροσύνην καὶ χαράν.

eiselthṑn eis tòn oîkón mou prosanapaúsomai autē̂i: ou gàr échei pikrían hē synanastrophḕ autē̂s oudè odýnēn hē symbíōsis autē̂s, allà euphrosýnēn kaì charán.
17
ταῦτα λογισάμενος ἐν ἐμαυτῷ καὶ ϕροντίσας ἐν καρδίᾳ μου ὅτι ἀθανασία ἐστὶν ἐν συγγενείᾳ σοϕίας

taûta logisámenos en emautō̂i kaì phrontísas en kardíāi mou hóti athanasía estìn en syngeneíāi sophías
18
καὶ ἐν ϕιλίᾳ αὐτῆς τέρψις ἀγαθὴ καὶ ἐν πόνοις χειρῶν αὐτῆς πλοῦτος ἀνεκλιπὴς καὶ ἐν συγγυμνασίᾳ ὁμιλίας αὐτῆς ϕρόνησις καὶ εὔκλεια ἐν κοινωνίᾳ λόγων αὐτῆς, περιῄειν ζητῶν ὅπως λάβω αὐτὴν εἰς ἐμαυτόν.

kaì en philíāi autē̂s térpsis agathḕ kaì en pónois cheirō̂n autē̂s ploûtos aneklipḕs kaì en syngymnasíāi homilías autē̂s phrónēsis kaì eúkleia en koinōníāi lógōn autē̂s, periḗiein zētō̂n hópōs lábō autḕn eis emautón.
19
παῖς δὲ ἤμην εὐϕυὴς ψυχῆς τε ἔλαχον ἀγαθῆς,

paîs dè ḗmēn euphyḕs psychē̂s te élachon agathē̂s,
20
μᾶλλον δὲ ἀγαθὸς ὢν ἦλθον εἰς σῶμα ἀμίαντον.

mâllon dè agathòs ṑn ē̂lthon eis sō̂ma amíanton.
21
γνοὺς δὲ ὅτι οὐκ ἄλλως ἔσομαι ἐγκρατής, ἐὰν μὴ ὁ θεὸς δῷκαὶ τοῦτο δ’ ἦν ϕρονήσεως τὸ εἰδέναι τίνος ἡ χάρις –, ἐνέτυχον τῷ κυρίῳ καὶ ἐδεήθην αὐτοῦ καὶ εἶπον ἐξ ὅλης τῆς καρδίας μου

gnoùs dè hóti ouk állōs ésomai enkratḗs, eàn mḕ ho theòs dō̂ikaì toûto d’ ē̂n phronḗseōs tò eidénai tínos hē cháris –, enétychon tō̂i kyríōi kaì edeḗthēn autoû kaì eîpon ex hólēs tē̂s kardías mou