Bibles en langues anciennes
Traductions anciennes
Traductions modernes

Septante Ézéchiel 14

Pentateuque
Livres historiques
Écrits poétiques
Livres prophétiques
Chapitre
Versets
1
Καὶ ἦλθον πρός με ἄνδρες ἐκ τῶν πρεσβυτέρων τοῦ Ισραηλ καὶ ἐκάθισαν πρὸ προσώπου μου.

Kaì ē̂lthon prós me ándres ek tō̂n presbytérōn toû Israēl kaì ekáthisan prò prosṓpou mou.
2
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

kaì egéneto lógos kyríou prós me légōn
3
Υἱὲ ἀνθρώπου, οἱ ἄνδρες οὗτοι ἔθεντο τὰ διανοήματα αὐτῶν ἐπὶ τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ τὴν κόλασιν τῶν ἀδικιῶν αὐτῶν ἔθηκαν πρὸ προσώπου αὐτῶν· εἰ ἀποκρινόμενος ἀποκριθῶ αὐτοῖς;

Hyiè anthrṓpou, hoi ándres hoûtoi éthento tà dianoḗmata autō̂n epì tàs kardías autō̂n kaì tḕn kólasin tō̂n adikiō̂n autō̂n éthēkan prò prosṓpou autō̂n: ei apokrinómenos apokrithō̂ autoîs?
4
διὰ τοῦτο λάλησον αὐτοῖς καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς Τάδε λέγει κύριος ῎Ανθρωπος ἄνθρωπος ἐκ τοῦ οἴκου Ισραηλ, ὃς ἂν θῇ τὰ διανοήματα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν κόλασιν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ τάξῃ πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἔλθῃ πρὸς τὸν προϕήτην, ἐγὼ κύριος ἀποκριθήσομαι αὐτῷ ἐν οἷς ἐνέχεται ἡ διάνοια αὐτοῦ,

dià toûto lálēson autoîs kaì ereîs pròs autoús Táde légei kýrios ῎Anthrōpos ánthrōpos ek toû oíkou Israēl, hòs àn thē̂i tà dianoḗmata autoû epì tḕn kardían autoû kaì tḕn kólasin tē̂s adikías autoû táxēi prò prosṓpou autoû kaì élthēi pròs tòn prophḗtēn, egṑ kýrios apokrithḗsomai autō̂i en hoîs enéchetai hē diánoia autoû,
5
ὅπως πλαγιάσῃ τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ κατὰ τὰς καρδίας αὐτῶν τὰς ἀπηλλοτριωμένας ἀπ’ ἐμοῦ ἐν τοῖς ἐνθυμήμασιν αὐτῶν.

hópōs plagiásēi tòn oîkon toû Israēl katà tàs kardías autō̂n tàs apēllotriōménas ap’ emoû en toîs enthymḗmasin autō̂n.
6
διὰ τοῦτο εἰπὸν πρὸς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ Τάδε λέγει κύριος κύριος ’Επιστράϕητε καὶ ἀποστρέψατε ἀπὸ τῶν ἐπιτηδευμάτων ὑμῶν καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν ἀσεβειῶν ὑμῶν καὶ ἐπιστρέψατε τὰ πρόσωπα ὑμῶν.

dià toûto eipòn pròs tòn oîkon toû Israēl Táde légei kýrios kýrios ’Epistráphēte kaì apostrépsate apò tō̂n epitēdeumátōn hymō̂n kaì apò pasō̂n tō̂n asebeiō̂n hymō̂n kaì epistrépsate tà prósōpa hymō̂n.
7
διότι ἄνθρωπος ἄνθρωπος ἐκ τοῦ οἴκου Ισραηλ καὶ ἐκ τῶν προσηλύτων τῶν προσηλυτευόντων ἐν τῷ Ισραηλ, ὃς ἂν ἀπαλλοτριωθῇ ἀπ’ ἐμοῦ καὶ θῆται τὰ ἐνθυμήματα αὐτοῦ ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ καὶ τὴν κόλασιν τῆς ἀδικίας αὐτοῦ τάξῃ πρὸ προσώπου αὐτοῦ καὶ ἔλθῃ πρὸς τὸν προϕήτην τοῦ ἐπερωτῆσαι αὐτὸν ἐν ἐμοί, ἐγὼ κύριος ἀποκριθήσομαι αὐτῷ ἐν ᾧ ἐνέχεται ἐν αὐτῷ·

dióti ánthrōpos ánthrōpos ek toû oíkou Israēl kaì ek tō̂n prosēlýtōn tō̂n prosēlyteuóntōn en tō̂i Israēl, hòs àn apallotriōthē̂i ap’ emoû kaì thē̂tai tà enthymḗmata autoû epì tḕn kardían autoû kaì tḕn kólasin tē̂s adikías autoû táxēi prò prosṓpou autoû kaì élthēi pròs tòn prophḗtēn toû eperōtē̂sai autòn en emoí, egṑ kýrios apokrithḗsomai autō̂i en hō̂i enéchetai en autō̂i:
8
καὶ στηριῶ τὸ πρόσωπόν μου ἐπὶ τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ θήσομαι αὐτὸν εἰς ἔρημον καὶ εἰς ἀϕανισμὸν καὶ ἐξαρῶ αὐτὸν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου· καὶ ἐπιγνώσεσθε ὅτι ἐγὼ κύριος.

kaì stēriō̂ tò prósōpón mou epì tòn ánthrōpon ekeînon kaì thḗsomai autòn eis érēmon kaì eis aphanismòn kaì exarō̂ autòn ek mésou toû laoû mou: kaì epignṓsesthe hóti egṑ kýrios.
9
καὶ ὁ προϕήτης ἐὰν πλανηθῇ καὶ λαλήσῃ, ἐγὼ κύριος πεπλάνηκα τὸν προϕήτην ἐκεῖνον καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπ’ αὐτὸν καὶ ἀϕανιῶ αὐτὸν ἐκ μέσου τοῦ λαοῦ μου Ισραηλ.

kaì ho prophḗtēs eàn planēthē̂i kaì lalḗsēi, egṑ kýrios peplánēka tòn prophḗtēn ekeînon kaì ektenō̂ tḕn cheîrá mou ep’ autòn kaì aphaniō̂ autòn ek mésou toû laoû mou Israēl.
10
καὶ λήμψονται τὴν ἀδικίαν αὐτῶν· κατὰ τὸ ἀδίκημα τοῦ ἐπερωτῶντος καὶ κατὰ τὸ ἀδίκημα ὁμοίως τῷ προϕήτῃ ἔσται,

kaì lḗmpsontai tḕn adikían autō̂n: katà tò adíkēma toû eperōtō̂ntos kaì katà tò adíkēma homoíōs tō̂i prophḗtēi éstai,
11
ὅπως μὴ πλανᾶται ἔτι ὁ οἶκος τοῦ Ισραηλ ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ ἵνα μὴ μιαίνωνται ἔτι ἐν πᾶσιν τοῖς παραπτώμασιν αὐτῶν· καὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν, καὶ ἐγὼ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς θεόν, λέγει κύριος.

hópōs mḕ planâtai éti ho oîkos toû Israēl ap’ emoû, kaì hína mḕ miaínōntai éti en pâsin toîs paraptṓmasin autō̂n: kaì ésontaí moi eis laón, kaì egṑ ésomai autoîs eis theón, légei kýrios.
12
Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

Kaì egéneto lógos kyríou prós me légōn
13
Υἱὲ ἀνθρώπου, γῆ ἐὰν ἁμάρτῃ μοι τοῦ παραπεσεῖν παράπτωμα καὶ ἐκτενῶ τὴν χεῖρά μου ἐπ’ αὐτὴν καὶ συντρίψω αὐτῆς στήριγμα ἄρτου καὶ ἐξαποστελῶ ἐπ’ αὐτὴν λιμὸν καὶ ἐξαρῶ ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτήνη,

Hyiè anthrṓpou, gē̂ eàn hamártēi moi toû parapeseîn paráptōma kaì ektenō̂ tḕn cheîrá mou ep’ autḕn kaì syntrípsō autē̂s stḗrigma ártou kaì exapostelō̂ ep’ autḕn limòn kaì exarō̂ ex autē̂s ánthrōpon kaì ktḗnē,
14
καὶ ἐὰν ὦσιν οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι ἐν μέσῳ αὐτῆς, Νωε καὶ Δανιηλ καὶ Ιωβ, αὐτοὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτῶν σωθήσονται, λέγει κύριος.

kaì eàn ō̂sin hoi treîs ándres hoûtoi en mésōi autē̂s, Nōe kaì Daniēl kaì Iōb, autoì en tē̂i dikaiosýnēi autō̂n sōthḗsontai, légei kýrios.
15
ἐὰν καὶ θηρία πονηρὰ ἐπάγω ἐπὶ τὴν γῆν καὶ τιμωρήσομαι αὐτὴν καὶ ἔσται εἰς ἀϕανισμὸν καὶ οὐκ ἔσται ὁ διοδεύων ἀπὸ προσώπου τῶν θηρίων,

eàn kaì thēría ponērà epágō epì tḕn gē̂n kaì timōrḗsomai autḕn kaì éstai eis aphanismòn kaì ouk éstai ho diodeúōn apò prosṓpou tō̂n thēríōn,
16
καὶ οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι ἐν μέσῳ αὐτῆς ὦσι, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, εἰ υἱοὶ ἢ θυγατέρες σωθήσονται, ἀλλ’ ἢ αὐτοὶ μόνοι σωθήσονται, ἡ δὲ γῆ ἔσται εἰς ὄλεθρον.

kaì hoi treîs ándres hoûtoi en mésōi autē̂s ō̂si, zō̂ egṓ, légei kýrios, ei hyioì ḕ thygatéres sōthḗsontai, all’ ḕ autoì mónoi sōthḗsontai, hē dè gē̂ éstai eis ólethron.
17
ἢ καὶ ῥομϕαίαν ἐὰν ἐπάγω ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην καὶ εἴπω ‘Ρομϕαία διελθάτω διὰ τῆς γῆς, καὶ ἐξαρῶ ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτῆνος,

ḕ kaì rhomphaían eàn epágō epì tḕn gē̂n ekeínēn kaì eípō ‘Romphaía dielthátō dià tē̂s gē̂s, kaì exarō̂ ex autē̂s ánthrōpon kaì ktē̂nos,
18
καὶ οἱ τρεῖς ἄνδρες οὗτοι ἐν μέσῳ αὐτῆς, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, οὐ μὴ ῥύσωνται υἱοὺς οὐδὲ θυγατέρας, αὐτοὶ μόνοι σωθήσονται.

kaì hoi treîs ándres hoûtoi en mésōi autē̂s, zō̂ egṓ, légei kýrios, ou mḕ rhýsōntai hyioùs oudè thygatéras, autoì mónoi sōthḗsontai.
19
ἢ καὶ θάνατον ἐπαποστείλω ἐπὶ τὴν γῆν ἐκείνην καὶ ἐκχεῶ τὸν θυμόν μου ἐπ’ αὐτὴν ἐν αἵματι τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτῆνος,

ḕ kaì thánaton epaposteílō epì tḕn gē̂n ekeínēn kaì ekcheō̂ tòn thymón mou ep’ autḕn en haímati toû exolethreûsai ex autē̂s ánthrōpon kaì ktē̂nos,
20
καὶ Νωε καὶ Δανιηλ καὶ Ιωβ ἐν μέσῳ αὐτῆς, ζῶ ἐγώ, λέγει κύριος, ἐὰν υἱοὶ ἢ θυγατέρες ὑπολειϕθῶσιν, αὐτοὶ ἐν τῇ δικαιοσύνῃ αὐτῶν ῥύσονται τὰς ψυχὰς αὐτῶν.

kaì Nōe kaì Daniēl kaì Iōb en mésōi autē̂s, zō̂ egṓ, légei kýrios, eàn hyioì ḕ thygatéres hypoleiphthō̂sin, autoì en tē̂i dikaiosýnēi autō̂n rhýsontai tàs psychàs autō̂n.
21
τάδε λέγει κύριος ’Εὰν δὲ καὶ τὰς τέσσαρας ἐκδικήσεις μου τὰς πονηράς, ῥομϕαίαν καὶ λιμὸν καὶ θηρία πονηρὰ καὶ θάνατον, ἐξαποστείλω ἐπὶ Ιερουσαλημ τοῦ ἐξολεθρεῦσαι ἐξ αὐτῆς ἄνθρωπον καὶ κτῆνος

táde légei kýrios ’Eàn dè kaì tàs téssaras ekdikḗseis mou tàs ponērás, rhomphaían kaì limòn kaì thēría ponērà kaì thánaton, exaposteílō epì Ierousalēm toû exolethreûsai ex autē̂s ánthrōpon kaì ktē̂nos
22
καὶ ἰδοὺ ὑπολελειμμένοι ἐν αὐτῇ οἱ ἀνασεσῳσμένοι αὐτῆς, οἳ ἐξάγουσιν ἐξ αὐτῆς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, ἰδοὺ αὐτοὶ ἐκπορεύονται πρὸς ὑμᾶς, καὶ ὄψεσθε τὰς ὁδοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν καὶ μεταμεληθήσεσθε ἐπὶ τὰ κακά, ἃ ἐπήγαγον ἐπὶ Ιερουσαλημ, πάντα τὰ κακὰ ἃ ἐπήγαγον ἐπ’ αὐτήν,

kaì idoù hypoleleimménoi en autē̂i hoi anasesōisménoi autē̂s, hoì exágousin ex autē̂s hyioùs kaì thygatéras, idoù autoì ekporeúontai pròs hymâs, kaì ópsesthe tàs hodoùs autō̂n kaì tà enthymḗmata autō̂n kaì metamelēthḗsesthe epì tà kaká, hà epḗgagon epì Ierousalēm, pánta tà kakà hà epḗgagon ep’ autḗn,
23
καὶ παρακαλέσουσιν ὑμᾶς, διότι ὄψεσθε τὰς ὁδοὺς αὐτῶν καὶ τὰ ἐνθυμήματα αὐτῶν, καὶ ἐπιγνώσεσθε διότι οὐ μάτην πεποίηκα πάντα, ὅσα ἐποίησα ἐν αὐτῇ, λέγει κύριος.

kaì parakalésousin hymâs, dióti ópsesthe tàs hodoùs autō̂n kaì tà enthymḗmata autō̂n, kaì epignṓsesthe dióti ou mátēn pepoíēka pánta, hósa epoíēsa en autē̂i, légei kýrios.