Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Deutéronome 11

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου καὶ ϕυλάξῃ τὰ ϕυλάγματα αὐτοῦ καὶ τὰ δικαιώματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις αὐτοῦ πάσας τὰς ἡμέρας.

Kaì agapḗseis kýrion tòn theón sou kaì phyláxēi tà phylágmata autoû kaì tà dikaiṓmata autoû kaì tàs kríseis autoû pásas tàs hēméras.
2
καὶ γνώσεσθε σήμερον ὅτι οὐχὶ τὰ παιδία ὑμῶν, ὅσοι οὐκ οἴδασιν οὐδὲ εἴδοσαν τὴν παιδείαν κυρίου τοῦ θεοῦ σου καὶ τὰ μεγαλεῖα αὐτοῦ καὶ τὴν χεῖρα τὴν κραταιὰν καὶ τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλὸν

kaì gnṓsesthe sḗmeron hóti ouchì tà paidía hymō̂n, hósoi ouk oídasin oudè eídosan tḕn paideían kyríou toû theoû sou kaì tà megaleîa autoû kaì tḕn cheîra tḕn krataiàn kaì tòn brachíona tòn hypsēlòn
3
καὶ τὰ σημεῖα αὐτοῦ καὶ τὰ τέρατα αὐτοῦ, ὅσα ἐποίησεν ἐν μέσῳ Αἰγύπτου Φαραω βασιλεῖ Αἰγύπτου καὶ πάσῃ τῇ γῇ αὐτοῦ,

kaì tà sēmeîa autoû kaì tà térata autoû, hósa epoíēsen en mésōi Aigýptou Pharaō basileî Aigýptou kaì pásēi tē̂i gē̂i autoû,
4
καὶ ὅσα ἐποίησεν τὴν δύναμιν τῶν Αἰγυπτίων, τὰ ἅρματα αὐτῶν καὶ τὴν ἵππον αὐτῶν, ὡς ἐπέκλυσεν τὸ ὕδωρ τῆς θαλάσσης τῆς ἐρυθρᾶς ἐπὶ προσώπου αὐτῶν καταδιωκόντων αὐτῶν ἐκ τῶν ὀπίσω ὑμῶν καὶ ἀπώλεσεν αὐτοὺς κύριος ἕως τῆς σήμερον ἡμέρας,

kaì hósa epoíēsen tḕn dýnamin tō̂n Aigyptíōn, tà hármata autō̂n kaì tḕn híppon autō̂n, hōs epéklysen tò hýdōr tē̂s thalássēs tē̂s erythrâs epì prosṓpou autō̂n katadiōkóntōn autō̂n ek tō̂n opísō hymō̂n kaì apṓlesen autoùs kýrios héōs tē̂s sḗmeron hēméras,
5
καὶ ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν ἐν τῇ ἐρήμῳ, ἕως ἤλθετε εἰς τὸν τόπον τοῦτον,

kaì hósa epoíēsen hymîn en tē̂i erḗmōi, héōs ḗlthete eis tòn tópon toûton,
6
καὶ ὅσα ἐποίησεν τῷ Δαθαν καὶ Αβιρων υἱοῖς Ελιαβ υἱοῦ Ρουβην, οὓς ἀνοίξασα ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς κατέπιεν αὐτοὺς καὶ τοὺς οἴκους αὐτῶν καὶ τὰς σκηνὰς αὐτῶν καὶ πᾶσαν αὐτῶν τὴν ὑπόστασιν τὴν μετ’ αὐτῶν ἐν μέσῳ παντὸς Ισραηλ,

kaì hósa epoíēsen tō̂i Dathan kaì Abirōn hyioîs Eliab hyioû Roubēn, hoùs anoíxasa hē gē̂ tò stóma autē̂s katépien autoùs kaì toùs oíkous autō̂n kaì tàs skēnàs autō̂n kaì pâsan autō̂n tḕn hypóstasin tḕn met’ autō̂n en mésōi pantòs Israēl,
7
ὅτι οἱ ὀϕθαλμοὶ ὑμῶν ἑώρακαν πάντα τὰ ἔργα κυρίου τὰ μεγάλα, ὅσα ἐποίησεν ὑμῖν σήμερον.

hóti hoi ophthalmoì hymō̂n heṓrakan pánta tà érga kyríou tà megála, hósa epoíēsen hymîn sḗmeron.
8
καὶ ϕυλάξεσθε πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἵνα ζῆτε καὶ πολυπλασιασθῆτε καὶ εἰσελθόντες κληρονομήσητε τὴν γῆν, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν,

kaì phyláxesthe pásas tàs entolàs autoû, hósas egṑ entéllomaí soi sḗmeron, hína zē̂te kaì polyplasiasthē̂te kaì eiselthóntes klēronomḗsēte tḕn gē̂n, eis hḕn hymeîs diabaínete tòn Iordánēn ekeî klēronomē̂sai autḗn,
9
ἵνα μακροημερεύσητε ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖς καὶ τῷ σπέρματι αὐτῶν μετ’ αὐτούς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι·

hína makroēmereúsēte epì tē̂s gē̂s, hē̂s ṓmosen kýrios toîs patrásin hymō̂n doûnai autoîs kaì tō̂i spérmati autō̂n met’ autoús, gē̂n rhéousan gála kaì méli:
10
ἔστιν γὰρ ἡ γῆ, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, οὐχ ὥσπερ ἡ γῆ Αἰγύπτου ἐστίν, ὅθεν ἐκπεπόρευσθε ἐκεῖθεν, ὅταν σπείρωσιν τὸν σπόρον καὶ ποτίζωσιν τοῖς ποσὶν ὡσεὶ κῆπον λαχανείας·

éstin gàr hē gē̂, eis hḕn eisporeúēi ekeî klēronomē̂sai autḗn, ouch hṓsper hē gē̂ Aigýptou estín, hóthen ekpepóreusthe ekeîthen, hótan speírōsin tòn spóron kaì potízōsin toîs posìn hōseì kē̂pon lachaneías:
11
ἡ δὲ γῆ, εἰς ἣν εἰσπορεύῃ ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, γῆ ὀρεινὴ καὶ πεδινή, ἐκ τοῦ ὑετοῦ τοῦ οὐρανοῦ πίεται ὕδωρ,

hē dè gē̂, eis hḕn eisporeúēi ekeî klēronomē̂sai autḗn, gē̂ oreinḕ kaì pedinḗ, ek toû hyetoû toû ouranoû píetai hýdōr,
12
γῆ, ἣν κύριος ὁ θεός σου ἐπισκοπεῖται αὐτήν, διὰ παντὸς οἱ ὀϕθαλμοὶ κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐπ’ αὐτῆς ἀπ’ ἀρχῆς τοῦ ἐνιαυτοῦ καὶ ἕως συντελείας τοῦ ἐνιαυτοῦ.

gē̂, hḕn kýrios ho theós sou episkopeîtai autḗn, dià pantòs hoi ophthalmoì kyríou toû theoû sou ep’ autē̂s ap’ archē̂s toû eniautoû kaì héōs synteleías toû eniautoû.
13
’Εὰν δὲ ἀκοῇ εἰσακούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεόν σου καὶ λατρεύειν αὐτῷ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου,

’Eàn dè akoē̂i eisakoúsēte pásas tàs entolàs autoû, hósas egṑ entéllomaí soi sḗmeron, agapân kýrion tòn theón sou kaì latreúein autō̂i ex hólēs tē̂s kardías sou kaì ex hólēs tē̂s psychē̂s sou,
14
καὶ δώσει τὸν ὑετὸν τῇ γῇ σου καθ’ ὥραν πρόιμον καὶ ὄψιμον, καὶ εἰσοίσεις τὸν σῖτόν σου καὶ τὸν οἶνόν σου καὶ τὸ ἔλαιόν σου·

kaì dṓsei tòn hyetòn tē̂i gē̂i sou kath’ hṓran próimon kaì ópsimon, kaì eisoíseis tòn sîtón sou kaì tòn oînón sou kaì tò élaión sou:
15
καὶ δώσει χορτάσματα ἐν τοῖς ἀγροῖς σου τοῖς κτήνεσίν σου· καὶ ϕαγὼν καὶ ἐμπλησθεὶς

kaì dṓsei chortásmata en toîs agroîs sou toîs ktḗnesín sou: kaì phagṑn kaì emplēstheìs
16
πρόσεχε σεαυτῷ, μὴ πλατυνθῇ ἡ καρδία σου καὶ παραβῆτε καὶ λατρεύσητε θεοῖς ἑτέροις καὶ προσκυνήσητε αὐτοῖς,

próseche seautō̂i, mḕ platynthē̂i hē kardía sou kaì parabē̂te kaì latreúsēte theoîs hetérois kaì proskynḗsēte autoîs,
17
καὶ θυμωθεὶς ὀργῇ κύριος ἐϕ’ ὑμῖν καὶ συσχῇ τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκ ἔσται ὑετός, καὶ ἡ γῆ οὐ δώσει τὸν καρπὸν αὐτῆς, καὶ ἀπολεῖσθε ἐν τάχει ἀπὸ τῆς γῆς τῆς ἀγαθῆς, ἧς ἔδωκεν ὁ κύριος ὑμῖν.

kaì thymōtheìs orgē̂i kýrios eph’ hymîn kaì syschē̂i tòn ouranón, kaì ouk éstai hyetós, kaì hē gē̂ ou dṓsei tòn karpòn autē̂s, kaì apoleîsthe en táchei apò tē̂s gē̂s tē̂s agathē̂s, hē̂s édōken ho kýrios hymîn.
18
καὶ ἐμβαλεῖτε τὰ ῥήματα ταῦτα εἰς τὴν καρδίαν ὑμῶν καὶ εἰς τὴν ψυχὴν ὑμῶν· καὶ ἀϕάψετε αὐτὰ εἰς σημεῖον ἐπὶ τῆς χειρὸς ὑμῶν, καὶ ἔσται ἀσάλευτον πρὸ ὀϕθαλμῶν ὑμῶν·

kaì embaleîte tà rhḗmata taûta eis tḕn kardían hymō̂n kaì eis tḕn psychḕn hymō̂n: kaì aphápsete autà eis sēmeîon epì tē̂s cheiròs hymō̂n, kaì éstai asáleuton prò ophthalmō̂n hymō̂n:
19
καὶ διδάξετε αὐτὰ τὰ τέκνα ὑμῶν λαλεῖν αὐτὰ καθημένους ἐν οἴκῳ καὶ πορευομένους ἐν ὁδῷ καὶ κοιταζομένους καὶ διανισταμένους·

kaì didáxete autà tà tékna hymō̂n laleîn autà kathēménous en oíkōi kaì poreuoménous en hodō̂i kaì koitazoménous kaì dianistaménous:
20
καὶ γράψετε αὐτὰ ἐπὶ τὰς ϕλιὰς τῶν οἰκιῶν ὑμῶν καὶ τῶν πυλῶν ὑμῶν,

kaì grápsete autà epì tàs phliàs tō̂n oikiō̂n hymō̂n kaì tō̂n pylō̂n hymō̂n,
21
ἵνα πολυημερεύσητε καὶ αἱ ἡμέραι τῶν υἱῶν ὑμῶν ἐπὶ τῆς γῆς, ἧς ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ὑμῶν δοῦναι αὐτοῖς, καθὼς αἱ ἡμέραι τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τῆς γῆς.

hína polyēmereúsēte kaì hai hēmérai tō̂n hyiō̂n hymō̂n epì tē̂s gē̂s, hē̂s ṓmosen kýrios toîs patrásin hymō̂n doûnai autoîs, kathṑs hai hēmérai toû ouranoû epì tē̂s gē̂s.
22
καὶ ἔσται ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσητε πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοι σήμερον ποιεῖν, ἀγαπᾶν κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν καὶ πορεύεσθαι ἐν πάσαις ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ καὶ προσκολλᾶσθαι αὐτῷ,

kaì éstai eàn akoē̂i akoúsēte pásas tàs entolàs taútas, hósas egṑ entéllomaí soi sḗmeron poieîn, agapân kýrion tòn theòn hēmō̂n kaì poreúesthai en pásais taîs hodoîs autoû kaì proskollâsthai autō̂i,
23
καὶ ἐκβαλεῖ κύριος πάντα τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου ὑμῶν, καὶ κληρονομήσετε ἔθνη μεγάλα καὶ ἰσχυρότερα μᾶλλον ἢ ὑμεῖς.

kaì ekbaleî kýrios pánta tà éthnē taûta apò prosṓpou hymō̂n, kaì klēronomḗsete éthnē megála kaì ischyrótera mâllon ḕ hymeîs.
24
πάντα τὸν τόπον, οὗ ἐὰν πατήσῃ τὸ ἴχνος τοῦ ποδὸς ὑμῶν, ὑμῖν ἔσται· ἀπὸ τῆς ἐρήμου καὶ ’Αντιλιβάνου καὶ ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ τοῦ μεγάλου, ποταμοῦ Εὐϕράτου, καὶ ἕως τῆς θαλάσσης τῆς ἐπὶ δυσμῶν ἔσται τὰ ὅριά σου.

pánta tòn tópon, hoû eàn patḗsēi tò íchnos toû podòs hymō̂n, hymîn éstai: apò tē̂s erḗmou kaì ’Antilibánou kaì apò toû potamoû toû megálou, potamoû Euphrátou, kaì héōs tē̂s thalássēs tē̂s epì dysmō̂n éstai tà hóriá sou.
25
οὐκ ἀντιστήσεται οὐδεὶς κατὰ πρόσωπον ὑμῶν· τὸν τρόμον ὑμῶν καὶ τὸν ϕόβον ὑμῶν ἐπιθήσει κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν ἐπὶ πρόσωπον πάσης τῆς γῆς, ἐϕ’ ἧς ἐὰν ἐπιβῆτε ἐπ’ αὐτῆς, ὃν τρόπον ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς.

ouk antistḗsetai oudeìs katà prósōpon hymō̂n: tòn trómon hymō̂n kaì tòn phóbon hymō̂n epithḗsei kýrios ho theòs hymō̂n epì prósōpon pásēs tē̂s gē̂s, eph’ hē̂s eàn epibē̂te ep’ autē̂s, hòn trópon elálēsen kýrios pròs hymâs.
26
’Ιδοὺ ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον εὐλογίαν καὶ κατάραν,

’Idoù egṑ dídōmi enṓpion hymō̂n sḗmeron eulogían kaì katáran,
27
τὴν εὐλογίαν, ἐὰν ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον,

tḕn eulogían, eàn akoúsēte tàs entolàs kyríou toû theoû hymō̂n, hàs egṑ entéllomai hymîn sḗmeron,
28
καὶ τὰς κατάρας, ἐὰν μὴ ἀκούσητε τὰς ἐντολὰς κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν σήμερον, καὶ πλανηθῆτε ἀπὸ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, πορευθέντες λατρεύειν θεοῖς ἑτέροις, οὓς οὐκ οἴδατε.

kaì tàs katáras, eàn mḕ akoúsēte tàs entolàs kyríou toû theoû hymō̂n, hósas egṑ entéllomai hymîn sḗmeron, kaì planēthē̂te apò tē̂s hodoû, hē̂s eneteilámēn hymîn, poreuthéntes latreúein theoîs hetérois, hoùs ouk oídate.
29
καὶ ἔσται ὅταν εἰσαγάγῃ σε κύριος ὁ θεός σου εἰς τὴν γῆν, εἰς ἣν διαβαίνεις ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν, καὶ δώσεις τὴν εὐλογίαν ἐπ’ ὄρος Γαριζιν καὶ τὴν κατάραν ἐπ’ ὄρος Γαιβαλ.

kaì éstai hótan eisagágēi se kýrios ho theós sou eis tḕn gē̂n, eis hḕn diabaíneis ekeî klēronomē̂sai autḗn, kaì dṓseis tḕn eulogían ep’ óros Garizin kaì tḕn katáran ep’ óros Gaibal.
30
(οὐκ ἰδοὺ ταῦτα πέραν τοῦ Ιορδάνου ὀπίσω ὁδὸν δυσμῶν ἡλίου ἐν γῇ Χανααν τὸ κατοικοῦν ἐπὶ δυσμῶν ἐχόμενον τοῦ Γολγολ πλησίον τῆς δρυὸς τῆς ὑψηλῆς;)

(ouk idoù taûta péran toû Iordánou opísō hodòn dysmō̂n hēlíou en gē̂i Chanaan tò katoikoûn epì dysmō̂n echómenon toû Golgol plēsíon tē̂s dryòs tē̂s hypsēlē̂s?)
31
ὑμεῖς γὰρ διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην εἰσελθόντες κληρονομῆσαι τὴν γῆν, ἣν κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν δίδωσιν ὑμῖν ἐν κλήρῳ πάσας τὰς ἡμέρας, καὶ κληρονομήσετε αὐτὴν καὶ κατοικήσετε ἐν αὐτῇ·

hymeîs gàr diabaínete tòn Iordánēn eiselthóntes klēronomē̂sai tḕn gē̂n, hḕn kýrios ho theòs hymō̂n dídōsin hymîn en klḗrōi pásas tàs hēméras, kaì klēronomḗsete autḕn kaì katoikḗsete en autē̂i:
32
καὶ ϕυλάξεσθε τοῦ ποιεῖν πάντα τὰ προστάγματα αὐτοῦ καὶ τὰς κρίσεις ταύτας, ὅσας ἐγὼ δίδωμι ἐνώπιον ὑμῶν σήμερον.

kaì phyláxesthe toû poieîn pánta tà prostágmata autoû kaì tàs kríseis taútas, hósas egṑ dídōmi enṓpion hymō̂n sḗmeron.