Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Deutéronome 31

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ συνετέλεσεν Μωυσῆς λαλῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους πρὸς πάντας υἱοὺς Ισραηλ·

Kaì synetélesen Mōysē̂s lalō̂n pántas toùs lógous toútous pròs pántas hyioùs Israēl:
2
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς ‘Εκατὸν καὶ εἴκοσι ἐτῶν ἐγώ εἰμι σήμερον, οὐ δυνήσομαι ἔτι εἰσπορεύεσθαι καὶ ἐκπορεύεσθαι, κύριος δὲ εἶπεν πρός με Οὐ διαβήσῃ τὸν Ιορδάνην τοῦτον.

kaì eîpen pròs autoús ‘Ekatòn kaì eíkosi etō̂n egṓ eimi sḗmeron, ou dynḗsomai éti eisporeúesthai kaì ekporeúesthai, kýrios dè eîpen prós me Ou diabḗsēi tòn Iordánēn toûton.
3
κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου αὐτὸς ἐξολεθρεύσει τὰ ἔθνη ταῦτα ἀπὸ προσώπου σου, καὶ κατακληρονομήσεις αὐτούς· καὶ ’Ιησοῦς ὁ προπορευόμενος πρὸ προσώπου σου, καθὰ ἐλάλησεν κύριος.

kýrios ho theós sou ho proporeuómenos prò prosṓpou sou autòs exolethreúsei tà éthnē taûta apò prosṓpou sou, kaì kataklēronomḗseis autoús: kaì ’Iēsoûs ho proporeuómenos prò prosṓpou sou, kathà elálēsen kýrios.
4
καὶ ποιήσει κύριος αὐτοῖς καθὰ ἐποίησεν Σηων καὶ Ωγ, τοῖς δυσὶ βασιλεῦσιν τῶν Αμορραίων, οἳ ἦσαν πέραν τοῦ Ιορδάνου, καὶ τῇ γῇ αὐτῶν, καθότι ἐξωλέθρευσεν αὐτούς.

kaì poiḗsei kýrios autoîs kathà epoíēsen Sēōn kaì Ōg, toîs dysì basileûsin tō̂n Amorraíōn, hoì ē̂san péran toû Iordánou, kaì tē̂i gē̂i autō̂n, kathóti exōléthreusen autoús.
5
καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς κύριος ὑμῖν, καὶ ποιήσετε αὐτοῖς καθότι ἐνετειλάμην ὑμῖν.

kaì parédōken autoùs kýrios hymîn, kaì poiḗsete autoîs kathóti eneteilámēn hymîn.
6
ἀνδρίζου καὶ ἴσχυε, μὴ ϕοβοῦ μηδὲ δειλία μηδὲ πτοηθῇς ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, ὅτι κύριος ὁ θεός σου ὁ προπορευόμενος μεθ’ ὑμῶν ἐν ὑμῖν οὐ μή σε ἀνῇ οὔτε μή σε ἐγκαταλίπῃ.

andrízou kaì íschye, mḕ phoboû mēdè deilía mēdè ptoēthē̂is apò prosṓpou autō̂n, hóti kýrios ho theós sou ho proporeuómenos meth’ hymō̂n en hymîn ou mḗ se anē̂i oúte mḗ se enkatalípēi.
7
Καὶ ἐκάλεσεν Μωυσῆς ’Ιησοῦν καὶ εἶπεν αὐτῷ ἔναντι παντὸς Ισραηλ ’Ανδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσελεύσῃ πρὸ προσώπου τοῦ λαοῦ τούτου εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος τοῖς πατράσιν ἡμῶν δοῦναι αὐτοῖς, καὶ σὺ κατακληρονομήσεις αὐτὴν αὐτοῖς·

Kaì ekálesen Mōysē̂s ’Iēsoûn kaì eîpen autō̂i énanti pantòs Israēl ’Andrízou kaì íschye: sỳ gàr eiseleúsēi prò prosṓpou toû laoû toútou eis tḕn gē̂n, hḕn ṓmosen kýrios toîs patrásin hēmō̂n doûnai autoîs, kaì sỳ kataklēronomḗseis autḕn autoîs:
8
καὶ κύριος ὁ συμπορευόμενος μετὰ σοῦ οὐκ ἀνήσει σε οὐδὲ μὴ ἐγκαταλίπῃ σε· μὴ ϕοβοῦ μηδὲ δειλία.

kaì kýrios ho symporeuómenos metà soû ouk anḗsei se oudè mḕ enkatalípēi se: mḕ phoboû mēdè deilía.
9
Καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὰ ῥήματα τοῦ νόμου τούτου εἰς βιβλίον καὶ ἔδωκεν τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς υἱοῖς Λευι τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου καὶ τοῖς πρεσβυτέροις τῶν υἱῶν Ισραηλ.

Kaì égrapsen Mōysē̂s tà rhḗmata toû nómou toútou eis biblíon kaì édōken toîs hiereûsin toîs hyioîs Leui toîs aírousin tḕn kibōtòn tē̂s diathḗkēs kyríou kaì toîs presbytérois tō̂n hyiō̂n Israēl.
10
καὶ ἐνετείλατο αὐτοῖς Μωυσῆς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ λέγων Μετὰ ἑπτὰ ἔτη ἐν καιρῷ ἐνιαυτοῦ ἀϕέσεως ἐν ἑορτῇ σκηνοπηγίας

kaì eneteílato autoîs Mōysē̂s en tē̂i hēmérāi ekeínēi légōn Metà heptà étē en kairō̂i eniautoû aphéseōs en heortē̂i skēnopēgías
11
ἐν τῷ συμπορεύεσθαι πάντα Ισραηλ ὀϕθῆναι ἐνώπιον κυρίου τοῦ θεοῦ σου ἐν τῷ τόπῳ, ᾧ ἂν ἐκλέξηται κύριος, ἀναγνώσεσθε τὸν νόμον τοῦτον ἐναντίον παντὸς Ισραηλ εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν·

en tō̂i symporeúesthai pánta Israēl ophthē̂nai enṓpion kyríou toû theoû sou en tō̂i tópōi, hō̂i àn ekléxētai kýrios, anagnṓsesthe tòn nómon toûton enantíon pantòs Israēl eis tà ō̂ta autō̂n:
12
ἐκκλησιάσας τὸν λαόν, τοὺς ἄνδρας καὶ τὰς γυναῖκας καὶ τὰ ἔκγονα καὶ τὸν προσήλυτον τὸν ἐν ταῖς πόλεσιν ὑμῶν, ἵνα ἀκούσωσιν καὶ ἵνα μάθωσιν ϕοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν, καὶ ἀκούσονται ποιεῖν πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου·

ekklēsiásas tòn laón, toùs ándras kaì tàs gynaîkas kaì tà ékgona kaì tòn prosḗlyton tòn en taîs pólesin hymō̂n, hína akoúsōsin kaì hína máthōsin phobeîsthai kýrion tòn theòn hymō̂n, kaì akoúsontai poieîn pántas toùs lógous toû nómou toútou:
13
καὶ οἱ υἱοὶ αὐτῶν, οἳ οὐκ οἴδασιν, ἀκούσονται καὶ μαθήσονται ϕοβεῖσθαι κύριον τὸν θεὸν ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας, ὅσας αὐτοὶ ζῶσιν ἐπὶ τῆς γῆς, εἰς ἣν ὑμεῖς διαβαίνετε τὸν Ιορδάνην ἐκεῖ κληρονομῆσαι αὐτήν.

kaì hoi hyioì autō̂n, hoì ouk oídasin, akoúsontai kaì mathḗsontai phobeîsthai kýrion tòn theòn hymō̂n pásas tàs hēméras, hósas autoì zō̂sin epì tē̂s gē̂s, eis hḕn hymeîs diabaínete tòn Iordánēn ekeî klēronomē̂sai autḗn.
14
Καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ’Ιδοὺ ἠγγίκασιν αἱ ἡμέραι τοῦ θανάτου σου· κάλεσον ’Ιησοῦν καὶ στῆτε παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἐντελοῦμαι αὐτῷ. καὶ ἐπορεύθη Μωυσῆς καὶ ’Ιησοῦς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ ἔστησαν παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου.

Kaì eîpen kýrios pròs Mōysē̂n ’Idoù ēngíkasin hai hēmérai toû thanátou sou: káleson ’Iēsoûn kaì stē̂te parà tàs thýras tē̂s skēnē̂s toû martyríou, kaì enteloûmai autō̂i. kaì eporeúthē Mōysē̂s kaì ’Iēsoûs eis tḕn skēnḕn toû martyríou kaì éstēsan parà tàs thýras tē̂s skēnē̂s toû martyríou.
15
καὶ κατέβη κύριος ἐν νεϕέλῃ καὶ ἔστη παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἔστη ὁ στῦλος τῆς νεϕέλης παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς.

kaì katébē kýrios en nephélēi kaì éstē parà tàs thýras tē̂s skēnē̂s toû martyríou, kaì éstē ho stŷlos tē̂s nephélēs parà tàs thýras tē̂s skēnē̂s.
16
καὶ εἶπεν κύριος πρὸς Μωυσῆν ’Ιδοὺ σὺ κοιμᾷ μετὰ τῶν πατέρων σου, καὶ ἀναστὰς ὁ λαὸς οὗτος ἐκπορνεύσει ὀπίσω θεῶν ἀλλοτρίων τῆς γῆς, εἰς ἣν οὗτος εἰσπορεύεται ἐκεῖ εἰς αὐτήν, καὶ ἐγκαταλείψουσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαθήκην μου, ἣν διεθέμην αὐτοῖς.

kaì eîpen kýrios pròs Mōysē̂n ’Idoù sỳ koimā̂i metà tō̂n patérōn sou, kaì anastàs ho laòs hoûtos ekporneúsei opísō theō̂n allotríōn tē̂s gē̂s, eis hḕn hoûtos eisporeúetai ekeî eis autḗn, kaì enkataleípsousín me kaì diaskedásousin tḕn diathḗkēn mou, hḕn diethémēn autoîs.
17
καὶ ὀργισθήσομαι θυμῷ εἰς αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ καὶ καταλείψω αὐτοὺς καὶ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ’ αὐτῶν, καὶ ἔσται κατάβρωμα, καὶ εὑρήσουσιν αὐτὸν κακὰ πολλὰ καὶ θλίψεις, καὶ ἐρεῖ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ Διότι οὐκ ἔστιν κύριος ὁ θεός μου ἐν ἐμοί, εὕροσάν με τὰ κακὰ ταῦτα.

kaì orgisthḗsomai thymō̂i eis autoùs en tē̂i hēmérāi ekeínēi kaì kataleípsō autoùs kaì apostrépsō tò prósōpón mou ap’ autō̂n, kaì éstai katábrōma, kaì heurḗsousin autòn kakà pollà kaì thlípseis, kaì ereî en tē̂i hēmérāi ekeínēi Dióti ouk éstin kýrios ho theós mou en emoí, heúrosán me tà kakà taûta.
18
ἐγὼ δὲ ἀποστροϕῇ ἀποστρέψω τὸ πρόσωπόν μου ἀπ’ αὐτῶν ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ διὰ πάσας τὰς κακίας, ἃς ἐποίησαν, ὅτι ἐπέστρεψαν ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους.

egṑ dè apostrophē̂i apostrépsō tò prósōpón mou ap’ autō̂n en tē̂i hēmérāi ekeínēi dià pásas tàs kakías, hàs epoíēsan, hóti epéstrepsan epì theoùs allotríous.
19
καὶ νῦν γράψατε τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης καὶ διδάξετε αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ καὶ ἐμβαλεῖτε αὐτὴν εἰς τὸ στόμα αὐτῶν, ἵνα γένηταί μοι ἡ ᾠδὴ αὕτη εἰς μαρτύριον ἐν υἱοῖς Ισραηλ.

kaì nŷn grápsate tà rhḗmata tē̂s ōidē̂s taútēs kaì didáxete autḕn toùs hyioùs Israēl kaì embaleîte autḕn eis tò stóma autō̂n, hína génētaí moi hē ōidḕ haútē eis martýrion en hyioîs Israēl.
20
εἰσάξω γὰρ αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν δοῦναι αὐτοῖς, γῆν ῥέουσαν γάλα καὶ μέλι, καὶ ϕάγονται καὶ ἐμπλησθέντες κορήσουσιν· καὶ ἐπιστραϕήσονται ἐπὶ θεοὺς ἀλλοτρίους καὶ λατρεύσουσιν αὐτοῖς καὶ παροξυνοῦσίν με καὶ διασκεδάσουσιν τὴν διαθήκην μου.

eisáxō gàr autoùs eis tḕn gē̂n tḕn agathḗn, hḕn ṓmosa toîs patrásin autō̂n doûnai autoîs, gē̂n rhéousan gála kaì méli, kaì phágontai kaì emplēsthéntes korḗsousin: kaì epistraphḗsontai epì theoùs allotríous kaì latreúsousin autoîs kaì paroxynoûsín me kaì diaskedásousin tḕn diathḗkēn mou.
21
καὶ ἀντικαταστήσεται ἡ ᾠδὴ αὕτη κατὰ πρόσωπον μαρτυροῦσα, οὐ γὰρ μὴ ἐπιλησθῇ ἀπὸ στόματος αὐτῶν καὶ ἀπὸ στόματος τοῦ σπέρματος αὐτῶν· ἐγὼ γὰρ οἶδα τὴν πονηρίαν αὐτῶν, ὅσα ποιοῦσιν ὧδε σήμερον πρὸ τοῦ εἰσαγαγεῖν με αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, ἣν ὤμοσα τοῖς πατράσιν αὐτῶν.

kaì antikatastḗsetai hē ōidḕ haútē katà prósōpon martyroûsa, ou gàr mḕ epilēsthē̂i apò stómatos autō̂n kaì apò stómatos toû spérmatos autō̂n: egṑ gàr oîda tḕn ponērían autō̂n, hósa poioûsin hō̂de sḗmeron prò toû eisagageîn me autoùs eis tḕn gē̂n tḕn agathḗn, hḕn ṓmosa toîs patrásin autō̂n.
22
καὶ ἔγραψεν Μωυσῆς τὴν ᾠδὴν ταύτην ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ καὶ ἐδίδαξεν αὐτὴν τοὺς υἱοὺς Ισραηλ.

kaì égrapsen Mōysē̂s tḕn ōidḕn taútēn en ekeínēi tē̂i hēmérāi kaì edídaxen autḕn toùs hyioùs Israēl.
23
καὶ ἐνετείλατο Μωυσῆς ’Ιησοῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ ’Ανδρίζου καὶ ἴσχυε· σὺ γὰρ εἰσάξεις τοὺς υἱοὺς Ισραηλ εἰς τὴν γῆν, ἣν ὤμοσεν κύριος αὐτοῖς, καὶ αὐτὸς ἔσται μετὰ σοῦ.

kaì eneteílato Mōysē̂s ’Iēsoî kaì eîpen autō̂i ’Andrízou kaì íschye: sỳ gàr eisáxeis toùs hyioùs Israēl eis tḕn gē̂n, hḕn ṓmosen kýrios autoîs, kaì autòs éstai metà soû.
24
‘Ηνίκα δὲ συνετέλεσεν Μωυσῆς γράϕων πάντας τοὺς λόγους τοῦ νόμου τούτου εἰς βιβλίον ἕως εἰς τέλος,

‘Ēníka dè synetélesen Mōysē̂s gráphōn pántas toùs lógous toû nómou toútou eis biblíon héōs eis télos,
25
καὶ ἐνετείλατο τοῖς Λευίταις τοῖς αἴρουσιν τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης κυρίου λέγων

kaì eneteílato toîs Leuítais toîs aírousin tḕn kibōtòn tē̂s diathḗkēs kyríou légōn
26
Λαβόντες τὸ βιβλίον τοῦ νόμου τούτου θήσετε αὐτὸ ἐκ πλαγίων τῆς κιβωτοῦ τῆς διαθήκης κυρίου τοῦ θεοῦ ὑμῶν, καὶ ἔσται ἐκεῖ ἐν σοὶ εἰς μαρτύριον.

Labóntes tò biblíon toû nómou toútou thḗsete autò ek plagíōn tē̂s kibōtoû tē̂s diathḗkēs kyríou toû theoû hymō̂n, kaì éstai ekeî en soì eis martýrion.
27
ὅτι ἐγὼ ἐπίσταμαι τὸν ἐρεθισμόν σου καὶ τὸν τράχηλόν σου τὸν σκληρόν· ἔτι γὰρ ἐμοῦ ζῶντος μεθ’ ὑμῶν σήμερον παραπικραίνοντες ἦτε τὰ πρὸς τὸν θεόν, πῶς οὐχὶ καὶ ἔσχατον τοῦ θανάτου μου;

hóti egṑ epístamai tòn erethismón sou kaì tòn tráchēlón sou tòn sklērón: éti gàr emoû zō̂ntos meth’ hymō̂n sḗmeron parapikraínontes ē̂te tà pròs tòn theón, pō̂s ouchì kaì éschaton toû thanátou mou?
28
ἐκκλησιάσατε πρός με τοὺς ϕυλάρχους ὑμῶν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους ὑμῶν καὶ τοὺς κριτὰς ὑμῶν καὶ τοὺς γραμματοεισαγωγεῖς ὑμῶν, ἵνα λαλήσω εἰς τὰ ὦτα αὐτῶν πάντας τοὺς λόγους τούτους καὶ διαμαρτύρωμαι αὐτοῖς τόν τε οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν·

ekklēsiásate prós me toùs phylárchous hymō̂n kaì toùs presbytérous hymō̂n kaì toùs kritàs hymō̂n kaì toùs grammatoeisagōgeîs hymō̂n, hína lalḗsō eis tà ō̂ta autō̂n pántas toùs lógous toútous kaì diamartýrōmai autoîs tón te ouranòn kaì tḕn gē̂n:
29
οἶδα γὰρ ὅτι ἔσχατον τῆς τελευτῆς μου ἀνομίᾳ ἀνομήσετε καὶ ἐκκλινεῖτε ἐκ τῆς ὁδοῦ, ἧς ἐνετειλάμην ὑμῖν, καὶ συναντήσεται ὑμῖν τὰ κακὰ ἔσχατον τῶν ἡμερῶν, ὅτι ποιήσετε τὸ πονηρὸν ἐναντίον κυρίου παροργίσαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν ὑμῶν.

oîda gàr hóti éschaton tē̂s teleutē̂s mou anomíāi anomḗsete kaì ekklineîte ek tē̂s hodoû, hē̂s eneteilámēn hymîn, kaì synantḗsetai hymîn tà kakà éschaton tō̂n hēmerō̂n, hóti poiḗsete tò ponēròn enantíon kyríou parorgísai autòn en toîs érgois tō̂n cheirō̂n hymō̂n.
30
Καὶ ἐλάλησεν Μωυσῆς εἰς τὰ ὦτα πάσης ἐκκλησίας Ισραηλ τὰ ῥήματα τῆς ᾠδῆς ταύτης ἕως εἰς τέλος

Kaì elálēsen Mōysē̂s eis tà ō̂ta pásēs ekklēsías Israēl tà rhḗmata tē̂s ōidē̂s taútēs héōs eis télos