Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Genèse 29

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ ἐξάρας Ιακωβ τοὺς πόδας ἐπορεύθη εἰς γῆν ἀνατολῶν πρὸς Λαβαν τὸν υἱὸν Βαθουηλ τοῦ Σύρου ἀδελϕὸν δὲ Ρεβεκκας μητρὸς Ιακωβ καὶ Ησαυ.

Kaì exáras Iakōb toùs pódas eporeúthē eis gē̂n anatolō̂n pròs Laban tòn hyiòn Bathouēl toû Sýrou adelphòn dè Rebekkas mētròs Iakōb kaì Ēsau.
2
καὶ ὁρᾷ καὶ ἰδοὺ ϕρέαρ ἐν τῷ πεδίῳ, ἦσαν δὲ ἐκεῖ τρία ποίμνια προβάτων ἀναπαυόμενα ἐπ’ αὐτοῦ· ἐκ γὰρ τοῦ ϕρέατος ἐκείνου ἐπότιζον τὰ ποίμνια, λίθος δὲ ἦν μέγας ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ ϕρέατος,

kaì horā̂i kaì idoù phréar en tō̂i pedíōi, ē̂san dè ekeî tría poímnia probátōn anapauómena ep’ autoû: ek gàr toû phréatos ekeínou epótizon tà poímnia, líthos dè ē̂n mégas epì tō̂i stómati toû phréatos,
3
καὶ συνήγοντο ἐκεῖ πάντα τὰ ποίμνια καὶ ἀπεκύλιον τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ ϕρέατος καὶ ἐπότιζον τὰ πρόβατα καὶ ἀπεκαθίστων τὸν λίθον ἐπὶ τὸ στόμα τοῦ ϕρέατος εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ.

kaì synḗgonto ekeî pánta tà poímnia kaì apekýlion tòn líthon apò toû stómatos toû phréatos kaì epótizon tà próbata kaì apekathístōn tòn líthon epì tò stóma toû phréatos eis tòn tópon autoû.
4
εἶπεν δὲ αὐτοῖς Ιακωβ ’Αδελϕοί, πόθεν ἐστὲ ὑμεῖς; οἱ δὲ εἶπαν ’Εκ Χαρραν ἐσμέν.

eîpen dè autoîs Iakōb ’Adelphoí, póthen estè hymeîs? hoi dè eîpan ’Ek Charran esmén.
5
εἶπεν δὲ αὐτοῖς Γινώσκετε Λαβαν τὸν υἱὸν Ναχωρ; οἱ δὲ εἶπαν Γινώσκομεν.

eîpen dè autoîs Ginṓskete Laban tòn hyiòn Nachōr? hoi dè eîpan Ginṓskomen.
6
εἶπεν δὲ αὐτοῖς ‘Υγιαίνει; οἱ δὲ εἶπαν ‘Υγιαίνει. καὶ ἰδοὺ Ραχηλ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων.

eîpen dè autoîs ‘Ygiaínei? hoi dè eîpan ‘Ygiaínei. kaì idoù Rachēl hē thygátēr autoû ḗrcheto metà tō̂n probátōn.
7
καὶ εἶπεν Ιακωβ ῎Ετι ἐστὶν ἡμέρα πολλή, οὔπω ὥρα συναχθῆναι τὰ κτήνη· ποτίσαντες τὰ πρόβατα ἀπελθόντες βόσκετε.

kaì eîpen Iakōb ῎Eti estìn hēméra pollḗ, oúpō hṓra synachthē̂nai tà ktḗnē: potísantes tà próbata apelthóntes bóskete.
8
οἱ δὲ εἶπαν Οὐ δυνησόμεθα ἕως τοῦ συναχθῆναι πάντας τοὺς ποιμένας καὶ ἀποκυλίσωσιν τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ ϕρέατος, καὶ ποτιοῦμεν τὰ πρόβατα.

hoi dè eîpan Ou dynēsómetha héōs toû synachthē̂nai pántas toùs poiménas kaì apokylísōsin tòn líthon apò toû stómatos toû phréatos, kaì potioûmen tà próbata.
9
ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς καὶ Ραχηλ ἡ θυγάτηρ Λαβαν ἤρχετο μετὰ τῶν προβάτων τοῦ πατρὸς αὐτῆς· αὐτὴ γὰρ ἔβοσκεν τὰ πρόβατα τοῦ πατρὸς αὐτῆς.

éti autoû laloûntos autoîs kaì Rachēl hē thygátēr Laban ḗrcheto metà tō̂n probátōn toû patròs autē̂s: autḕ gàr ébosken tà próbata toû patròs autē̂s.
10
ἐγένετο δὲ ὡς εἶδεν Ιακωβ τὴν Ραχηλ θυγατέρα Λαβαν ἀδελϕοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ καὶ τὰ πρόβατα Λαβαν ἀδελϕοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ προσελθὼν Ιακωβ ἀπεκύλισεν τὸν λίθον ἀπὸ τοῦ στόματος τοῦ ϕρέατος καὶ ἐπότισεν τὰ πρόβατα Λαβαν τοῦ ἀδελϕοῦ τῆς μητρὸς αὐτοῦ.

egéneto dè hōs eîden Iakōb tḕn Rachēl thygatéra Laban adelphoû tē̂s mētròs autoû kaì tà próbata Laban adelphoû tē̂s mētròs autoû, kaì proselthṑn Iakōb apekýlisen tòn líthon apò toû stómatos toû phréatos kaì epótisen tà próbata Laban toû adelphoû tē̂s mētròs autoû.
11
καὶ ἐϕίλησεν Ιακωβ τὴν Ραχηλ καὶ βοήσας τῇ ϕωνῇ αὐτοῦ ἔκλαυσεν.

kaì ephílēsen Iakōb tḕn Rachēl kaì boḗsas tē̂i phōnē̂i autoû éklausen.
12
καὶ ἀνήγγειλεν τῇ Ραχηλ ὅτι ἀδελϕὸς τοῦ πατρὸς αὐτῆς ἐστιν καὶ ὅτι υἱὸς Ρεβεκκας ἐστίν, καὶ δραμοῦσα ἀπήγγειλεν τῷ πατρὶ αὐτῆς κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα.

kaì anḗngeilen tē̂i Rachēl hóti adelphòs toû patròs autē̂s estin kaì hóti hyiòs Rebekkas estín, kaì dramoûsa apḗngeilen tō̂i patrì autē̂s katà tà rhḗmata taûta.
13
ἐγένετο δὲ ὡς ἤκουσεν Λαβαν τὸ ὄνομα Ιακωβ τοῦ υἱοῦ τῆς ἀδελϕῆς αὐτοῦ, ἔδραμεν εἰς συνάντησιν αὐτῷ καὶ περιλαβὼν αὐτὸν ἐϕίλησεν καὶ εἰσήγαγεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ. καὶ διηγήσατο τῷ Λαβαν πάντας τοὺς λόγους τούτους.

egéneto dè hōs ḗkousen Laban tò ónoma Iakōb toû hyioû tē̂s adelphē̂s autoû, édramen eis synántēsin autō̂i kaì perilabṑn autòn ephílēsen kaì eisḗgagen autòn eis tòn oîkon autoû. kaì diēgḗsato tō̂i Laban pántas toùs lógous toútous.
14
καὶ εἶπεν αὐτῷ Λαβαν ’Εκ τῶν ὀστῶν μου καὶ ἐκ τῆς σαρκός μου εἶ σύ. καὶ ἦν μετ’ αὐτοῦ μῆνα ἡμερῶν.

kaì eîpen autō̂i Laban ’Ek tō̂n ostō̂n mou kaì ek tē̂s sarkós mou eî sý. kaì ē̂n met’ autoû mē̂na hēmerō̂n.
15
Εἶπεν δὲ Λαβαν τῷ Ιακωβ ῞Οτι γὰρ ἀδελϕός μου εἶ, οὐ δουλεύσεις μοι δωρεάν· ἀπάγγειλόν μοι, τίς ὁ μισθός σού ἐστιν.

Eîpen dè Laban tō̂i Iakōb ῞Oti gàr adelphós mou eî, ou douleúseis moi dōreán: apángeilón moi, tís ho misthós soú estin.
16
τῷ δὲ Λαβαν δύο θυγατέρες, ὄνομα τῇ μείζονι Λεια, καὶ ὄνομα τῇ νεωτέρᾳ Ραχηλ·

tō̂i dè Laban dýo thygatéres, ónoma tē̂i meízoni Leia, kaì ónoma tē̂i neōtérāi Rachēl:
17
οἱ δὲ ὀϕθαλμοὶ Λειας ἀσθενεῖς, Ραχηλ δὲ καλὴ τῷ εἴδει καὶ ὡραία τῇ ὄψει.

hoi dè ophthalmoì Leias astheneîs, Rachēl dè kalḕ tō̂i eídei kaì hōraía tē̂i ópsei.
18
ἠγάπησεν δὲ Ιακωβ τὴν Ραχηλ καὶ εἶπεν Δουλεύσω σοι ἑπτὰ ἔτη περὶ Ραχηλ τῆς θυγατρός σου τῆς νεωτέρας.

ēgápēsen dè Iakōb tḕn Rachēl kaì eîpen Douleúsō soi heptà étē perì Rachēl tē̂s thygatrós sou tē̂s neōtéras.
19
εἶπεν δὲ αὐτῷ Λαβαν Βέλτιον δοῦναί με αὐτὴν σοὶ ἢ δοῦναί με αὐτὴν ἀνδρὶ ἑτέρῳ· οἴκησον μετ’ ἐμοῦ.

eîpen dè autō̂i Laban Béltion doûnaí me autḕn soì ḕ doûnaí me autḕn andrì hetérōi: oíkēson met’ emoû.
20
καὶ ἐδούλευσεν Ιακωβ περὶ Ραχηλ ἔτη ἑπτά, καὶ ἦσαν ἐναντίον αὐτοῦ ὡς ἡμέραι ὀλίγαι παρὰ τὸ ἀγαπᾶν αὐτὸν αὐτήν.

kaì edoúleusen Iakōb perì Rachēl étē heptá, kaì ē̂san enantíon autoû hōs hēmérai olígai parà tò agapân autòn autḗn.
21
εἶπεν δὲ Ιακωβ πρὸς Λαβαν ’Απόδος τὴν γυναῖκά μου, πεπλήρωνται γὰρ αἱ ἡμέραι μου, ὅπως εἰσέλθω πρὸς αὐτήν.

eîpen dè Iakōb pròs Laban ’Apódos tḕn gynaîká mou, peplḗrōntai gàr hai hēmérai mou, hópōs eisélthō pròs autḗn.
22
συνήγαγεν δὲ Λαβαν πάντας τοὺς ἄνδρας τοῦ τόπου καὶ ἐποίησεν γάμον.

synḗgagen dè Laban pántas toùs ándras toû tópou kaì epoíēsen gámon.
23
καὶ ἐγένετο ἑσπέρα, καὶ λαβὼν Λαβαν Λειαν τὴν θυγατέρα αὐτοῦ εἰσήγαγεν αὐτὴν πρὸς Ιακωβ, καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτὴν Ιακωβ.

kaì egéneto hespéra, kaì labṑn Laban Leian tḕn thygatéra autoû eisḗgagen autḕn pròs Iakōb, kaì eisē̂lthen pròs autḕn Iakōb.
24
ἔδωκεν δὲ Λαβαν Λεια τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Ζελϕαν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην.

édōken dè Laban Leia tē̂i thygatrì autoû Zelphan tḕn paidískēn autoû autē̂i paidískēn.
25
ἐγένετο δὲ πρωί, καὶ ἰδοὺ ἦν Λεια. εἶπεν δὲ Ιακωβ τῷ Λαβαν Τί τοῦτο ἐποίησάς μοι; οὐ περὶ Ραχηλ ἐδούλευσα παρὰ σοί; καὶ ἵνα τί παρελογίσω με;

egéneto dè prōí, kaì idoù ē̂n Leia. eîpen dè Iakōb tō̂i Laban Tí toûto epoíēsás moi? ou perì Rachēl edoúleusa parà soí? kaì hína tí parelogísō me?
26
εἶπεν δὲ Λαβαν Οὐκ ἔστιν οὕτως ἐν τῷ τόπῳ ἡμῶν, δοῦναι τὴν νεωτέραν πρὶν ἢ τὴν πρεσβυτέραν·

eîpen dè Laban Ouk éstin hoútōs en tō̂i tópōi hēmō̂n, doûnai tḕn neōtéran prìn ḕ tḕn presbytéran:
27
συντέλεσον οὖν τὰ ἕβδομα ταύτης, καὶ δώσω σοι καὶ ταύτην ἀντὶ τῆς ἐργασίας, ἧς ἐργᾷ παρ’ ἐμοὶ ἔτι ἑπτὰ ἔτη ἕτερα.

syntéleson oûn tà hébdoma taútēs, kaì dṓsō soi kaì taútēn antì tē̂s ergasías, hē̂s ergā̂i par’ emoì éti heptà étē hétera.
28
ἐποίησεν δὲ Ιακωβ οὕτως καὶ ἀνεπλήρωσεν τὰ ἕβδομα ταύτης, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ Λαβαν Ραχηλ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ αὐτῷ γυναῖκα.

epoíēsen dè Iakōb hoútōs kaì aneplḗrōsen tà hébdoma taútēs, kaì édōken autō̂i Laban Rachēl tḕn thygatéra autoû autō̂i gynaîka.
29
ἔδωκεν δὲ Λαβαν Ραχηλ τῇ θυγατρὶ αὐτοῦ Βαλλαν τὴν παιδίσκην αὐτοῦ αὐτῇ παιδίσκην.

édōken dè Laban Rachēl tē̂i thygatrì autoû Ballan tḕn paidískēn autoû autē̂i paidískēn.
30
καὶ εἰσῆλθεν πρὸς Ραχηλ· ἠγάπησεν δὲ Ραχηλ μᾶλλον ἢ Λειαν· καὶ ἐδούλευσεν αὐτῷ ἑπτὰ ἔτη ἕτερα.

kaì eisē̂lthen pròs Rachēl: ēgápēsen dè Rachēl mâllon ḕ Leian: kaì edoúleusen autō̂i heptà étē hétera.
31
’Ιδὼν δὲ κύριος ὅτι μισεῖται Λεια, ἤνοιξεν τὴν μήτραν αὐτῆς· Ραχηλ δὲ ἦν στεῖρα.

’Idṑn dè kýrios hóti miseîtai Leia, ḗnoixen tḕn mḗtran autē̂s: Rachēl dè ē̂n steîra.
32
καὶ συνέλαβεν Λεια καὶ ἔτεκεν υἱὸν τῷ Ιακωβ· ἐκάλεσεν δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ρουβην λέγουσα Διότι εἶδέν μου κύριος τὴν ταπείνωσιν· νῦν με ἀγαπήσει ὁ ἀνήρ μου.

kaì synélaben Leia kaì éteken hyiòn tō̂i Iakōb: ekálesen dè tò ónoma autoû Roubēn légousa Dióti eîdén mou kýrios tḕn tapeínōsin: nŷn me agapḗsei ho anḗr mou.
33
καὶ συνέλαβεν πάλιν Λεια καὶ ἔτεκεν υἱὸν δεύτερον τῷ Ιακωβ καὶ εἶπεν ῞Οτι ἤκουσεν κύριος ὅτι μισοῦμαι, καὶ προσέδωκέν μοι καὶ τοῦτον· ἐκάλεσεν δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Συμεων.

kaì synélaben pálin Leia kaì éteken hyiòn deúteron tō̂i Iakōb kaì eîpen ῞Oti ḗkousen kýrios hóti misoûmai, kaì prosédōkén moi kaì toûton: ekálesen dè tò ónoma autoû Symeōn.
34
καὶ συνέλαβεν ἔτι καὶ ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπεν ’Εν τῷ νῦν καιρῷ πρὸς ἐμοῦ ἔσται ὁ ἀνήρ μου, ἔτεκον γὰρ αὐτῷ τρεῖς υἱούς· διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Λευι.

kaì synélaben éti kaì éteken hyiòn kaì eîpen ’En tō̂i nŷn kairō̂i pròs emoû éstai ho anḗr mou, étekon gàr autō̂i treîs hyioús: dià toûto ekálesen tò ónoma autoû Leui.
35
καὶ συλλαβοῦσα ἔτι ἔτεκεν υἱὸν καὶ εἶπεν Νῦν ἔτι τοῦτο ἐξομολογήσομαι κυρίῳ· διὰ τοῦτο ἐκάλεσεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ιουδα. καὶ ἔστη τοῦ τίκτειν.

kaì syllaboûsa éti éteken hyiòn kaì eîpen Nŷn éti toûto exomologḗsomai kyríōi: dià toûto ekálesen tò ónoma autoû Iouda. kaì éstē toû tíktein.