Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Genèse 44

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ ἐνετείλατο Ιωσηϕ τῷ ὄντι ἐπὶ τῆς οἰκίας αὐτοῦ λέγων Πλήσατε τοὺς μαρσίππους τῶν ἀνθρώπων βρωμάτων, ὅσα ἐὰν δύνωνται ἆραι, καὶ ἐμβάλατε ἑκάστου τὸ ἀργύριον ἐπὶ τοῦ στόματος τοῦ μαρσίππου

Kaì eneteílato Iōsēph tō̂i ónti epì tē̂s oikías autoû légōn Plḗsate toùs marsíppous tō̂n anthrṓpōn brōmátōn, hósa eàn dýnōntai ârai, kaì embálate hekástou tò argýrion epì toû stómatos toû marsíppou
2
καὶ τὸ κόνδυ μου τὸ ἀργυροῦν ἐμβάλατε εἰς τὸν μάρσιππον τοῦ νεωτέρου καὶ τὴν τιμὴν τοῦ σίτου αὐτοῦ. ἐγενήθη δὲ κατὰ τὸ ῥῆμα Ιωσηϕ, καθὼς εἶπεν.

kaì tò kóndy mou tò argyroûn embálate eis tòn mársippon toû neōtérou kaì tḕn timḕn toû sítou autoû. egenḗthē dè katà tò rhē̂ma Iōsēph, kathṑs eîpen.
3
τὸ πρωὶ διέϕαυσεν, καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀπεστάλησαν, αὐτοὶ καὶ οἱ ὄνοι αὐτῶν.

tò prōì diéphausen, kaì hoi ánthrōpoi apestálēsan, autoì kaì hoi ónoi autō̂n.
4
ἐξελθόντων δὲ αὐτῶν τὴν πόλιν (οὐκ ἀπέσχον μακράν) καὶ Ιωσηϕ εἶπεν τῷ ἐπὶ τῆς οἰκίας αὐτοῦ ’Αναστὰς ἐπιδίωξον ὀπίσω τῶν ἀνθρώπων καὶ καταλήμψῃ αὐτοὺς καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς Τί ὅτι ἀνταπεδώκατε πονηρὰ ἀντὶ καλῶν;

exelthóntōn dè autō̂n tḕn pólin (ouk apéschon makrán) kaì Iōsēph eîpen tō̂i epì tē̂s oikías autoû ’Anastàs epidíōxon opísō tō̂n anthrṓpōn kaì katalḗmpsēi autoùs kaì ereîs autoîs Tí hóti antapedṓkate ponērà antì kalō̂n?
5
ἵνα τί ἐκλέψατέ μου τὸ κόνδυ τὸ ἀργυροῦν; οὐ τοῦτό ἐστιν, ἐν ᾧ πίνει ὁ κύριός μου; αὐτὸς δὲ οἰωνισμῷ οἰωνίζεται ἐν αὐτῷ. πονηρὰ συντετέλεσθε, ἃ πεποιήκατε.

hína tí eklépsaté mou tò kóndy tò argyroûn? ou toûtó estin, en hō̂i pínei ho kýriós mou? autòs dè oiōnismō̂i oiōnízetai en autō̂i. ponērà syntetélesthe, hà pepoiḗkate.
6
εὑρὼν δὲ αὐτοὺς εἶπεν αὐτοῖς κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα.

heurṑn dè autoùs eîpen autoîs katà tà rhḗmata taûta.
7
οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ ῞Ινα τί λαλεῖ ὁ κύριος κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα; μὴ γένοιτο τοῖς παισίν σου ποιῆσαι κατὰ τὸ ῥῆμα τοῦτο.

hoi dè eîpon autō̂i ῞Ina tí laleî ho kýrios katà tà rhḗmata taûta? mḕ génoito toîs paisín sou poiē̂sai katà tò rhē̂ma toûto.
8
εἰ τὸ μὲν ἀργύριον, ὃ εὕρομεν ἐν τοῖς μαρσίπποις ἡμῶν, ἀπεστρέψαμεν πρὸς σὲ ἐκ γῆς Χανααν, πῶς ἂν κλέψαιμεν ἐκ τοῦ οἴκου τοῦ κυρίου σου ἀργύριον ἢ χρυσίον;

ei tò mèn argýrion, hò heúromen en toîs marsíppois hēmō̂n, apestrépsamen pròs sè ek gē̂s Chanaan, pō̂s àn klépsaimen ek toû oíkou toû kyríou sou argýrion ḕ chrysíon?
9
παρ’ ᾧ ἂν εὑρεθῇ τὸ κόνδυ τῶν παίδων σου, ἀποθνῃσκέτω· καὶ ἡμεῖς δὲ ἐσόμεθα παῖδες τῷ κυρίῳ ἡμῶν.

par’ hō̂i àn heurethē̂i tò kóndy tō̂n paídōn sou, apothnēiskétō: kaì hēmeîs dè esómetha paîdes tō̂i kyríōi hēmō̂n.
10
ὁ δὲ εἶπεν Καὶ νῦν ὡς λέγετε, οὕτως ἔσται· ὁ ἄνθρωπος, παρ’ ᾧ ἂν εὑρεθῇ τὸ κόνδυ, αὐτὸς ἔσται μου παῖς, ὑμεῖς δὲ ἔσεσθε καθαροί.

ho dè eîpen Kaì nŷn hōs légete, hoútōs éstai: ho ánthrōpos, par’ hō̂i àn heurethē̂i tò kóndy, autòs éstai mou paîs, hymeîs dè ésesthe katharoí.
11
καὶ ἔσπευσαν καὶ καθεῖλαν ἕκαστος τὸν μάρσιππον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν καὶ ἤνοιξαν ἕκαστος τὸν μάρσιππον αὐτοῦ.

kaì éspeusan kaì katheîlan hékastos tòn mársippon autoû epì tḕn gē̂n kaì ḗnoixan hékastos tòn mársippon autoû.
12
ἠρεύνα δὲ ἀπὸ τοῦ πρεσβυτέρου ἀρξάμενος ἕως ἦλθεν ἐπὶ τὸν νεώτερον, καὶ εὗρεν τὸ κόνδυ ἐν τῷ μαρσίππῳ τῷ Βενιαμιν.

ēreúna dè apò toû presbytérou arxámenos héōs ē̂lthen epì tòn neṓteron, kaì heûren tò kóndy en tō̂i marsíppōi tō̂i Beniamin.
13
καὶ διέρρηξαν τὰ ἱμάτια αὐτῶν καὶ ἐπέθηκαν ἕκαστος τὸν μάρσιππον αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ὄνον αὐτοῦ καὶ ἐπέστρεψαν εἰς τὴν πόλιν.

kaì diérrēxan tà himátia autō̂n kaì epéthēkan hékastos tòn mársippon autoû epì tòn ónon autoû kaì epéstrepsan eis tḕn pólin.
14
Εἰσῆλθεν δὲ Ιουδας καὶ οἱ ἀδελϕοὶ αὐτοῦ πρὸς Ιωσηϕ ἔτι αὐτοῦ ὄντος ἐκεῖ καὶ ἔπεσον ἐναντίον αὐτοῦ ἐπὶ τὴν γῆν.

Eisē̂lthen dè Ioudas kaì hoi adelphoì autoû pròs Iōsēph éti autoû óntos ekeî kaì épeson enantíon autoû epì tḕn gē̂n.
15
εἶπεν δὲ αὐτοῖς Ιωσηϕ Τί τὸ πρᾶγμα τοῦτο, ὃ ἐποιήσατε; οὐκ οἴδατε ὅτι οἰωνισμῷ οἰωνιεῖται ἄνθρωπος οἷος ἐγώ;

eîpen dè autoîs Iōsēph Tí tò prâgma toûto, hò epoiḗsate? ouk oídate hóti oiōnismō̂i oiōnieîtai ánthrōpos hoîos egṓ?
16
εἶπεν δὲ Ιουδας Τί ἀντεροῦμεν τῷ κυρίῳ ἢ τί λαλήσωμεν ἢ τί δικαιωθῶμεν; ὁ δὲ θεὸς εὗρεν τὴν ἀδικίαν τῶν παίδων σου. ἰδού ἐσμεν οἰκέται τῷ κυρίῳ ἡμῶν, καὶ ἡμεῖς καὶ παρ’ ᾧ εὑρέθη τὸ κόνδυ.

eîpen dè Ioudas Tí anteroûmen tō̂i kyríōi ḕ tí lalḗsōmen ḕ tí dikaiōthō̂men? ho dè theòs heûren tḕn adikían tō̂n paídōn sou. idoú esmen oikétai tō̂i kyríōi hēmō̂n, kaì hēmeîs kaì par’ hō̂i heuréthē tò kóndy.
17
εἶπεν δὲ Ιωσηϕ Μή μοι γένοιτο ποιῆσαι τὸ ῥῆμα τοῦτο· ὁ ἄνθρωπος, παρ’ ᾧ εὑρέθη τὸ κόνδυ, αὐτὸς ἔσται μου παῖς, ὑμεῖς δὲ ἀνάβητε μετὰ σωτηρίας πρὸς τὸν πατέρα ὑμῶν.

eîpen dè Iōsēph Mḗ moi génoito poiē̂sai tò rhē̂ma toûto: ho ánthrōpos, par’ hō̂i heuréthē tò kóndy, autòs éstai mou paîs, hymeîs dè anábēte metà sōtērías pròs tòn patéra hymō̂n.
18
’Εγγίσας δὲ αὐτῷ Ιουδας εἶπεν Δέομαι, κύριε, λαλησάτω ὁ παῖς σου ῥῆμα ἐναντίον σου, καὶ μὴ θυμωθῇς τῷ παιδί σου, ὅτι σὺ εἶ μετὰ Φαραω.

’Engísas dè autō̂i Ioudas eîpen Déomai, kýrie, lalēsátō ho paîs sou rhē̂ma enantíon sou, kaì mḕ thymōthē̂is tō̂i paidí sou, hóti sỳ eî metà Pharaō.
19
κύριε, σὺ ἠρώτησας τοὺς παῖδάς σου λέγων Εἰ ἔχετε πατέρα ἢ ἀδελϕόν;

kýrie, sỳ ērṓtēsas toùs paîdás sou légōn Ei échete patéra ḕ adelphón?
20
καὶ εἴπαμεν τῷ κυρίῳ ῎Εστιν ἡμῖν πατὴρ πρεσβύτερος καὶ παιδίον γήρως νεώτερον αὐτῷ, καὶ ὁ ἀδελϕὸς αὐτοῦ ἀπέθανεν, αὐτὸς δὲ μόνος ὑπελείϕθη τῇ μητρὶ αὐτοῦ, ὁ δὲ πατὴρ αὐτὸν ἠγάπησεν.

kaì eípamen tō̂i kyríōi ῎Estin hēmîn patḕr presbýteros kaì paidíon gḗrōs neṓteron autō̂i, kaì ho adelphòs autoû apéthanen, autòs dè mónos hypeleíphthē tē̂i mētrì autoû, ho dè patḕr autòn ēgápēsen.
21
εἶπας δὲ τοῖς παισίν σου Καταγάγετε αὐτὸν πρός με, καὶ ἐπιμελοῦμαι αὐτοῦ.

eîpas dè toîs paisín sou Katagágete autòn prós me, kaì epimeloûmai autoû.
22
καὶ εἴπαμεν τῷ κυρίῳ Οὐ δυνήσεται τὸ παιδίον καταλιπεῖν τὸν πατέρα· ἐὰν δὲ καταλίπῃ τὸν πατέρα, ἀποθανεῖται.

kaì eípamen tō̂i kyríōi Ou dynḗsetai tò paidíon katalipeîn tòn patéra: eàn dè katalípēi tòn patéra, apothaneîtai.
23
σὺ δὲ εἶπας τοῖς παισίν σου ’Εὰν μὴ καταβῇ ὁ ἀδελϕὸς ὑμῶν ὁ νεώτερος μεθ’ ὑμῶν, οὐ προσθήσεσθε ἔτι ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου.

sỳ dè eîpas toîs paisín sou ’Eàn mḕ katabē̂i ho adelphòs hymō̂n ho neṓteros meth’ hymō̂n, ou prosthḗsesthe éti ideîn tò prósōpón mou.
24
ἐγένετο δὲ ἡνίκα ἀνέβημεν πρὸς τὸν παῖδά σου πατέρα δὲ ἡμῶν, ἀπηγγείλαμεν αὐτῷ τὰ ῥήματα τοῦ κυρίου.

egéneto dè hēníka anébēmen pròs tòn paîdá sou patéra dè hēmō̂n, apēngeílamen autō̂i tà rhḗmata toû kyríou.
25
εἶπεν δὲ ἡμῖν ὁ πατὴρ ἡμῶν Βαδίσατε πάλιν, ἀγοράσατε ἡμῖν μικρὰ βρώματα.

eîpen dè hēmîn ho patḕr hēmō̂n Badísate pálin, agorásate hēmîn mikrà brṓmata.
26
ἡμεῖς δὲ εἴπαμεν Οὐ δυνησόμεθα καταβῆναι· ἀλλ’ εἰ μὲν ὁ ἀδελϕὸς ἡμῶν ὁ νεώτερος καταβαίνει μεθ’ ἡμῶν, καταβησόμεθα· οὐ γὰρ δυνησόμεθα ἰδεῖν τὸ πρόσωπον τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀδελϕοῦ τοῦ νεωτέρου μὴ ὄντος μεθ’ ἡμῶν.

hēmeîs dè eípamen Ou dynēsómetha katabē̂nai: all’ ei mèn ho adelphòs hēmō̂n ho neṓteros katabaínei meth’ hēmō̂n, katabēsómetha: ou gàr dynēsómetha ideîn tò prósōpon toû anthrṓpou, toû adelphoû toû neōtérou mḕ óntos meth’ hēmō̂n.
27
εἶπεν δὲ ὁ παῖς σου ὁ πατὴρ ἡμῶν πρὸς ἡμᾶς ‘Υμεῖς γινώσκετε ὅτι δύο ἔτεκέν μοι ἡ γυνή·

eîpen dè ho paîs sou ho patḕr hēmō̂n pròs hēmâs ‘Ymeîs ginṓskete hóti dýo étekén moi hē gynḗ:
28
καὶ ἐξῆλθεν ὁ εἷς ἀπ’ ἐμοῦ, καὶ εἴπατε ὅτι θηριόβρωτος γέγονεν, καὶ οὐκ εἶδον αὐτὸν ἔτι καὶ νῦν·

kaì exē̂lthen ho heîs ap’ emoû, kaì eípate hóti thērióbrōtos gégonen, kaì ouk eîdon autòn éti kaì nŷn:
29
ἐὰν οὖν λάβητε καὶ τοῦτον ἐκ προσώπου μου καὶ συμβῇ αὐτῷ μαλακία ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ κατάξετέ μου τὸ γῆρας μετὰ λύπης εἰς ᾅδου.

eàn oûn lábēte kaì toûton ek prosṓpou mou kaì symbē̂i autō̂i malakía en tē̂i hodō̂i, kaì katáxeté mou tò gē̂ras metà lýpēs eis hā́idou.
30
νῦν οὖν ἐὰν εἰσπορεύωμαι πρὸς τὸν παῖδά σου πατέρα δὲ ἡμῶν καὶ τὸ παιδάριον μὴ ᾖ μεθ’ ἡμῶνἡ δὲ ψυχὴ αὐτοῦ ἐκκρέμαται ἐκ τῆς τούτου ψυχῆς – ,

nŷn oûn eàn eisporeúōmai pròs tòn paîdá sou patéra dè hēmō̂n kaì tò paidárion mḕ ē̂i meth’ hēmō̂nhē dè psychḕ autoû ekkrématai ek tē̂s toútou psychē̂s – ,
31
καὶ ἔσται ἐν τῷ ἰδεῖν αὐτὸν μὴ ὂν τὸ παιδάριον μεθ’ ἡμῶν τελευτήσει, καὶ κατάξουσιν οἱ παῖδές σου τὸ γῆρας τοῦ παιδός σου πατρὸς δὲ ἡμῶν μετ’ ὀδύνης εἰς ᾅδου.

kaì éstai en tō̂i ideîn autòn mḕ òn tò paidárion meth’ hēmō̂n teleutḗsei, kaì katáxousin hoi paîdés sou tò gē̂ras toû paidós sou patròs dè hēmō̂n met’ odýnēs eis hā́idou.
32
ὁ γὰρ παῖς σου ἐκδέδεκται τὸ παιδίον παρὰ τοῦ πατρὸς λέγων ’Εὰν μὴ ἀγάγω αὐτὸν πρὸς σὲ καὶ στήσω αὐτὸν ἐναντίον σου, ἡμαρτηκὼς ἔσομαι πρὸς τὸν πατέρα πάσας τὰς ἡμέρας.

ho gàr paîs sou ekdédektai tò paidíon parà toû patròs légōn ’Eàn mḕ agágō autòn pròs sè kaì stḗsō autòn enantíon sou, hēmartēkṑs ésomai pròs tòn patéra pásas tàs hēméras.
33
νῦν οὖν παραμενῶ σοι παῖς ἀντὶ τοῦ παιδίου, οἰκέτης τοῦ κυρίου· τὸ δὲ παιδίον ἀναβήτω μετὰ τῶν ἀδελϕῶν.

nŷn oûn paramenō̂ soi paîs antì toû paidíou, oikétēs toû kyríou: tò dè paidíon anabḗtō metà tō̂n adelphō̂n.
34
πῶς γὰρ ἀναβήσομαι πρὸς τὸν πατέρα, τοῦ παιδίου μὴ ὄντος μεθ’ ἡμῶν; ἵνα μὴ ἴδω τὰ κακά, ἃ εὑρήσει τὸν πατέρα μου.

pō̂s gàr anabḗsomai pròs tòn patéra, toû paidíou mḕ óntos meth’ hēmō̂n? hína mḕ ídō tà kaká, hà heurḗsei tòn patéra mou.