Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Judith 11

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Ολοϕέρνης θάρσησον, γύναι, μὴ ϕοβηθῇς τῇ καρδίᾳ σου, ὅτι ἐγὼ οὐκ ἐκάκωσα ἄνθρωπον ὅστις ᾑρέτικεν δουλεύειν βασιλεῖ Ναβουχοδονοσορ πάσης τῆς γῆς.

Kaì eîpen pròs autḕn Olophérnēs thársēson, gýnai, mḕ phobēthē̂is tē̂i kardíāi sou, hóti egṑ ouk ekákōsa ánthrōpon hóstis hēirétiken douleúein basileî Nabouchodonosor pásēs tē̂s gē̂s.
2
καὶ νῦν ὁ λαός σου ὁ κατοικῶν τὴν ὀρεινὴν εἰ μὴ ἐϕαύλισάν με, οὐκ ἂν ἦρα τὸ δόρυ μου ἐπ’ αὐτούς· ἀλλὰ αὐτοὶ ἑαυτοῖς ἐποίησαν ταῦτα.

kaì nŷn ho laós sou ho katoikō̂n tḕn oreinḕn ei mḕ ephaúlisán me, ouk àn ē̂ra tò dóry mou ep’ autoús: allà autoì heautoîs epoíēsan taûta.
3
καὶ νῦν λέγε μοι τίνος ἕνεκεν ἀπέδρας ἀπ’ αὐτῶν καὶ ἦλθες πρὸς ἡμᾶς· ἥκεις γὰρ εἰς σωτηρίαν· θάρσει, ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ ζήσῃ καὶ εἰς τὸ λοιπόν·

kaì nŷn lége moi tínos héneken apédras ap’ autō̂n kaì ē̂lthes pròs hēmâs: hḗkeis gàr eis sōtērían: thársei, en tē̂i nyktì taútēi zḗsēi kaì eis tò loipón:
4
οὐ γὰρ ἔστιν ὃς ἀδικήσει σε, ἀλλ’ εὖ σε ποιήσει, καθὰ γίνεται τοῖς δούλοις τοῦ κυρίου μου βασιλέως Ναβουχοδονοσορ.

ou gàr éstin hòs adikḗsei se, all’ eû se poiḗsei, kathà gínetai toîs doúlois toû kyríou mou basiléōs Nabouchodonosor.
5
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὸν Ιουδιθ Δέξαι τὰ ῥήματα τῆς δούλης σου, καὶ λαλησάτω ἡ παιδίσκη σου κατὰ πρόσωπόν σου, καὶ οὐκ ἀναγγελῶ ψεῦδος τῷ κυρίῳ μου ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ.

kaì eîpen pròs autòn Ioudith Déxai tà rhḗmata tē̂s doúlēs sou, kaì lalēsátō hē paidískē sou katà prósōpón sou, kaì ouk anangelō̂ pseûdos tō̂i kyríōi mou en tē̂i nyktì taútēi.
6
καὶ ἐὰν κατακολουθήσῃς τοῖς λόγοις τῆς παιδίσκης σου, τελείως πρᾶγμα ποιήσει μετὰ σοῦ ὁ θεός, καὶ οὐκ ἀποπεσεῖται ὁ κύριός μου τῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτοῦ.

kaì eàn katakolouthḗsēis toîs lógois tē̂s paidískēs sou, teleíōs prâgma poiḗsei metà soû ho theós, kaì ouk apopeseîtai ho kýriós mou tō̂n epitēdeumátōn autoû.
7
ζῇ γὰρ βασιλεὺς Ναβουχοδονοσορ πάσης τῆς γῆς καὶ ζῇ τὸ κράτος αὐτοῦ, ὃς ἀπέστειλέν σε εἰς κατόρθωσιν πάσης ψυχῆς, ὅτι οὐ μόνον ἄνθρωποι διὰ σὲ δουλεύουσιν αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ τὰ κτήνη καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ διὰ τῆς ἰσχύος σου ζήσονται ἐπὶ Ναβουχοδονοσορ καὶ πάντα τὸν οἶκον αὐτοῦ.

zē̂i gàr basileùs Nabouchodonosor pásēs tē̂s gē̂s kaì zē̂i tò krátos autoû, hòs apésteilén se eis katórthōsin pásēs psychē̂s, hóti ou mónon ánthrōpoi dià sè douleúousin autō̂i, allà kaì tà thēría toû agroû kaì tà ktḗnē kaì tà peteinà toû ouranoû dià tē̂s ischýos sou zḗsontai epì Nabouchodonosor kaì pánta tòn oîkon autoû.
8
ἠκούσαμεν γὰρ τὴν σοϕίαν σου καὶ τὰ πανουργεύματα τῆς ψυχῆς σου, καὶ ἀνηγγέλη πάσῃ τῇ γῇ ὅτι σὺ μόνος ἀγαθὸς ἐν πάσῃ βασιλείᾳ καὶ δυνατὸς ἐν ἐπιστήμῃ καὶ θαυμαστὸς ἐν στρατεύμασιν πολέμου.

ēkoúsamen gàr tḕn sophían sou kaì tà panourgeúmata tē̂s psychē̂s sou, kaì anēngélē pásēi tē̂i gē̂i hóti sỳ mónos agathòs en pásēi basileíāi kaì dynatòs en epistḗmēi kaì thaumastòs en strateúmasin polémou.
9
καὶ νῦν ὁ λόγος, ὃν ἐλάλησεν Αχιωρ ἐν τῇ συνεδρίᾳ σου, ἠκούσαμεν τὰ ῥήματα αὐτοῦ, ὅτι περιεποιήσαντο αὐτὸν οἱ ἄνδρες Βαιτυλουα, καὶ ἀνήγγειλεν αὐτοῖς πάντα, ὅσα ἐξελάλησεν παρὰ σοί.

kaì nŷn ho lógos, hòn elálēsen Achiōr en tē̂i synedríāi sou, ēkoúsamen tà rhḗmata autoû, hóti periepoiḗsanto autòn hoi ándres Baityloua, kaì anḗngeilen autoîs pánta, hósa exelálēsen parà soí.
10
διό, δέσποτα κύριε, μὴ παρέλθῃς τὸν λόγον αὐτοῦ, ἀλλὰ κατάθου αὐτὸν ἐν τῇ καρδίᾳ σου, ὅτι ἐστὶν ἀληθής· οὐ γὰρ ἐκδικᾶται τὸ γένος ἡμῶν, οὐ κατισχύει ῥομϕαία ἐπ’ αὐτούς, ἐὰν μὴ ἁμάρτωσιν εἰς τὸν θεὸν αὐτῶν.

dió, déspota kýrie, mḕ parélthēis tòn lógon autoû, allà katáthou autòn en tē̂i kardíāi sou, hóti estìn alēthḗs: ou gàr ekdikâtai tò génos hēmō̂n, ou katischýei rhomphaía ep’ autoús, eàn mḕ hamártōsin eis tòn theòn autō̂n.
11
καὶ νῦν ἵνα μὴ γένηται ὁ κύριός μου ἔκβολος καὶ ἄπρακτος καὶ ἐπιπεσεῖται θάνατος ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν, καὶ κατελάβετο αὐτοὺς ἁμάρτημα, ἐν ᾧ παροργιοῦσιν τὸν θεὸν αὐτῶν, ὁπηνίκα ἂν ποιήσωσιν ἀτοπίαν.

kaì nŷn hína mḕ génētai ho kýriós mou ékbolos kaì ápraktos kaì epipeseîtai thánatos epì prósōpon autō̂n, kaì katelábeto autoùs hamártēma, en hō̂i parorgioûsin tòn theòn autō̂n, hopēníka àn poiḗsōsin atopían.
12
ἐπεὶ παρεξέλιπεν αὐτοὺς τὰ βρώματα καὶ ἐσπανίσθη πᾶν ὕδωρ, ἐβουλεύσαντο ἐπιβαλεῖν τοῖς κτήνεσιν αὐτῶν καὶ πάντα, ὅσα διεστείλατο αὐτοῖς ὁ θεὸς τοῖς νόμοις αὐτοῦ μὴ ϕαγεῖν, διέγνωσαν δαπανῆσαι.

epeì parexélipen autoùs tà brṓmata kaì espanísthē pân hýdōr, ebouleúsanto epibaleîn toîs ktḗnesin autō̂n kaì pánta, hósa diesteílato autoîs ho theòs toîs nómois autoû mḕ phageîn, diégnōsan dapanē̂sai.
13
καὶ τὰς ἀπαρχὰς τοῦ σίτου καὶ τὰς δεκάτας τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἐλαίου, ἃ διεϕύλαξαν ἁγιάσαντες τοῖς ἱερεῦσιν τοῖς παρεστηκόσιν ἐν Ιερουσαλημ ἀπέναντι τοῦ προσώπου τοῦ θεοῦ ἡμῶν, κεκρίκασιν ἐξαναλῶσαι, ὧν οὐδὲ ταῖς χερσὶν καθῆκεν ἅψασθαι οὐδένα τῶν ἐκ τοῦ λαοῦ.

kaì tàs aparchàs toû sítou kaì tàs dekátas toû oínou kaì toû elaíou, hà diephýlaxan hagiásantes toîs hiereûsin toîs parestēkósin en Ierousalēm apénanti toû prosṓpou toû theoû hēmō̂n, kekríkasin exanalō̂sai, hō̂n oudè taîs chersìn kathē̂ken hápsasthai oudéna tō̂n ek toû laoû.
14
καὶ ἀπεστάλκασιν εἰς Ιερουσαλημ, ὅτι καὶ οἱ ἐκεῖ κατοικοῦντες ἐποίησαν ταῦτα, τοὺς μετακομίσοντας αὐτοῖς τὴν ἄϕεσιν παρὰ τῆς γερουσίας.

kaì apestálkasin eis Ierousalēm, hóti kaì hoi ekeî katoikoûntes epoíēsan taûta, toùs metakomísontas autoîs tḕn áphesin parà tē̂s gerousías.
15
καὶ ἔσται ὡς ἂν ἀναγγείλῃ αὐτοῖς καὶ ποιήσωσιν, δοθήσονταί σοι εἰς ὄλεθρον ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ.

kaì éstai hōs àn anangeílēi autoîs kaì poiḗsōsin, dothḗsontaí soi eis ólethron en tē̂i hēmérāi ekeínēi.
16
ὅθεν ἐγὼ ἡ δούλη σου ἐπιγνοῦσα ταῦτα πάντα ἀπέδρων ἀπὸ προσώπου αὐτῶν, καὶ ἀπέστειλέν με ὁ θεὸς ποιῆσαι μετὰ σοῦ πράγματα, ἐϕ’ οἷς ἐκστήσεται πᾶσα ἡ γῆ, ὅσοι ἐὰν ἀκούσωσιν αὐτά.

hóthen egṑ hē doúlē sou epignoûsa taûta pánta apédrōn apò prosṓpou autō̂n, kaì apésteilén me ho theòs poiē̂sai metà soû prágmata, eph’ hoîs ekstḗsetai pâsa hē gē̂, hósoi eàn akoúsōsin autá.
17
ὅτι ἡ δούλη σου θεοσεβής ἐστιν καὶ θεραπεύουσα νυκτὸς καὶ ἡμέρας τὸν θεὸν τοῦ οὐρανοῦ· καὶ νῦν μενῶ παρὰ σοί, κύριέ μου, καὶ ἐξελεύσεται ἡ δούλη σου κατὰ νύκτα εἰς τὴν ϕάραγγα καὶ προσεύξομαι πρὸς τὸν θεόν, καὶ ἐρεῖ μοι πότε ἐποίησαν τὰ ἁμαρτήματα αὐτῶν.

hóti hē doúlē sou theosebḗs estin kaì therapeúousa nyktòs kaì hēméras tòn theòn toû ouranoû: kaì nŷn menō̂ parà soí, kýrié mou, kaì exeleúsetai hē doúlē sou katà nýkta eis tḕn pháranga kaì proseúxomai pròs tòn theón, kaì ereî moi póte epoíēsan tà hamartḗmata autō̂n.
18
καὶ ἐλθοῦσα προσανοίσω σοι, καὶ ἐξελεύσῃ σὺν πάσῃ τῇ δυνάμει σου, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀντιστήσεταί σοι ἐξ αὐτῶν.

kaì elthoûsa prosanoísō soi, kaì exeleúsēi sỳn pásēi tē̂i dynámei sou, kaì ouk éstin hòs antistḗsetaí soi ex autō̂n.
19
καὶ ἄξω σε διὰ μέσου τῆς Ιουδαίας ἕως τοῦ ἐλθεῖν ἀπέναντι Ιερουσαλημ καὶ θήσω τὸν δίϕρον σου ἐν μέσῳ αὐτῆς, καὶ ἄξεις αὐτοὺς ὡς πρόβατα, οἷς οὐκ ἔστιν ποιμήν, καὶ οὐ γρύξει κύων τῇ γλώσσῃ αὐτοῦ ἀπέναντί σου· ὅτι ταῦτα ἐλαλήθη μοι κατὰ πρόγνωσίν μου καὶ ἀπηγγέλη μοι, καὶ ἀπεστάλην ἀναγγεῖλαί σοι.

kaì áxō se dià mésou tē̂s Ioudaías héōs toû eltheîn apénanti Ierousalēm kaì thḗsō tòn díphron sou en mésōi autē̂s, kaì áxeis autoùs hōs próbata, hoîs ouk éstin poimḗn, kaì ou grýxei kýōn tē̂i glṓssēi autoû apénantí sou: hóti taûta elalḗthē moi katà prógnōsín mou kaì apēngélē moi, kaì apestálēn anangeîlaí soi.
20
καὶ ἤρεσαν οἱ λόγοι αὐτῆς ἐναντίον Ολοϕέρνου καὶ ἐναντίον πάντων τῶν θεραπόντων αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ἐπὶ τῇ σοϕίᾳ αὐτῆς καὶ εἶπαν

kaì ḗresan hoi lógoi autē̂s enantíon Olophérnou kaì enantíon pántōn tō̂n therapóntōn autoû, kaì ethaúmasan epì tē̂i sophíāi autē̂s kaì eîpan
21
Οὐκ ἔστιν τοιαύτη γυνὴ ἀπ’ ἄκρου ἕως ἄκρου τῆς γῆς ἐν καλῷ προσώπῳ καὶ συνέσει λόγων.

Ouk éstin toiaútē gynḕ ap’ ákrou héōs ákrou tē̂s gē̂s en kalō̂i prosṓpōi kaì synései lógōn.
22
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτὴν Ολοϕέρνης Εὖ ἐποίησεν ὁ θεὸς ἀποστείλας σε ἔμπροσθεν τοῦ λαοῦ τοῦ γενηθῆναι ἐν χερσὶν ἡμῶν κράτος, ἐν δὲ τοῖς ϕαυλίσασι τὸν κύριόν μου ἀπώλειαν.

kaì eîpen pròs autḕn Olophérnēs Eû epoíēsen ho theòs aposteílas se émprosthen toû laoû toû genēthē̂nai en chersìn hēmō̂n krátos, en dè toîs phaulísasi tòn kýrión mou apṓleian.
23
καὶ νῦν ἀστεία εἶ σὺ ἐν τῷ εἴδει σου καὶ ἀγαθὴ ἐν τοῖς λόγοις σου· ὅτι ἐὰν ποιήσῃς καθὰ ἐλάλησας, ὁ θεός σου ἔσται μου θεός, καὶ σὺ ἐν οἴκῳ βασιλέως Ναβουχοδονοσορ καθήσῃ καὶ ἔσῃ ὀνομαστὴ παρὰ πᾶσαν τὴν γῆν.

kaì nŷn asteía eî sỳ en tō̂i eídei sou kaì agathḕ en toîs lógois sou: hóti eàn poiḗsēis kathà elálēsas, ho theós sou éstai mou theós, kaì sỳ en oíkōi basiléōs Nabouchodonosor kathḗsēi kaì ésēi onomastḕ parà pâsan tḕn gē̂n.