Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Judith 13

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
‘Ως δὲ ὀψία ἐγένετο, ἐσπούδασαν οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ἀναλύειν. καὶ Βαγώας συνέκλεισεν τὴν σκηνὴν ἔξωθεν καὶ ἀπέκλεισεν τοὺς παρεστῶτας ἐκ προσώπου τοῦ κυρίου αὐτοῦ, καὶ ἀπῴχοντο εἰς τὰς κοίτας αὐτῶν· ἦσαν γὰρ πάντες κεκοπωμένοι διὰ τὸ ἐπὶ πλεῖον γεγονέναι τὸν πότον. ἦσαν γὰρ πάντες κεκοπωμένοι διὰ τὸ ἐπὶ πλεῖον γεγονέναι τὸν πότον.

‘Ōs dè opsía egéneto, espoúdasan hoi doûloi autoû analýein. kaì Bagṓas synékleisen tḕn skēnḕn éxōthen kaì apékleisen toùs parestō̂tas ek prosṓpou toû kyríou autoû, kaì apṓichonto eis tàs koítas autō̂n: ē̂san gàr pántes kekopōménoi dià tò epì pleîon gegonénai tòn póton. ē̂san gàr pántes kekopōménoi dià tò epì pleîon gegonénai tòn póton.
2
ὑπελείϕθη δὲ Ιουδιθ μόνη ἐν τῇ σκηνῇ, καὶ Ολοϕέρνης προπεπτωκὼς ἐπὶ τὴν κλίνην αὐτοῦ· ἦν γὰρ περικεχυμένος αὐτῷ ὁ οἶνος.

hypeleíphthē dè Ioudith mónē en tē̂i skēnē̂i, kaì Olophérnēs propeptōkṑs epì tḕn klínēn autoû: ē̂n gàr perikechyménos autō̂i ho oînos.
3
καὶ εἶπεν Ιουδιθ τῇ δούλῃ αὐτῆς στῆναι ἔξω τοῦ κοιτῶνος αὐτῆς καὶ ἐπιτηρεῖν τὴν ἔξοδον αὐτῆς καθάπερ καθ’ ἡμέραν, ἐξελεύσεσθαι γὰρ ἔϕη ἐπὶ τὴν προσευχὴν αὐτῆς· καὶ τῷ Βαγώᾳ ἐλάλησεν κατὰ τὰ ῥήματα ταῦτα.

kaì eîpen Ioudith tē̂i doúlēi autē̂s stē̂nai éxō toû koitō̂nos autē̂s kaì epitēreîn tḕn éxodon autē̂s katháper kath’ hēméran, exeleúsesthai gàr éphē epì tḕn proseuchḕn autē̂s: kaì tō̂i Bagṓāi elálēsen katà tà rhḗmata taûta.
4
καὶ ἀπήλθοσαν πάντες ἐκ προσώπου, καὶ οὐδεὶς κατελείϕθη ἐν τῷ κοιτῶνι ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου· καὶ στᾶσα Ιουδιθ παρὰ τὴν κλίνην αὐτοῦ εἶπεν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς Κύριε ὁ θεὸς πάσης δυνάμεως, ἐπίβλεψον ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτῃ ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν μου εἰς ὕψωμα Ιερουσαλημ·

kaì apḗlthosan pántes ek prosṓpou, kaì oudeìs kateleíphthē en tō̂i koitō̂ni apò mikroû héōs megálou: kaì stâsa Ioudith parà tḕn klínēn autoû eîpen en tē̂i kardíāi autē̂s Kýrie ho theòs pásēs dynámeōs, epíblepson en tē̂i hṓrāi taútēi epì tà érga tō̂n cheirō̂n mou eis hýpsōma Ierousalēm:
5
ὅτι νῦν καιρὸς ἀντιλαβέσθαι τῆς κληρονομίας σου καὶ ποιῆσαι τὸ ἐπιτήδευμά μου εἰς θραῦσμα ἐχθρῶν, οἳ ἐπανέστησαν ἡμῖν.

hóti nŷn kairòs antilabésthai tē̂s klēronomías sou kaì poiē̂sai tò epitḗdeumá mou eis thraûsma echthrō̂n, hoì epanéstēsan hēmîn.
6
καὶ προσελθοῦσα τῷ κανόνι τῆς κλίνης, ὃς ἦν πρὸς κεϕαλῆς Ολοϕέρνου, καθεῖλεν τὸν ἀκινάκην αὐτοῦ ἀπ’ αὐτοῦ

kaì proselthoûsa tō̂i kanóni tē̂s klínēs, hòs ē̂n pròs kephalē̂s Olophérnou, katheîlen tòn akinákēn autoû ap’ autoû
7
καὶ ἐγγίσασα τῆς κλίνης ἐδράξατο τῆς κόμης τῆς κεϕαλῆς αὐτοῦ καὶ εἶπεν Κραταίωσόν με, κύριε ὁ θεὸς Ισραηλ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.

kaì engísasa tē̂s klínēs edráxato tē̂s kómēs tē̂s kephalē̂s autoû kaì eîpen Krataíōsón me, kýrie ho theòs Israēl, en tē̂i hēmérāi taútēi.
8
καὶ ἐπάταξεν εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ δὶς ἐν τῇ ἰσχύι αὐτῆς καὶ ἀϕεῖλεν τὴν κεϕαλὴν αὐτοῦ ἀπ’ αὐτοῦ.

kaì epátaxen eis tòn tráchēlon autoû dìs en tē̂i ischýi autē̂s kaì apheîlen tḕn kephalḕn autoû ap’ autoû.
9
καὶ ἀπεκύλισε τὸ σῶμα αὐτοῦ ἀπὸ τῆς στρωμνῆς καὶ ἀϕεῖλε τὸ κωνώπιον ἀπὸ τῶν στύλων· καὶ μετ’ ὀλίγον ἐξῆλθεν καὶ παρέδωκεν τῇ ἅβρᾳ αὐτῆς τὴν κεϕαλὴν Ολοϕέρνου,

kaì apekýlise tò sō̂ma autoû apò tē̂s strōmnē̂s kaì apheîle tò kōnṓpion apò tō̂n stýlōn: kaì met’ olígon exē̂lthen kaì parédōken tē̂i hábrāi autē̂s tḕn kephalḕn Olophérnou,
10
καὶ ἐνέβαλεν αὐτὴν εἰς τὴν πήραν τῶν βρωμάτων αὐτῆς. καὶ ἐξῆλθον αἱ δύο ἅμα κατὰ τὸν ἐθισμὸν αὐτῶν ἐπὶ τὴν προσευχήν· καὶ διελθοῦσαι τὴν παρεμβολὴν ἐκύκλωσαν τὴν ϕάραγγα ἐκείνην καὶ προσανέβησαν τὸ ὄρος Βαιτυλουα καὶ ἤλθοσαν πρὸς τὰς πύλας αὐτῆς.

kaì enébalen autḕn eis tḕn pḗran tō̂n brōmátōn autē̂s. kaì exē̂lthon hai dýo háma katà tòn ethismòn autō̂n epì tḕn proseuchḗn: kaì dielthoûsai tḕn parembolḕn ekýklōsan tḕn pháranga ekeínēn kaì prosanébēsan tò óros Baityloua kaì ḗlthosan pròs tàs pýlas autē̂s.
11
Καὶ εἶπεν Ιουδιθ μακρόθεν τοῖς ϕυλάσσουσιν ἐπὶ τῶν πυλῶν ’Ανοίξατε ἀνοίξατε δὴ τὴν πύλην· μεθ’ ἡμῶν ὁ θεὸς ὁ θεὸς ἡμῶν ποιῆσαι ἔτι ἰσχὺν ἐν Ισραηλ καὶ κράτος κατὰ τῶν ἐχθρῶν, καθὰ καὶ σήμερον ἐποίησεν.

Kaì eîpen Ioudith makróthen toîs phylássousin epì tō̂n pylō̂n ’Anoíxate anoíxate dḕ tḕn pýlēn: meth’ hēmō̂n ho theòs ho theòs hēmō̂n poiē̂sai éti ischỳn en Israēl kaì krátos katà tō̂n echthrō̂n, kathà kaì sḗmeron epoíēsen.
12
καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσαν οἱ ἄνδρες τῆς πόλεως αὐτῆς τὴν ϕωνὴν αὐτῆς, ἐσπούδασαν τοῦ καταβῆναι ἐπὶ τὴν πύλην τῆς πόλεως αὐτῶν καὶ συνεκάλεσαν τοὺς πρεσβυτέρους τῆς πόλεως.

kaì egéneto hōs ḗkousan hoi ándres tē̂s póleōs autē̂s tḕn phōnḕn autē̂s, espoúdasan toû katabē̂nai epì tḕn pýlēn tē̂s póleōs autō̂n kaì synekálesan toùs presbytérous tē̂s póleōs.
13
καὶ συνέδραμον πάντες ἀπὸ μικροῦ ἕως μεγάλου αὐτῶν, ὅτι παράδοξον ἦν αὐτοῖς τὸ ἐλθεῖν αὐτήν, καὶ ἤνοιξαν τὴν πύλην καὶ ὑπεδέξαντο αὐτὰς καὶ ἅψαντες πῦρ εἰς ϕαῦσιν περιεκύκλωσαν αὐτάς.

kaì synédramon pántes apò mikroû héōs megálou autō̂n, hóti parádoxon ē̂n autoîs tò eltheîn autḗn, kaì ḗnoixan tḕn pýlēn kaì hypedéxanto autàs kaì hápsantes pŷr eis phaûsin periekýklōsan autás.
14
ἡ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτοὺς ϕωνῇ μεγάλῃ Αἰνεῖτε τὸν θεόν, αἰνεῖτε τὸν θεόν, ὃς οὐκ ἀπέστησεν τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ οἴκου Ισραηλ, ἀλλ’ ἔθραυσε τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν διὰ χειρός μου ἐν τῇ νυκτὶ ταύτῃ.

hē dè eîpen pròs autoùs phōnē̂i megálēi Aineîte tòn theón, aineîte tòn theón, hòs ouk apéstēsen tò éleos autoû apò toû oíkou Israēl, all’ éthrause toùs echthroùs hēmō̂n dià cheirós mou en tē̂i nyktì taútēi.
15
καὶ προελοῦσα τὴν κεϕαλὴν ἐκ τῆς πήρας ἔδειξεν καὶ εἶπεν αὐτοῖς ’Ιδοὺ ἡ κεϕαλὴ Ολοϕέρνου ἀρχιστρατήγου δυνάμεως Ασσουρ, καὶ ἰδοὺ τὸ κωνώπιον, ἐν ᾧ κατέκειτο ἐν ταῖς μέθαις αὐτοῦ· καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν ὁ κύριος ἐν χειρὶ θηλείας·

kaì proeloûsa tḕn kephalḕn ek tē̂s pḗras édeixen kaì eîpen autoîs ’Idoù hē kephalḕ Olophérnou archistratḗgou dynámeōs Assour, kaì idoù tò kōnṓpion, en hō̂i katékeito en taîs méthais autoû: kaì epátaxen autòn ho kýrios en cheirì thēleías:
16
καὶ ζῇ κύριος, ὃς διεϕύλαξέν με ἐν τῇ ὁδῷ μου, ᾗ ἐπορεύθην, ὅτι ἠπάτησεν αὐτὸν τὸ πρόσωπόν μου εἰς ἀπώλειαν αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐποίησεν ἁμάρτημα μετ’ ἐμοῦ εἰς μίασμα καὶ αἰσχύνην.

kaì zē̂i kýrios, hòs diephýlaxén me en tē̂i hodō̂i mou, hē̂i eporeúthēn, hóti ēpátēsen autòn tò prósōpón mou eis apṓleian autoû, kaì ouk epoíēsen hamártēma met’ emoû eis míasma kaì aischýnēn.
17
καὶ ἐξέστη πᾶς ὁ λαὸς σϕόδρα καὶ κύψαντες προσεκύνησαν τῷ θεῷ καὶ εἶπαν ὁμοθυμαδόν Εὐλογητὸς εἶ, ὁ θεὸς ἡμῶν ὁ ἐξουδενώσας ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ σήμερον τοὺς ἐχθροὺς τοῦ λαοῦ σου.

kaì exéstē pâs ho laòs sphódra kaì kýpsantes prosekýnēsan tō̂i theō̂i kaì eîpan homothymadón Eulogētòs eî, ho theòs hēmō̂n ho exoudenṓsas en tē̂i hēmérāi tē̂i sḗmeron toùs echthroùs toû laoû sou.
18
καὶ εἶπεν αὐτῇ Οζιας Εὐλογητὴ σύ, θύγατερ, τῷ θεῷ τῷ ὑψίστῳ παρὰ πάσας τὰς γυναῖκας τὰς ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ εὐλογημένος κύριος ὁ θεός, ὃς ἔκτισεν τοὺς οὐρανοὺς καὶ τὴν γῆν, ὃς κατεύθυνέν σε εἰς τραῦμα κεϕαλῆς ἄρχοντος ἐχθρῶν ἡμῶν·

kaì eîpen autē̂i Ozias Eulogētḕ sý, thýgater, tō̂i theō̂i tō̂i hypsístōi parà pásas tàs gynaîkas tàs epì tē̂s gē̂s, kaì eulogēménos kýrios ho theós, hòs éktisen toùs ouranoùs kaì tḕn gē̂n, hòs kateúthynén se eis traûma kephalē̂s árchontos echthrō̂n hēmō̂n:
19
ὅτι οὐκ ἀποστήσεται ἡ ἐλπίς σου ἀπὸ καρδίας ἀνθρώπων μνημονευόντων ἰσχὺν θεοῦ ἕως αἰῶνος·

hóti ouk apostḗsetai hē elpís sou apò kardías anthrṓpōn mnēmoneuóntōn ischỳn theoû héōs aiō̂nos:
20
καὶ ποιήσαι σοι αὐτὰ ὁ θεὸς εἰς ὕψος αἰώνιον τοῦ ἐπισκέψασθαί σε ἐν ἀγαθοῖς, ἀνθ’ ὧν οὐκ ἐϕείσω τῆς ψυχῆς σου διὰ τὴν ταπείνωσιν τοῦ γένους ἡμῶν, ἀλλ’ ἐπεξῆλθες τῷ πτώματι ἡμῶν ἐπ’ εὐθεῖαν πορευθεῖσα ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἡμῶν. καὶ εἶπαν πᾶς ὁ λαός Γένοιτο γένοιτο.

kaì poiḗsai soi autà ho theòs eis hýpsos aiṓnion toû episképsasthaí se en agathoîs, anth’ hō̂n ouk epheísō tē̂s psychē̂s sou dià tḕn tapeínōsin toû génous hēmō̂n, all’ epexē̂lthes tō̂i ptṓmati hēmō̂n ep’ eutheîan poreutheîsa enṓpion toû theoû hēmō̂n. kaì eîpan pâs ho laós Génoito génoito.