Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Jonas 1

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
Καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρὸς Ιωναν τὸν τοῦ Αμαθι λέγων

Kaì egéneto lógos kyríou pròs Iōnan tòn toû Amathi légōn
2
’Ανάστηθι καὶ πορεύθητι εἰς Νινευη τὴν πόλιν τὴν μεγάλην καὶ κήρυξον ἐν αὐτῇ, ὅτι ἀνέβη ἡ κραυγὴ τῆς κακίας αὐτῆς πρός με.

’Anástēthi kaì poreúthēti eis Nineuē tḕn pólin tḕn megálēn kaì kḗryxon en autē̂i, hóti anébē hē kraugḕ tē̂s kakías autē̂s prós me.
3
καὶ ἀνέστη Ιωνας τοῦ ϕυγεῖν εἰς θαρσις ἐκ προσώπου κυρίου καὶ κατέβη εἰς Ιοππην καὶ εὗρεν πλοῖον βαδίζον εἰς θαρσις καὶ ἔδωκεν τὸ ναῦλον αὐτοῦ καὶ ἐνέβη εἰς αὐτὸ τοῦ πλεῦσαι μετ’ αὐτῶν εἰς θαρσις ἐκ προσώπου κυρίου.

kaì anéstē Iōnas toû phygeîn eis tharsis ek prosṓpou kyríou kaì katébē eis Ioppēn kaì heûren ploîon badízon eis tharsis kaì édōken tò naûlon autoû kaì enébē eis autò toû pleûsai met’ autō̂n eis tharsis ek prosṓpou kyríou.
4
καὶ κύριος ἐξήγειρεν πνεῦμα εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἐγένετο κλύδων μέγας ἐν τῇ θαλάσσῃ, καὶ τὸ πλοῖον ἐκινδύνευεν συντριβῆναι.

kaì kýrios exḗgeiren pneûma eis tḕn thálassan, kaì egéneto klýdōn mégas en tē̂i thalássēi, kaì tò ploîon ekindýneuen syntribē̂nai.
5
καὶ ἐϕοβήθησαν οἱ ναυτικοὶ καὶ ἀνεβόων ἕκαστος πρὸς τὸν θεὸν αὐτῶν καὶ ἐκβολὴν ἐποιήσαντο τῶν σκευῶν τῶν ἐν τῷ πλοίῳ εἰς τὴν θάλασσαν τοῦ κουϕισθῆναι ἀπ’ αὐτῶν· Ιωνας δὲ κατέβη εἰς τὴν κοίλην τοῦ πλοίου καὶ ἐκάθευδεν καὶ ἔρρεγχεν.

kaì ephobḗthēsan hoi nautikoì kaì anebóōn hékastos pròs tòn theòn autō̂n kaì ekbolḕn epoiḗsanto tō̂n skeuō̂n tō̂n en tō̂i ploíōi eis tḕn thálassan toû kouphisthē̂nai ap’ autō̂n: Iōnas dè katébē eis tḕn koílēn toû ploíou kaì ekátheuden kaì érrenchen.
6
καὶ προσῆλθεν πρὸς αὐτὸν ὁ πρωρεὺς καὶ εἶπεν αὐτῷ Τί σὺ ῥέγχεις; ἀνάστα καὶ ἐπικαλοῦ τὸν θεόν σου, ὅπως διασώσῃ ὁ θεὸς ἡμᾶς καὶ μὴ ἀπολώμεθα.

kaì prosē̂lthen pròs autòn ho prōreùs kaì eîpen autō̂i Tí sỳ rhéncheis? anásta kaì epikaloû tòn theón sou, hópōs diasṓsēi ho theòs hēmâs kaì mḕ apolṓmetha.
7
καὶ εἶπεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ Δεῦτε βάλωμεν κλήρους καὶ ἐπιγνῶμεν τίνος ἕνεκεν ἡ κακία αὕτη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. καὶ ἔβαλον κλήρους, καὶ ἔπεσεν ὁ κλῆρος ἐπὶ Ιωναν.

kaì eîpen hékastos pròs tòn plēsíon autoû Deûte bálōmen klḗrous kaì epignō̂men tínos héneken hē kakía haútē estìn en hēmîn. kaì ébalon klḗrous, kaì épesen ho klē̂ros epì Iōnan.
8
καὶ εἶπον πρὸς αὐτόν ’Απάγγειλον ἡμῖν τίνος ἕνεκεν ἡ κακία αὕτη ἐστὶν ἐν ἡμῖν. τίς σου ἡ ἐργασία ἐστίν; καὶ πόθεν ἔρχῃ, καὶ ἐκ ποίας χώρας καὶ ἐκ ποίου λαοῦ εἶ σύ;

kaì eîpon pròs autón ’Apángeilon hēmîn tínos héneken hē kakía haútē estìn en hēmîn. tís sou hē ergasía estín? kaì póthen érchēi, kaì ek poías chṓras kaì ek poíou laoû eî sý?
9
καὶ εἶπεν πρὸς αὐτούς Δοῦλος κυρίου ἐγώ εἰμι καὶ τὸν κύριον θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐγὼ σέβομαι, ὃς ἐποίησεν τὴν θάλασσαν καὶ τὴν ξηράν.

kaì eîpen pròs autoús Doûlos kyríou egṓ eimi kaì tòn kýrion theòn toû ouranoû egṑ sébomai, hòs epoíēsen tḕn thálassan kaì tḕn xērán.
10
καὶ ἐϕοβήθησαν οἱ ἄνδρες ϕόβον μέγαν καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν Τί τοῦτο ἐποίησας; διότι ἔγνωσαν οἱ ἄνδρες ὅτι ἐκ προσώπου κυρίου ἦν ϕεύγων, ὅτι ἀπήγγειλεν αὐτοῖς.

kaì ephobḗthēsan hoi ándres phóbon mégan kaì eîpan pròs autón Tí toûto epoíēsas? dióti égnōsan hoi ándres hóti ek prosṓpou kyríou ē̂n pheúgōn, hóti apḗngeilen autoîs.
11
καὶ εἶπαν πρὸς αὐτόν Τί σοι ποιήσωμεν καὶ κοπάσει ἡ θάλασσα ἀϕ’ ἡμῶν; ὅτι ἡ θάλασσα ἐπορεύετο καὶ ἐξήγειρεν μᾶλλον κλύδωνα.

kaì eîpan pròs autón Tí soi poiḗsōmen kaì kopásei hē thálassa aph’ hēmō̂n? hóti hē thálassa eporeúeto kaì exḗgeiren mâllon klýdōna.
12
καὶ εἶπεν Ιωνας πρὸς αὐτούς ῎Αρατέ με καὶ ἐμβάλετέ με εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ κοπάσει ἡ θάλασσα ἀϕ’ ὑμῶν· διότι ἔγνωκα ἐγὼ ὅτι δι’ ἐμὲ ὁ κλύδων ὁ μέγας οὗτος ἐϕ’ ὑμᾶς ἐστιν.

kaì eîpen Iōnas pròs autoús ῎Araté me kaì embáleté me eis tḕn thálassan, kaì kopásei hē thálassa aph’ hymō̂n: dióti égnōka egṑ hóti di’ emè ho klýdōn ho mégas hoûtos eph’ hymâs estin.
13
καὶ παρεβιάζοντο οἱ ἄνδρες τοῦ ἐπιστρέψαι πρὸς τὴν γῆν καὶ οὐκ ἠδύναντο, ὅτι ἡ θάλασσα ἐπορεύετο καὶ ἐξηγείρετο μᾶλλον ἐπ’ αὐτούς.

kaì parebiázonto hoi ándres toû epistrépsai pròs tḕn gē̂n kaì ouk ēdýnanto, hóti hē thálassa eporeúeto kaì exēgeíreto mâllon ep’ autoús.
14
καὶ ἀνεβόησαν πρὸς κύριον καὶ εἶπαν Μηδαμῶς, κύριε, μὴ ἀπολώμεθα ἕνεκεν τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τούτου, καὶ μὴ δῷς ἐϕ’ ἡμᾶς αἷμα δίκαιον, ὅτι σύ, κύριε, ὃν τρόπον ἐβούλου πεποίηκας.

kaì anebóēsan pròs kýrion kaì eîpan Mēdamō̂s, kýrie, mḕ apolṓmetha héneken tē̂s psychē̂s toû anthrṓpou toútou, kaì mḕ dō̂is eph’ hēmâs haîma díkaion, hóti sý, kýrie, hòn trópon eboúlou pepoíēkas.
15
καὶ ἔλαβον τὸν Ιωναν καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν εἰς τὴν θάλασσαν, καὶ ἔστη ἡ θάλασσα ἐκ τοῦ σάλου αὐτῆς.

kaì élabon tòn Iōnan kaì exébalon autòn eis tḕn thálassan, kaì éstē hē thálassa ek toû sálou autē̂s.
16
καὶ ἐϕοβήθησαν οἱ ἄνδρες ϕόβῳ μεγάλῳ τὸν κύριον καὶ ἔθυσαν θυσίαν τῷ κυρίῳ καὶ εὔξαντο εὐχάς.

kaì ephobḗthēsan hoi ándres phóbōi megálōi tòn kýrion kaì éthysan thysían tō̂i kyríōi kaì eúxanto euchás.