Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Jérémie 18

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
‘Ο λόγος ὁ γενόμενος παρὰ κυρίου πρὸς Ιερεμιαν λέγων

‘O lógos ho genómenos parà kyríou pròs Ieremian légōn
2
’Ανάστηθι καὶ κατάβηθι εἰς οἶκον τοῦ κεραμέως, καὶ ἐκεῖ ἀκούσῃ τοὺς λόγους μου.

’Anástēthi kaì katábēthi eis oîkon toû keraméōs, kaì ekeî akoúsēi toùs lógous mou.
3
καὶ κατέβην εἰς τὸν οἶκον τοῦ κεραμέως, καὶ ἰδοὺ αὐτὸς ἐποίει ἔργον ἐπὶ τῶν λίθων·

kaì katébēn eis tòn oîkon toû keraméōs, kaì idoù autòs epoíei érgon epì tō̂n líthōn:
4
καὶ διέπεσεν τὸ ἀγγεῖον, ὃ αὐτὸς ἐποίει, ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ, καὶ πάλιν αὐτὸς ἐποίησεν αὐτὸ ἀγγεῖον ἕτερον, καθὼς ἤρεσεν ἐνώπιον αὐτοῦ τοῦ ποιῆσαι.

kaì diépesen tò angeîon, hò autòs epoíei, en taîs chersìn autoû, kaì pálin autòs epoíēsen autò angeîon héteron, kathṑs ḗresen enṓpion autoû toû poiē̂sai.
5
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου πρός με λέγων

kaì egéneto lógos kyríou prós me légōn
6
Εἰ καθὼς ὁ κεραμεὺς οὗτος οὐ δυνήσομαι τοῦ ποιῆσαι ὑμᾶς, οἶκος Ισραηλ; ἰδοὺ ὡς ὁ πηλὸς τοῦ κεραμέως ὑμεῖς ἐστε ἐν ταῖς χερσίν μου.

Ei kathṑs ho kerameùs hoûtos ou dynḗsomai toû poiē̂sai hymâs, oîkos Israēl? idoù hōs ho pēlòs toû keraméōs hymeîs este en taîs chersín mou.
7
πέρας λαλήσω ἐπὶ ἔθνος ἢ ἐπὶ βασιλείαν τοῦ ἐξᾶραι αὐτοὺς καὶ τοῦ ἀπολλύειν,

péras lalḗsō epì éthnos ḕ epì basileían toû exârai autoùs kaì toû apollýein,
8
καὶ ἐπιστραϕῇ τὸ ἔθνος ἐκεῖνο ἀπὸ πάντων τῶν κακῶν αὐτῶν, καὶ μετανοήσω περὶ τῶν κακῶν, ὧν ἐλογισάμην τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς·

kaì epistraphē̂i tò éthnos ekeîno apò pántōn tō̂n kakō̂n autō̂n, kaì metanoḗsō perì tō̂n kakō̂n, hō̂n elogisámēn toû poiē̂sai autoîs:
9
καὶ πέρας λαλήσω ἐπὶ ἔθνος καὶ ἐπὶ βασιλείαν τοῦ ἀνοικοδομεῖσθαι καὶ τοῦ καταϕυτεύεσθαι,

kaì péras lalḗsō epì éthnos kaì epì basileían toû anoikodomeîsthai kaì toû kataphyteúesthai,
10
καὶ ποιήσωσιν τὰ πονηρὰ ἐναντίον μου τοῦ μὴ ἀκούειν τῆς ϕωνῆς μου, καὶ μετανοήσω περὶ τῶν ἀγαθῶν, ὧν ἐλάλησα τοῦ ποιῆσαι αὐτοῖς.

kaì poiḗsōsin tà ponērà enantíon mou toû mḕ akoúein tē̂s phōnē̂s mou, kaì metanoḗsō perì tō̂n agathō̂n, hō̂n elálēsa toû poiē̂sai autoîs.
11
καὶ νῦν εἰπὸν πρὸς ἄνδρας Ιουδα καὶ πρὸς τοὺς κατοικοῦντας Ιερουσαλημ ’Ιδοὺ ἐγὼ πλάσσω ἐϕ’ ὑμᾶς κακὰ καὶ λογίζομαι ἐϕ’ ὑμᾶς λογισμόν· ἀποστραϕήτω δὴ ἕκαστος ἀπὸ ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς, καὶ καλλίονα ποιήσετε τὰ ἐπιτηδεύματα ὑμῶν.

kaì nŷn eipòn pròs ándras Iouda kaì pròs toùs katoikoûntas Ierousalēm ’Idoù egṑ plássō eph’ hymâs kakà kaì logízomai eph’ hymâs logismón: apostraphḗtō dḕ hékastos apò hodoû autoû tē̂s ponērâs, kaì kallíona poiḗsete tà epitēdeúmata hymō̂n.
12
καὶ εἶπαν ’Ανδριούμεθα, ὅτι ὀπίσω τῶν ἀποστροϕῶν ἡμῶν πορευσόμεθα καὶ ἕκαστος τὰ ἀρεστὰ τῆς καρδίας αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς ποιήσομεν.

kaì eîpan ’Andrioúmetha, hóti opísō tō̂n apostrophō̂n hēmō̂n poreusómetha kaì hékastos tà arestà tē̂s kardías autoû tē̂s ponērâs poiḗsomen.
13
διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ’Ερωτήσατε δὴ ἐν ἔθνεσιν Τίς ἤκουσεν τοιαῦτα ϕρικτά, ἃ ἐποίησεν σϕόδρα παρθένος Ισραηλ;

dià toûto táde légei kýrios ’Erōtḗsate dḕ en éthnesin Tís ḗkousen toiaûta phriktá, hà epoíēsen sphódra parthénos Israēl?
14
μὴ ἐκλείψουσιν ἀπὸ πέτρας μαστοὶ ἢ χιὼν ἀπὸ τοῦ Λιβάνου; μὴ ἐκκλινεῖ ὕδωρ βιαίως ἀνέμῳ ϕερόμενον;

mḕ ekleípsousin apò pétras mastoì ḕ chiṑn apò toû Libánou? mḕ ekklineî hýdōr biaíōs anémōi pherómenon?
15
ὅτι ἐπελάθοντό μου ὁ λαός μου, εἰς κενὸν ἐθυμίασαν· καὶ ἀσθενήσουσιν ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτῶν σχοίνους αἰωνίους τοῦ ἐπιβῆναι τρίβους οὐκ ἔχοντας ὁδὸν εἰς πορείαν

hóti epeláthontó mou ho laós mou, eis kenòn ethymíasan: kaì asthenḗsousin en taîs hodoîs autō̂n schoínous aiōníous toû epibē̂nai tríbous ouk échontas hodòn eis poreían
16
τοῦ τάξαι τὴν γῆν αὐτῶν εἰς ἀϕανισμὸν καὶ σύριγμα αἰώνιον· πάντες οἱ διαπορευόμενοι δι’ αὐτῆς ἐκστήσονται καὶ κινήσουσιν τὴν κεϕαλὴν αὐτῶν.

toû táxai tḕn gē̂n autō̂n eis aphanismòn kaì sýrigma aiṓnion: pántes hoi diaporeuómenoi di’ autē̂s ekstḗsontai kaì kinḗsousin tḕn kephalḕn autō̂n.
17
ὡς ἄνεμον καύσωνα διασπερῶ αὐτοὺς κατὰ πρόσωπον ἐχθρῶν αὐτῶν, δείξω αὐτοῖς ἡμέραν ἀπωλείας αὐτῶν.

hōs ánemon kaúsōna diasperō̂ autoùs katà prósōpon echthrō̂n autō̂n, deíxō autoîs hēméran apōleías autō̂n.
18
Καὶ εἶπαν Δεῦτε λογισώμεθα ἐπὶ Ιερεμιαν λογισμόν, ὅτι οὐκ ἀπολεῖται νόμος ἀπὸ ἱερέως καὶ βουλὴ ἀπὸ συνετοῦ καὶ λόγος ἀπὸ προϕήτου· δεῦτε καὶ πατάξωμεν αὐτὸν ἐν γλώσσῃ καὶ ἀκουσόμεθα πάντας τοὺς λόγους αὐτοῦ.

Kaì eîpan Deûte logisṓmetha epì Ieremian logismón, hóti ouk apoleîtai nómos apò hieréōs kaì boulḕ apò synetoû kaì lógos apò prophḗtou: deûte kaì patáxōmen autòn en glṓssēi kaì akousómetha pántas toùs lógous autoû.
19
εἰσάκουσόν μου, κύριε, καὶ εἰσάκουσον τῆς ϕωνῆς τοῦ δικαιώματός μου.

eisákousón mou, kýrie, kaì eisákouson tē̂s phōnē̂s toû dikaiṓmatós mou.
20
εἰ ἀνταποδίδοται ἀντὶ ἀγαθῶν κακά; ὅτι συνελάλησαν ῥήματα κατὰ τῆς ψυχῆς μου καὶ τὴν κόλασιν αὐτῶν ἔκρυψάν μοι· μνήσθητι ἑστηκότος μου κατὰ πρόσωπόν σου τοῦ λαλῆσαι ὑπὲρ αὐτῶν ἀγαθὰ τοῦ ἀποστρέψαι τὸν θυμόν σου ἀπ’ αὐτῶν.

ei antapodídotai antì agathō̂n kaká? hóti synelálēsan rhḗmata katà tē̂s psychē̂s mou kaì tḕn kólasin autō̂n ékrypsán moi: mnḗsthēti hestēkótos mou katà prósōpón sou toû lalē̂sai hypèr autō̂n agathà toû apostrépsai tòn thymón sou ap’ autō̂n.
21
διὰ τοῦτο δὸς τοὺς υἱοὺς αὐτῶν εἰς λιμὸν καὶ ἄθροισον αὐτοὺς εἰς χεῖρας μαχαίρας· γενέσθωσαν αἱ γυναῖκες αὐτῶν ἄτεκνοι καὶ χῆραι, καὶ οἱ ἄνδρες αὐτῶν γενέσθωσαν ἀνῃρημένοι θανάτῳ καὶ οἱ νεανίσκοι αὐτῶν πεπτωκότες μαχαίρᾳ ἐν πολέμῳ.

dià toûto dòs toùs hyioùs autō̂n eis limòn kaì áthroison autoùs eis cheîras machaíras: genésthōsan hai gynaîkes autō̂n áteknoi kaì chē̂rai, kaì hoi ándres autō̂n genésthōsan anēirēménoi thanátōi kaì hoi neanískoi autō̂n peptōkótes machaírāi en polémōi.
22
γενηθήτω κραυγὴ ἐν ταῖς οἰκίαις αὐτῶν, ἐπάξεις ἐπ’ αὐτοὺς λῃστὰς ἄϕνω, ὅτι ἐνεχείρησαν λόγον εἰς σύλλημψίν μου καὶ παγίδας ἔκρυψαν ἐπ’ ἐμέ.

genēthḗtō kraugḕ en taîs oikíais autō̂n, epáxeis ep’ autoùs lēistàs áphnō, hóti enecheírēsan lógon eis sýllēmpsín mou kaì pagídas ékrypsan ep’ emé.
23
καὶ σύ, κύριε, ἔγνως ἅπασαν τὴν βουλὴν αὐτῶν ἐπ’ ἐμὲ εἰς θάνατον· μὴ ἀθῳώσῃς τὰς ἀδικίας αὐτῶν, καὶ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ἀπὸ προσώπου σου μὴ ἐξαλείψῃς· γενέσθω ἡ ἀσθένεια αὐτῶν ἐναντίον σου, ἐν καιρῷ θυμοῦ σου ποίησον ἐν αὐτοῖς.

kaì sý, kýrie, égnōs hápasan tḕn boulḕn autō̂n ep’ emè eis thánaton: mḕ athōiṓsēis tàs adikías autō̂n, kaì tàs hamartías autō̂n apò prosṓpou sou mḕ exaleípsēis: genésthō hē asthéneia autō̂n enantíon sou, en kairō̂i thymoû sou poíēson en autoîs.