Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Jérémie 23

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
῏Ω οἱ ποιμένες οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τῆς νομῆς μου.

᾿̂Ō hoi poiménes hoi diaskorpízontes kaì apollýontes tà próbata tē̂s nomē̂s mou.
2
διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ἐπὶ τοὺς ποιμαίνοντας τὸν λαόν μου ‘Υμεῖς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτά, ἰδοὺ ἐγὼ ἐκδικῶ ἐϕ’ ὑμᾶς κατὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα ὑμῶν·

dià toûto táde légei kýrios epì toùs poimaínontas tòn laón mou ‘Ymeîs dieskorpísate tà próbatá mou kaì exṓsate autà kaì ouk epesképsasthe autá, idoù egṑ ekdikō̂ eph’ hymâs katà tà ponērà epitēdeúmata hymō̂n:
3
καὶ ἐγὼ εἰσδέξομαι τοὺς καταλοίπους τοῦ λαοῦ μου ἀπὸ πάσης τῆς γῆς, οὗ ἐξῶσα αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ καταστήσω αὐτοὺς εἰς τὴν νομὴν αὐτῶν, καὶ αὐξηθήσονται καὶ πληθυνθήσονται·

kaì egṑ eisdéxomai toùs kataloípous toû laoû mou apò pásēs tē̂s gē̂s, hoû exō̂sa autoùs ekeî, kaì katastḗsō autoùs eis tḕn nomḕn autō̂n, kaì auxēthḗsontai kaì plēthynthḗsontai:
4
καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας, οἳ ποιμανοῦσιν αὐτούς, καὶ οὐ ϕοβηθήσονται ἔτι οὐδὲ πτοηθήσονται, λέγει κύριος.

kaì anastḗsō autoîs poiménas, hoì poimanoûsin autoús, kaì ou phobēthḗsontai éti oudè ptoēthḗsontai, légei kýrios.
5
’Ιδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ ἀναστήσω τῷ Δαυιδ ἀνατολὴν δικαίαν, καὶ βασιλεύσει βασιλεὺς καὶ συνήσει καὶ ποιήσει κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἐπὶ τῆς γῆς.

’Idoù hēmérai érchontai, légei kýrios, kaì anastḗsō tō̂i Dauid anatolḕn dikaían, kaì basileúsei basileùs kaì synḗsei kaì poiḗsei kríma kaì dikaiosýnēn epì tē̂s gē̂s.
6
ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτοῦ σωθήσεται Ιουδας, καὶ Ισραηλ κατασκηνώσει πεποιθώς, καὶ τοῦτο τὸ ὄνομα αὐτοῦ, ὃ καλέσει αὐτὸν κύριος Ιωσεδεκ.

en taîs hēmérais autoû sōthḗsetai Ioudas, kaì Israēl kataskēnṓsei pepoithṓs, kaì toûto tò ónoma autoû, hò kalései autòn kýrios Iōsedek.
7
Διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἡμέραι ἔρχονται, λέγει κύριος, καὶ οὐκ ἐροῦσιν ἔτι Ζῇ κύριος ὃς ἀνήγαγεν τὸν οἶκον Ισραηλ ἐκ γῆς Αἰγύπτου,

Dià toûto idoù hēmérai érchontai, légei kýrios, kaì ouk eroûsin éti Zē̂i kýrios hòs anḗgagen tòn oîkon Israēl ek gē̂s Aigýptou,
8
ἀλλά Ζῇ κύριος ὃς συνήγαγεν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ ἀπὸ γῆς βορρᾶ καὶ ἀπὸ πασῶν τῶν χωρῶν, οὗ ἐξῶσεν αὐτοὺς ἐκεῖ, καὶ ἀπεκατέστησεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν αὐτῶν.

allá Zē̂i kýrios hòs synḗgagen hápan tò spérma Israēl apò gē̂s borrâ kaì apò pasō̂n tō̂n chōrō̂n, hoû exō̂sen autoùs ekeî, kaì apekatéstēsen autoùs eis tḕn gē̂n autō̂n.
9
’Εν τοῖς προϕήταις συνετρίβη ἡ καρδία μου, ἐν ἐμοὶ ἐσαλεύθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθην ὡς ἀνὴρ συντετριμμένος καὶ ὡς ἄνθρωπος συνεχόμενος ἀπὸ οἴνου ἀπὸ προσώπου κυρίου καὶ ἀπὸ προσώπου εὐπρεπείας δόξης αὐτοῦ.

’En toîs prophḗtais synetríbē hē kardía mou, en emoì esaleúthē pánta tà ostâ mou, egenḗthēn hōs anḕr syntetrimménos kaì hōs ánthrōpos synechómenos apò oínou apò prosṓpou kyríou kaì apò prosṓpou euprepeías dóxēs autoû.
10
ὅτι ἀπὸ προσώπου τούτων ἐπένθησεν ἡ γῆ, ἐξηράνθησαν αἱ νομαὶ τῆς ἐρήμου, καὶ ἐγένετο ὁ δρόμος αὐτῶν πονηρὸς καὶ ἡ ἰσχὺς αὐτῶν οὐχ οὕτως.

hóti apò prosṓpou toútōn epénthēsen hē gē̂, exēránthēsan hai nomaì tē̂s erḗmou, kaì egéneto ho drómos autō̂n ponēròs kaì hē ischỳs autō̂n ouch hoútōs.
11
ὅτι ἱερεὺς καὶ προϕήτης ἐμολύνθησαν καὶ ἐν τῷ οἴκῳ μου εἶδον πονηρίας αὐτῶν.

hóti hiereùs kaì prophḗtēs emolýnthēsan kaì en tō̂i oíkōi mou eîdon ponērías autō̂n.
12
διὰ τοῦτο γενέσθω ἡ ὁδὸς αὐτῶν αὐτοῖς εἰς ὀλίσθημα ἐν γνόϕῳ, καὶ ὑποσκελισθήσονται καὶ πεσοῦνται ἐν αὐτῇ· διότι ἐπάξω ἐπ’ αὐτοὺς κακὰ ἐν ἐνιαυτῷ ἐπισκέψεως αὐτῶν, ϕησὶν κύριος.

dià toûto genésthō hē hodòs autō̂n autoîs eis olísthēma en gnóphōi, kaì hyposkelisthḗsontai kaì pesoûntai en autē̂i: dióti epáxō ep’ autoùs kakà en eniautō̂i episképseōs autō̂n, phēsìn kýrios.
13
καὶ ἐν τοῖς προϕήταις Σαμαρείας εἶδον ἀνομήματα· ἐπροϕήτευσαν διὰ τῆς Βααλ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου Ισραηλ.

kaì en toîs prophḗtais Samareías eîdon anomḗmata: eprophḗteusan dià tē̂s Baal kaì eplánēsan tòn laón mou Israēl.
14
καὶ ἐν τοῖς προϕήταις Ιερουσαλημ ἑώρακα ϕρικτά, μοιχωμένους καὶ πορευομένους ἐν ψεύδεσι καὶ ἀντιλαμβανομένους χειρῶν πονηρῶν τοῦ μὴ ἀποστραϕῆναι ἕκαστον ἀπὸ τῆς ὁδοῦ αὐτοῦ τῆς πονηρᾶς· ἐγενήθησάν μοι πάντες ὡς Σοδομα καὶ οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν ὥσπερ Γομορρα.

kaì en toîs prophḗtais Ierousalēm heṓraka phriktá, moichōménous kaì poreuoménous en pseúdesi kaì antilambanoménous cheirō̂n ponērō̂n toû mḕ apostraphē̂nai hékaston apò tē̂s hodoû autoû tē̂s ponērâs: egenḗthēsán moi pántes hōs Sodoma kaì hoi katoikoûntes autḕn hṓsper Gomorra.
15
διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ’Ιδοὺ ἐγὼ ψωμιῶ αὐτοὺς ὀδύνην καὶ ποτιῶ αὐτοὺς ὕδωρ πικρόν, ὅτι ἀπὸ τῶν προϕητῶν Ιερουσαλημ ἐξῆλθεν μολυσμὸς πάσῃ τῇ γῇ.

dià toûto táde légei kýrios ’Idoù egṑ psōmiō̂ autoùs odýnēn kaì potiō̂ autoùs hýdōr pikrón, hóti apò tō̂n prophētō̂n Ierousalēm exē̂lthen molysmòs pásēi tē̂i gē̂i.
16
οὕτως λέγει κύριος παντοκράτωρ Μὴ ἀκούετε τοὺς λόγους τῶν προϕητῶν, ὅτι ματαιοῦσιν ἑαυτοῖς ὅρασιν, ἀπὸ καρδίας αὐτῶν λαλοῦσιν καὶ οὐκ ἀπὸ στόματος κυρίου.

hoútōs légei kýrios pantokrátōr Mḕ akoúete toùs lógous tō̂n prophētō̂n, hóti mataioûsin heautoîs hórasin, apò kardías autō̂n laloûsin kaì ouk apò stómatos kyríou.
17
λέγουσιν τοῖς ἀπωθουμένοις τὸν λόγον κυρίου Εἰρήνη ἔσται ὑμῖν· καὶ πᾶσιν τοῖς πορευομένοις τοῖς θελήμασιν αὐτῶν, παντὶ τῷ πορευομένῳ πλάνῃ καρδίας αὐτοῦ εἶπαν Οὐχ ἥξει ἐπὶ σὲ κακά.

légousin toîs apōthouménois tòn lógon kyríou Eirḗnē éstai hymîn: kaì pâsin toîs poreuoménois toîs thelḗmasin autō̂n, pantì tō̂i poreuoménōi plánēi kardías autoû eîpan Ouch hḗxei epì sè kaká.
18
ὅτι τίς ἔστη ἐν ὑποστήματι κυρίου καὶ εἶδεν τὸν λόγον αὐτοῦ; τίς ἐνωτίσατο καὶ ἤκουσεν;

hóti tís éstē en hypostḗmati kyríou kaì eîden tòn lógon autoû? tís enōtísato kaì ḗkousen?
19
ἰδοὺ σεισμὸς παρὰ κυρίου καὶ ὀργὴ ἐκπορεύεται εἰς συσσεισμόν, συστρεϕομένη ἐπὶ τοὺς ἀσεβεῖς ἥξει.

idoù seismòs parà kyríou kaì orgḕ ekporeúetai eis sysseismón, systrephoménē epì toùs asebeîs hḗxei.
20
καὶ οὐκέτι ἀποστρέψει ὁ θυμὸς κυρίου, ἕως ἂν ποιήσῃ αὐτὸ καὶ ἕως ἂν ἀναστήσῃ αὐτὸ ἀπὸ ἐγχειρήματος καρδίας αὐτοῦ· ἐπ’ ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν νοήσουσιν αὐτά.

kaì oukéti apostrépsei ho thymòs kyríou, héōs àn poiḗsēi autò kaì héōs àn anastḗsēi autò apò encheirḗmatos kardías autoû: ep’ eschátou tō̂n hēmerō̂n noḗsousin autá.
21
οὐκ ἀπέστελλον τοὺς προϕήτας, καὶ αὐτοὶ ἔτρεχον· οὐκ ἐλάλησα πρὸς αὐτούς, καὶ αὐτοὶ ἐπροϕήτευον.

ouk apéstellon toùs prophḗtas, kaì autoì étrechon: ouk elálēsa pròs autoús, kaì autoì eprophḗteuon.
22
καὶ εἰ ἔστησαν ἐν τῇ ὑποστάσει μου καὶ εἰσήκουσαν τῶν λόγων μου, καὶ τὸν λαόν μου ἂν ἀπέστρεϕον αὐτοὺς ἀπὸ τῶν πονηρῶν ἐπιτηδευμάτων αὐτῶν.

kaì ei éstēsan en tē̂i hypostásei mou kaì eisḗkousan tō̂n lógōn mou, kaì tòn laón mou àn apéstrephon autoùs apò tō̂n ponērō̂n epitēdeumátōn autō̂n.
23
θεὸς ἐγγίζων ἐγώ εἰμι, λέγει κύριος, καὶ οὐχὶ θεὸς πόρρωθεν.

theòs engízōn egṓ eimi, légei kýrios, kaì ouchì theòs pórrōthen.
24
εἰ κρυβήσεται ἄνθρωπος ἐν κρυϕαίοις, καὶ ἐγὼ οὐκ ὄψομαι αὐτόν; μὴ οὐχὶ τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐγὼ πληρῶ; λέγει κύριος.

ei krybḗsetai ánthrōpos en kryphaíois, kaì egṑ ouk ópsomai autón? mḕ ouchì tòn ouranòn kaì tḕn gē̂n egṑ plērō̂? légei kýrios.
25
ἤκουσα ἃ λαλοῦσιν οἱ προϕῆται, ἃ προϕητεύουσιν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου ψευδῆ λέγοντες ’Ηνυπνιασάμην ἐνύπνιον.

ḗkousa hà laloûsin hoi prophē̂tai, hà prophēteúousin epì tō̂i onómatí mou pseudē̂ légontes ’Ēnypniasámēn enýpnion.
26
ἕως πότε ἔσται ἐν καρδίᾳ τῶν προϕητῶν τῶν προϕητευόντων ψευδῆ καὶ ἐν τῷ προϕητεύειν αὐτοὺς τὰ θελήματα καρδίας αὐτῶν;

héōs póte éstai en kardíāi tō̂n prophētō̂n tō̂n prophēteuóntōn pseudē̂ kaì en tō̂i prophēteúein autoùs tà thelḗmata kardías autō̂n?
27
τῶν λογιζομένων τοῦ ἐπιλαθέσθαι τοῦ νόμου μου ἐν τοῖς ἐνυπνίοις αὐτῶν, ἃ διηγοῦντο ἕκαστος τῷ πλησίον αὐτοῦ, καθάπερ ἐπελάθοντο οἱ πατέρες αὐτῶν τοῦ ὀνόματός μου ἐν τῇ Βααλ.

tō̂n logizoménōn toû epilathésthai toû nómou mou en toîs enypníois autō̂n, hà diēgoûnto hékastos tō̂i plēsíon autoû, katháper epeláthonto hoi patéres autō̂n toû onómatós mou en tē̂i Baal.
28
ὁ προϕήτης, ἐν ᾧ τὸ ἐνύπνιόν ἐστιν, διηγησάσθω τὸ ἐνύπνιον αὐτοῦ, καὶ ἐν ᾧ ὁ λόγος μου πρὸς αὐτόν, διηγησάσθω τὸν λόγον μου ἐπ’ ἀληθείας. τί τὸ ἄχυρον πρὸς τὸν σῖτον; οὕτως οἱ λόγοι μου, λέγει κύριος·

ho prophḗtēs, en hō̂i tò enýpnión estin, diēgēsásthō tò enýpnion autoû, kaì en hō̂i ho lógos mou pròs autón, diēgēsásthō tòn lógon mou ep’ alētheías. tí tò áchyron pròs tòn sîton? hoútōs hoi lógoi mou, légei kýrios:
29
οὐχὶ οἱ λόγοι μου ὥσπερ πῦρ ϕλέγον, λέγει κύριος, καὶ ὡς πέλυξ κόπτων πέτραν;

ouchì hoi lógoi mou hṓsper pŷr phlégon, légei kýrios, kaì hōs pélyx kóptōn pétran?
30
διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προϕήτας, λέγει κύριος ὁ θεός, τοὺς κλέπτοντας τοὺς λόγους μου ἕκαστος παρὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ.

dià toûto idoù egṑ pròs toùs prophḗtas, légei kýrios ho theós, toùs kléptontas toùs lógous mou hékastos parà toû plēsíon autoû.
31
ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προϕήτας τοὺς ἐκβάλλοντας προϕητείας γλώσσης καὶ νυστάζοντας νυσταγμὸν ἑαυτῶν.

idoù egṑ pròs toùs prophḗtas toùs ekbállontas prophēteías glṓssēs kaì nystázontas nystagmòn heautō̂n.
32
ἰδοὺ ἐγὼ πρὸς τοὺς προϕήτας τοὺς προϕητεύοντας ἐνύπνια ψευδῆ καὶ διηγοῦντο αὐτὰ καὶ ἐπλάνησαν τὸν λαόν μου ἐν τοῖς ψεύδεσιν αὐτῶν καὶ ἐν τοῖς πλάνοις αὐτῶν καὶ ἐγὼ οὐκ ἀπέστειλα αὐτοὺς καὶ οὐκ ἐνετειλάμην αὐτοῖς καὶ ὠϕέλειαν οὐκ ὠϕελήσουσιν τὸν λαὸν τοῦτον.

idoù egṑ pròs toùs prophḗtas toùs prophēteúontas enýpnia pseudē̂ kaì diēgoûnto autà kaì eplánēsan tòn laón mou en toîs pseúdesin autō̂n kaì en toîs plánois autō̂n kaì egṑ ouk apésteila autoùs kaì ouk eneteilámēn autoîs kaì ōphéleian ouk ōphelḗsousin tòn laòn toûton.
33
καὶ ἐὰν ἐρωτήσωσί σε ὁ λαὸς οὗτος ἢ ἱερεὺς ἢ προϕήτης λέγων Τί τὸ λῆμμα κυρίου; καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς ‘Υμεῖς ἐστε τὸ λῆμμα, καὶ ῥάξω ὑμᾶς, λέγει κύριος.

kaì eàn erōtḗsōsí se ho laòs hoûtos ḕ hiereùs ḕ prophḗtēs légōn Tí tò lē̂mma kyríou? kaì ereîs autoîs ‘Ymeîs este tò lē̂mma, kaì rháxō hymâs, légei kýrios.
34
καὶ ὁ προϕήτης καὶ ὁ ἱερεὺς καὶ ὁ λαός, οἳ ἂν εἴπωσιν Λῆμμα κυρίου, καὶ ἐκδικήσω τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ.

kaì ho prophḗtēs kaì ho hiereùs kaì ho laós, hoì àn eípōsin Lē̂mma kyríou, kaì ekdikḗsō tòn ánthrōpon ekeînon kaì tòn oîkon autoû.
35
ὅτι οὕτως ἐρεῖτε ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ καὶ ἕκαστος πρὸς τὸν ἀδελϕὸν αὐτοῦ Τί ἀπεκρίθη κύριος, καὶ Τί ἐλάλησεν κύριος;

hóti hoútōs ereîte hékastos pròs tòn plēsíon autoû kaì hékastos pròs tòn adelphòn autoû Tí apekríthē kýrios, kaì Tí elálēsen kýrios?
36
καὶ Λῆμμα κυρίου μὴ ὀνομάζετε ἔτι, ὅτι τὸ λῆμμα τῷ ἀνθρώπῳ ἔσται ὁ λόγος αὐτοῦ·

kaì Lē̂mma kyríou mḕ onomázete éti, hóti tò lē̂mma tō̂i anthrṓpōi éstai ho lógos autoû:
37
καὶ διὰ τί ἐλάλησεν κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν;

kaì dià tí elálēsen kýrios ho theòs hēmō̂n?
38
διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος ὁ θεός ’Ανθ’ ὧν εἴπατε τὸν λόγον τοῦτον Λῆμμα κυρίου, καὶ ἀπέστειλα πρὸς ὑμᾶς λέγων Οὐκ ἐρεῖτε Λῆμμα κυρίου,

dià toûto táde légei kýrios ho theós ’Anth’ hō̂n eípate tòn lógon toûton Lē̂mma kyríou, kaì apésteila pròs hymâs légōn Ouk ereîte Lē̂mma kyríou,
39
διὰ τοῦτο ἰδοὺ ἐγὼ λαμβάνω καὶ ῥάσσω ὑμᾶς καὶ τὴν πόλιν, ἣν ἔδωκα ὑμῖν καὶ τοῖς πατράσιν ὑμῶν,

dià toûto idoù egṑ lambánō kaì rhássō hymâs kaì tḕn pólin, hḕn édōka hymîn kaì toîs patrásin hymō̂n,
40
καὶ δώσω ἐϕ’ ὑμᾶς ὀνειδισμὸν αἰώνιον καὶ ἀτιμίαν αἰώνιον, ἥτις οὐκ ἐπιλησθήσεται.

kaì dṓsō eph’ hymâs oneidismòn aiṓnion kaì atimían aiṓnion, hḗtis ouk epilēsthḗsetai.