Chapter 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151
Verses
1
Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῆς ὀγδόης· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Eis tò télos, hypèr tē̂s ogdóēs: psalmòs tō̂i Dauid.
2
Σῶσόν με, κύριε, ὅτι ἐκλέλοιπεν ὅσιος, ὅτι ὠλιγώθησαν αἱ ἀλήθειαι ἀπὸ τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Sō̂són me, kýrie, hóti ekléloipen hósios, hóti ōligṓthēsan hai alḗtheiai apò tō̂n hyiō̂n tō̂n anthrṓpōn.
3
μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρὸς τὸν πλησίον αὐτοῦ, χείλη δόλια ἐν καρδίᾳ καὶ ἐν καρδίᾳ ἐλάλησαν. mátaia elálēsen hékastos pròs tòn plēsíon autoû, cheílē dólia en kardíāi kaì en kardíāi elálēsan.
4
ἐξολεθρεύσαι κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια καὶ γλῶσσαν μεγαλορήμονα exolethreúsai kýrios pánta tà cheílē tà dólia kaì glō̂ssan megalorḗmona
5
τοὺς εἰπόντας Τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παρ’ ἡμῶν ἐστιν· τίς ἡμῶν κύριός ἐστιν; toùs eipóntas Tḕn glō̂ssan hēmō̂n megalynoûmen, tà cheílē hēmō̂n par’ hēmō̂n estin: tís hēmō̂n kýriós estin?
6
’Απὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ ἀπὸ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων νῦν ἀναστήσομαι, λέγει κύριος, θήσομαι ἐν σωτηρίᾳ, παρρησιάσομαι ἐν αὐτῷ. ’Apò tē̂s talaipōrías tō̂n ptōchō̂n kaì apò toû stenagmoû tō̂n penḗtōn nŷn anastḗsomai, légei kýrios, thḗsomai en sōtēríāi, parrēsiásomai en autō̂i.
7
τὰ λόγια κυρίου λόγια ἁγνά, ἀργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τῇ γῇ κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως. tà lógia kyríou lógia hagná, argýrion pepyrōménon dokímion tē̂i gē̂i kekatharisménon heptaplasíōs.
8
σύ, κύριε, ϕυλάξεις ἡμᾶς καὶ διατηρήσεις ἡμᾶς ἀπὸ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. sý, kýrie, phyláxeis hēmâs kaì diatērḗseis hēmâs apò tē̂s geneâs taútēs kaì eis tòn aiō̂na.
9
κύκλῳ οἱ ἀσεβεῖς περιπατοῦσιν· κατὰ τὸ ὕψος σου ἐπολυώρησας τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων. kýklōi hoi asebeîs peripatoûsin: katà tò hýpsos sou epolyṓrēsas toùs hyioùs tō̂n anthrṓpōn.
