Chapter 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150 151
Verses
1
Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ. Eis tò télos: psalmòs tō̂i Dauid.
2
Μακάριος ὁ συνίων ἐπὶ πτωχὸν καὶ πένητα· ἐν ἡμέρᾳ πονηρᾷ ῥύσεται αὐτὸν ὁ κύριος. Makários ho syníōn epì ptōchòn kaì pénēta: en hēmérāi ponērā̂i rhýsetai autòn ho kýrios.
3
κύριος διαϕυλάξαι αὐτὸν καὶ ζήσαι αὐτὸν καὶ μακαρίσαι αὐτὸν ἐν τῇ γῇ καὶ μὴ παραδῴη αὐτὸν εἰς χεῖρας ἐχθροῦ αὐτοῦ. kýrios diaphyláxai autòn kaì zḗsai autòn kaì makarísai autòn en tē̂i gē̂i kaì mḕ paradṓiē autòn eis cheîras echthroû autoû.
4
κύριος βοηθήσαι αὐτῷ ἐπὶ κλίνης ὀδύνης αὐτοῦ· ὅλην τὴν κοίτην αὐτοῦ ἔστρεψας ἐν τῇ ἀρρωστίᾳ αὐτοῦ. kýrios boēthḗsai autō̂i epì klínēs odýnēs autoû: hólēn tḕn koítēn autoû éstrepsas en tē̂i arrōstíāi autoû.
5
ἐγὼ εἶπα Κύριε, ἐλέησόν με· ἴασαι τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἥμαρτόν σοι. egṑ eîpa Kýrie, eléēsón me: íasai tḕn psychḗn mou, hóti hḗmartón soi.
6
οἱ ἐχθροί μου εἶπαν κακά μοι Πότε ἀποθανεῖται, καὶ ἀπολεῖται τὸ ὄνομα αὐτοῦ; hoi echthroí mou eîpan kaká moi Póte apothaneîtai, kaì apoleîtai tò ónoma autoû?
7
καὶ εἰ εἰσεπορεύετο τοῦ ἰδεῖν, μάτην ἐλάλει· ἡ καρδία αὐτοῦ συνήγαγεν ἀνομίαν ἑαυτῷ, ἐξεπορεύετο ἔξω καὶ ἐλάλει. kaì ei eiseporeúeto toû ideîn, mátēn elálei: hē kardía autoû synḗgagen anomían heautō̂i, exeporeúeto éxō kaì elálei.
8
ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατ’ ἐμοῦ ἐψιθύριζον πάντες οἱ ἐχθροί μου, κατ’ ἐμοῦ ἐλογίζοντο κακά μοι, epì tò autò kat’ emoû epsithýrizon pántes hoi echthroí mou, kat’ emoû elogízonto kaká moi,
9
λόγον παράνομον κατέθεντο κατ’ ἐμοῦ Μὴ ὁ κοιμώμενος οὐχὶ προσθήσει τοῦ ἀναστῆναι; lógon paránomon katéthento kat’ emoû Mḕ ho koimṓmenos ouchì prosthḗsei toû anastē̂nai?
10
καὶ γὰρ ὁ ἄνθρωπος τῆς εἰρήνης μου, ἐϕ’ ὃν ἤλπισα, ὁ ἐσθίων ἄρτους μου, ἐμεγάλυνεν ἐπ’ ἐμὲ πτερνισμόν· kaì gàr ho ánthrōpos tē̂s eirḗnēs mou, eph’ hòn ḗlpisa, ho esthíōn ártous mou, emegálynen ep’ emè pternismón:
11
σὺ δέ, κύριε, ἐλέησόν με καὶ ἀνάστησόν με, καὶ ἀνταποδώσω αὐτοῖς. sỳ dé, kýrie, eléēsón me kaì anástēsón me, kaì antapodṓsō autoîs.
12
ἐν τούτῳ ἔγνων ὅτι τεθέληκάς με, ὅτι οὐ μὴ ἐπιχαρῇ ὁ ἐχθρός μου ἐπ’ ἐμέ. en toútōi égnōn hóti tethélēkás me, hóti ou mḕ epicharē̂i ho echthrós mou ep’ emé.
13
ἐμοῦ δὲ διὰ τὴν ἀκακίαν ἀντελάβου, καὶ ἐβεβαίωσάς με ἐνώπιόν σου εἰς τὸν αἰῶνα. emoû dè dià tḕn akakían antelábou, kaì ebebaíōsás me enṓpión sou eis tòn aiō̂na.
14
Εὐλογητὸς κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἀπὸ τοῦ αἰῶνος καὶ εἰς τὸν αἰῶνα. γένοιτο γένοιτο. Eulogētòs kýrios ho theòs Israēl apò toû aiō̂nos kaì eis tòn aiō̂na. génoito génoito.
