Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Tobit (S) 5

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
τότε ἀποκριθεὶς Τωβιας εἶπεν Τωβιθ τῷ πατρὶ αὐτοῦ πάντα ὅσα ἐντέταλσαί μοι ποιήσω πάτερ

tóte apokritheìs Tōbias eîpen Tōbith tō̂i patrì autoû pánta hósa entétalsaí moi poiḗsō páter
2
πῶς δὲ δυνήσομαι αὐτὸ λαβεῖν παρ’ αὐτοῦ καὶ αὐτὸς οὐ γινώσκει με καὶ ἐγὼ οὐ γινώσκω αὐτόν τί σημεῖον δῶ αὐτῷ καὶ ἐπιγνῷ με καὶ πιστεύσῃ μοι καὶ δῷ μοι τὸ ἀργύριον καὶ τὰς ὁδοὺς τὰς εἰς Μηδίαν οὐ γινώσκω τοῦ πορευθῆναι ἐκεῖ

pō̂s dè dynḗsomai autò labeîn par’ autoû kaì autòs ou ginṓskei me kaì egṑ ou ginṓskō autón tí sēmeîon dō̂ autō̂i kaì epignō̂i me kaì pisteúsēi moi kaì dō̂i moi tò argýrion kaì tàs hodoùs tàs eis Mēdían ou ginṓskō toû poreuthē̂nai ekeî
3
τότε ἀποκριθεὶς Τωβιθ εἶπεν Τωβια τῷ υἱῷ αὐτοῦ χειρόγραφον αὐτοῦ ἔδωκέν μοι καὶ χειρόγραφον ἔδωκα αὐτῷ καὶ διεῖλον εἰς δύο καὶ ἐλάβομεν ἑκάτερος ἕν καὶ ἔθηκα μετὰ τοῦ ἀργυρίου καὶ νῦν ἰδοὺ ἔτη εἴκοσι ἀφ’ οὗ παρεθέμην τὸ ἀργύριον τοῦτο ἐγώ καὶ νῦν παιδίον ζήτησον σεαυτῷ ἄνθρωπον πιστόν ὃς πορεύσεται μετὰ σοῦ καὶ δώσομεν αὐτῷ μισθόν ἕως ὅτου ἔλθῃς καὶ λαβὲ παρ’ αὐτοῦ τὸ ἀργύριον τοῦτο

tóte apokritheìs Tōbith eîpen Tōbia tō̂i hyiō̂i autoû cheirógraphon autoû édōkén moi kaì cheirógraphon édōka autō̂i kaì dieîlon eis dýo kaì elábomen hekáteros hén kaì éthēka metà toû argyríou kaì nŷn idoù étē eíkosi aph’ hoû parethémēn tò argýrion toûto egṓ kaì nŷn paidíon zḗtēson seautō̂i ánthrōpon pistón hòs poreúsetai metà soû kaì dṓsomen autō̂i misthón héōs hótou élthēis kaì labè par’ autoû tò argýrion toûto
4
ἐξῆλθεν δὲ Τωβιας ζητῆσαι ἄνθρωπον ὃς πορεύσεται μετ’ αὐτοῦ εἰς Μηδίαν ὃς ἐμπειρεῖ τῆς ὁδοῦ καὶ ἐξῆλθεν καὶ εὗρεν Ραφαηλ τὸν ἄγγελον ἑστηκότα ἀπέναντι αὐτοῦ καὶ οὐκ ἔγνω ὅτι ἄγγελος τοῦ θεοῦ ἐστιν

exē̂lthen dè Tōbias zētē̂sai ánthrōpon hòs poreúsetai met’ autoû eis Mēdían hòs empeireî tē̂s hodoû kaì exē̂lthen kaì heûren Raphaēl tòn ángelon hestēkóta apénanti autoû kaì ouk égnō hóti ángelos toû theoû estin
5
καὶ εἶπεν αὐτῷ πόθεν εἶ νεανίσκε καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐκ τῶν υἱῶν Ισραηλ τῶν ἀδελφῶν σου καὶ ἐλήλυθα ὧδε ἐργατεύεσθαι καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐπίστῃ τὴν ὁδὸν πορευθῆναι εἰς Μηδίαν

kaì eîpen autō̂i póthen eî neaníske kaì eîpen autō̂i ek tō̂n hyiō̂n Israēl tō̂n adelphō̂n sou kaì elḗlytha hō̂de ergateúesthai kaì eîpen autō̂i epístēi tḕn hodòn poreuthē̂nai eis Mēdían
6
καὶ εἶπεν αὐτῷ ναί πολλάκις ἐγὼ ἐγενόμην ἐκεῖ καὶ ἐμπειρῶ καὶ ἐπίσταμαι τὰς ὁδοὺς πάσας πλεονάκις ἐπορεύθην εἰς Μηδίαν καὶ ηὐλιζόμην παρὰ Γαβαήλῳ τῷ ἀδελφῷ ἡμῶν τῷ οἰκοῦντι ἐν Ῥάγοις τῆς Μηδίας καὶ ἀπέχει ὁδὸν ἡμερῶν δύο τεταγμένων ἀπὸ Ἐκβατάνων εἰς Ῥάγα κεῖνται γὰρ ἐν τῷ ὄρει

kaì eîpen autō̂i naí pollákis egṑ egenómēn ekeî kaì empeirō̂ kaì epístamai tàs hodoùs pásas pleonákis eporeúthēn eis Mēdían kaì ēylizómēn parà Gabaḗlōi tō̂i adelphō̂i hēmō̂n tō̂i oikoûnti en Rhágois tē̂s Mēdías kaì apéchei hodòn hēmerō̂n dýo tetagménōn apò Ekbatánōn eis Rhága keîntai gàr en tō̂i órei
7
καὶ εἶπεν αὐτῷ μεῖνόν με νεανίσκε μέχρι ὅτου εἰσελθὼν ὑποδείξω τῷ πατρί μου χρείαν γὰρ ἔχω ἵνα βαδίσῃς μετ’ ἐμοῦ καὶ δώσω σοι τὸν μισθόν σου

kaì eîpen autō̂i meînón me neaníske méchri hótou eiselthṑn hypodeíxō tō̂i patrí mou chreían gàr échō hína badísēis met’ emoû kaì dṓsō soi tòn misthón sou
8
καὶ εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἐγὼ προσκαρτερῶ μόνον μὴ χρονίσῃς

kaì eîpen autō̂i idoù egṑ proskarterō̂ mónon mḕ chronísēis
9
καὶ εἰσελθὼν Τωβιας ὑπέδειξεν Τωβιθ τῷ πατρὶ αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ ἰδοὺ ἄνθρωπον εὗρον τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν τῶν υἱῶν Ισραηλ καὶ εἶπεν αὐτῷ κάλεσόν μοι τὸν ἄνθρωπον ὅπως ἐπιγνῶ τί τὸ γένος αὐτοῦ καὶ ἐκ ποίας φυλῆς ἐστιν καὶ εἰ πιστός ἐστιν ἵνα πορευθῇ μετὰ σοῦ παιδίον

kaì eiselthṑn Tōbias hypédeixen Tōbith tō̂i patrì autoû kaì eîpen autō̂i idoù ánthrōpon heûron tō̂n adelphō̂n hēmō̂n tō̂n hyiō̂n Israēl kaì eîpen autō̂i kálesón moi tòn ánthrōpon hópōs epignō̂ tí tò génos autoû kaì ek poías phylē̂s estin kaì ei pistós estin hína poreuthē̂i metà soû paidíon
10
καὶ ἐξῆλθεν Τωβιας καὶ ἐκάλεσεν αὐτὸν καὶ εἶπεν αὐτῷ νεανίσκε ὁ πατὴρ καλεῖ σε καὶ εἰσῆλθεν πρὸς αὐτόν καὶ ἐχαιρέτισεν αὐτὸν Τωβιθ πρῶτος καὶ εἶπεν αὐτῷ χαίρειν σοι πολλὰ γένοιτο καὶ ἀποκριθεὶς Τωβιθ εἶπεν αὐτῷ τί μοι ἔτι ὑπάρχει χαίρειν καὶ ἐγὼ ἄνθρωπος ἀδύνατος τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ οὐ βλέπω τὸ φῶς τοῦ οὐρανοῦ ἀλλ’ ἐν τῷ σκότει κεῖμαι ὥσπερ οἱ νεκροὶ οἱ μηκέτι θεωροῦντες τὸ φῶς ζῶν ἐγὼ ἐν νεκροῖς εἰμι φωνὴν ἀνθρώπων ἀκούω καὶ αὐτοὺς οὐ βλέπω καὶ εἶπεν αὐτῷ θάρσει ἐγγὺς παρὰ τῷ θεῷ ἰάσασθαί σε θάρσει καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβιθ Τωβιας ὁ υἱός μου θέλει πορευθῆναι εἰς Μηδίαν εἰ δυνήσῃ συνελθεῖν αὐτῷ καὶ ἀγαγεῖν αὐτόν καὶ δώσω σοι τὸν μισθόν σου ἄδελφε καὶ εἶπεν αὐτῷ δυνήσομαι πορευθῆναι μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐπίσταμαι ἐγὼ τὰς ὁδοὺς πάσας καὶ πολλάκις ᾠχόμην εἰς Μηδίαν καὶ διῆλθον πάντα τὰ πεδία αὐτῆς καὶ τὰ ὄρη καὶ πάσας τὰς ὁδοὺς αὐτῆς ἐγὼ γινώσκω

kaì exē̂lthen Tōbias kaì ekálesen autòn kaì eîpen autō̂i neaníske ho patḕr kaleî se kaì eisē̂lthen pròs autón kaì echairétisen autòn Tōbith prō̂tos kaì eîpen autō̂i chaírein soi pollà génoito kaì apokritheìs Tōbith eîpen autō̂i tí moi éti hypárchei chaírein kaì egṑ ánthrōpos adýnatos toîs ophthalmoîs kaì ou blépō tò phō̂s toû ouranoû all’ en tō̂i skótei keîmai hṓsper hoi nekroì hoi mēkéti theōroûntes tò phō̂s zō̂n egṑ en nekroîs eimi phōnḕn anthrṓpōn akoúō kaì autoùs ou blépō kaì eîpen autō̂i thársei engỳs parà tō̂i theō̂i iásasthaí se thársei kaì eîpen autō̂i Tōbith Tōbias ho hyiós mou thélei poreuthē̂nai eis Mēdían ei dynḗsēi syneltheîn autō̂i kaì agageîn autón kaì dṓsō soi tòn misthón sou ádelphe kaì eîpen autō̂i dynḗsomai poreuthē̂nai met’ autoû kaì epístamai egṑ tàs hodoùs pásas kaì pollákis ōichómēn eis Mēdían kaì diē̂lthon pánta tà pedía autē̂s kaì tà órē kaì pásas tàs hodoùs autē̂s egṑ ginṓskō
11
καὶ εἶπεν αὐτῷ ἄδελφε ποίας πατριᾶς εἶ καὶ ἐκ ποίας φυλῆς ὑπόδειξόν μοι ἄδελφε

kaì eîpen autō̂i ádelphe poías patriâs eî kaì ek poías phylē̂s hypódeixón moi ádelphe
12
καὶ εἶπεν τί χρείαν ἔχεις φυλῆς καὶ εἶπεν αὐτῷ βούλομαι γνῶναι τὰ κατ’ ἀλήθειαν τίνος εἶ ἄδελφε καὶ τί τὸ ὄνομά σου

kaì eîpen tí chreían écheis phylē̂s kaì eîpen autō̂i boúlomai gnō̂nai tà kat’ alḗtheian tínos eî ádelphe kaì tí tò ónomá sou
13
καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐγὼ Αζαριας Ανανιου τοῦ μεγάλου τῶν ἀδελφῶν σου

kaì eîpen autō̂i egṑ Azarias Ananiou toû megálou tō̂n adelphō̂n sou
14
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὑγιαίνων ἔλθοις καὶ σῳζόμενος ἄδελφε καὶ μή μοι πικρανθῇς ἄδελφε ὅτι τὴν ἀλήθειαν ἐβουλόμην γνῶναι καὶ τὴν πατριάν σου καὶ σὺ τυγχάνεις ἀδελφὸς ὤν καὶ ἐκ γενεᾶς καλῆς καὶ ἀγαθῆς εἶ σύ ἐγίνωσκον Ανανιαν καὶ Ναθαν τοὺς δύο υἱοὺς Σεμελιου τοῦ μεγάλου καὶ αὐτοὶ συνεπορεύοντό μοι εἰς Ιερουσαλημ καὶ προσεκύνουν μετ’ ἐμοῦ ἐκεῖ καὶ οὐκ ἐπλανήθησαν οἱ ἀδελφοί σου ἄνθρωποι ἀγαθοί ἐκ ῥίζης ἀγαθῆς εἶ σύ καὶ χαίρων ἔλθοις

kaì eîpen autō̂i hygiaínōn élthois kaì sōizómenos ádelphe kaì mḗ moi pikranthē̂is ádelphe hóti tḕn alḗtheian eboulómēn gnō̂nai kaì tḕn patrián sou kaì sỳ tyncháneis adelphòs ṓn kaì ek geneâs kalē̂s kaì agathē̂s eî sý egínōskon Ananian kaì Nathan toùs dýo hyioùs Semeliou toû megálou kaì autoì syneporeúontó moi eis Ierousalēm kaì prosekýnoun met’ emoû ekeî kaì ouk eplanḗthēsan hoi adelphoí sou ánthrōpoi agathoí ek rhízēs agathē̂s eî sý kaì chaírōn élthois
15
καὶ εἶπεν αὐτῷ ἐγώ σοι δίδωμι μισθὸν τὴν ἡμέραν δραχμὴν καὶ τὰ δέοντά σοι ὁμοίως τῷ υἱῷ μου

kaì eîpen autō̂i egṓ soi dídōmi misthòn tḕn hēméran drachmḕn kaì tà déontá soi homoíōs tō̂i hyiō̂i mou
16
καὶ πορεύθητι μετὰ τοῦ υἱοῦ μου καὶ ἔτι προσθήσω σοι τῷ μισθῷ

kaì poreúthēti metà toû hyioû mou kaì éti prosthḗsō soi tō̂i misthō̂i
17
καὶ εἶπεν αὐτῷ ὅτι πορεύσομαι μετ’ αὐτοῦ καὶ μὴ φοβηθῇς ὑγιαίνοντες ἀπελευσόμεθα καὶ ὑγιαίνοντες ἐπιστρέψομεν πρὸς σέ διότι ἡ ὁδὸς ἀσφαλής καὶ εἶπεν αὐτῷ εὐλογία σοι γένοιτο ἄδελφε καὶ ἐκάλεσεν τὸν υἱὸν αὐτοῦ καὶ εἶπεν αὐτῷ παιδίον ἑτοίμασον τὰ πρὸς τὴν ὁδὸν καὶ ἔξελθε μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ σου καὶ ὁ θεὸς ὁ ἐν τῷ οὐρανῷ διασώσαι ὑμᾶς ἐκεῖ καὶ ἀποκαταστήσαι ὑμᾶς πρὸς ἐμὲ ὑγιαίνοντας καὶ ὁ ἄγγελος αὐτοῦ συνοδεύσαι ὑμῖν μετὰ σωτηρίας παιδίον καὶ ἐξῆλθεν πορευθῆναι τὴν ὁδὸν αὐτοῦ καὶ ἐφίλησεν τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ εἶπεν αὐτῷ Τωβιθ πορεύου ὑγιαίνων

kaì eîpen autō̂i hóti poreúsomai met’ autoû kaì mḕ phobēthē̂is hygiaínontes apeleusómetha kaì hygiaínontes epistrépsomen pròs sé dióti hē hodòs asphalḗs kaì eîpen autō̂i eulogía soi génoito ádelphe kaì ekálesen tòn hyiòn autoû kaì eîpen autō̂i paidíon hetoímason tà pròs tḕn hodòn kaì éxelthe metà toû adelphoû sou kaì ho theòs ho en tō̂i ouranō̂i diasṓsai hymâs ekeî kaì apokatastḗsai hymâs pròs emè hygiaínontas kaì ho ángelos autoû synodeúsai hymîn metà sōtērías paidíon kaì exē̂lthen poreuthē̂nai tḕn hodòn autoû kaì ephílēsen tòn patéra autoû kaì tḕn mētéra kaì eîpen autō̂i Tōbith poreúou hygiaínōn
18
καὶ ἔκλαυσεν ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ εἶπεν πρὸς Τωβιθ τί ὅτι ἀπέστειλας τὸ παιδίον μου οὐχὶ αὐτὸς ῥάβδος τῆς χειρὸς ἡμῶν ἐστιν καὶ αὐτὸς εἰσπορεύεται καὶ ἐκπορεύεται ἐνώπιον ἡμῶν

kaì éklausen hē mḗtēr autoû kaì eîpen pròs Tōbith tí hóti apésteilas tò paidíon mou ouchì autòs rhábdos tē̂s cheiròs hēmō̂n estin kaì autòs eisporeúetai kaì ekporeúetai enṓpion hēmō̂n
19
ἀργύριον τῷ ἀργυρίῳ μὴ φθάσαι ἀλλὰ περίψημα τοῦ παιδίου ἡμῶν γένοιτο

argýrion tō̂i argyríōi mḕ phthásai allà perípsēma toû paidíou hēmō̂n génoito
20
ὡς δέδοται ζῆν ἡμῖν παρὰ τοῦ κυρίου τοῦτο ἱκανὸν ἡμῖν

hōs dédotai zē̂n hēmîn parà toû kyríou toûto hikanòn hēmîn
21
καὶ εἶπεν αὐτῇ μὴ λόγον ἔχε ὑγιαίνων πορεύσεται τὸ παιδίον ἡμῶν καὶ ὑγιαίνων ἐλεύσεται πρὸς ἡμᾶς καὶ οἱ ὀφθαλμοί σου ὄψονται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἂν ἔλθῃ πρὸς σὲ ὑγιαίνων

kaì eîpen autē̂i mḕ lógon éche hygiaínōn poreúsetai tò paidíon hēmō̂n kaì hygiaínōn eleúsetai pròs hēmâs kaì hoi ophthalmoí sou ópsontai en tē̂i hēmérāi hē̂i àn élthēi pròs sè hygiaínōn
22
μὴ λόγον ἔχε μὴ φοβοῦ περὶ αὐτῶν ἀδελφή ἄγγελος γὰρ ἀγαθὸς συνελεύσεται αὐτῷ καὶ εὐοδωθήσεται ἡ ὁδὸς αὐτοῦ καὶ ὑποστρέψει ὑγιαίνων

mḕ lógon éche mḕ phoboû perì autō̂n adelphḗ ángelos gàr agathòs syneleúsetai autō̂i kaì euodōthḗsetai hē hodòs autoû kaì hypostrépsei hygiaínōn
23
καὶ ἐσίγησεν κλαίουσα

kaì esígēsen klaíousa