Bibles in ancient languages
Old translations
Modern translations

Septante Sagesse 12

Pentateuch
Historical books
Poetical Writings
Prophetic Books
Chapter
Verses
1
τὸ γὰρ ἄϕθαρτόν σου πνεῦμά ἐστιν ἐν πᾶσιν.

tò gàr áphthartón sou pneûmá estin en pâsin.
2
Διὸ τοὺς παραπίπτοντας κατ’ ὀλίγον ἐλέγχεις καὶ ἐν οἷς ἁμαρτάνουσιν ὑπομιμνῄσκων νουθετεῖς, ἵνα ἀπαλλαγέντες τῆς κακίας πιστεύσωσιν ἐπὶ σέ, κύριε.

Diò toùs parapíptontas kat’ olígon eléncheis kaì en hoîs hamartánousin hypomimnḗiskōn noutheteîs, hína apallagéntes tē̂s kakías pisteúsōsin epì sé, kýrie.
3
καὶ γὰρ τοὺς πάλαι οἰκήτορας τῆς ἁγίας σου γῆς

kaì gàr toùs pálai oikḗtoras tē̂s hagías sou gē̂s
4
μισήσας ἐπὶ τῷ ἔχθιστα πράσσειν, ἔργα ϕαρμακειῶν καὶ τελετὰς ἀνοσίους

misḗsas epì tō̂i échthista prássein, érga pharmakeiō̂n kaì teletàs anosíous
5
τέκνων τε ϕονὰς ἀνελεήμονας καὶ σπλαγχνοϕάγον ἀνθρωπίνων σαρκῶν θοῖναν καὶ αἵματος, ἐκ μέσου μύστας θιάσου

téknōn te phonàs aneleḗmonas kaì splanchnophágon anthrōpínōn sarkō̂n thoînan kaì haímatos, ek mésou mýstas thiásou
6
καὶ αὐθέντας γονεῖς ψυχῶν ἀβοηθήτων, ἐβουλήθης ἀπολέσαι διὰ χειρῶν πατέρων ἡμῶν,

kaì authéntas goneîs psychō̂n aboēthḗtōn, eboulḗthēs apolésai dià cheirō̂n patérōn hēmō̂n,
7
ἵνα ἀξίαν ἀποικίαν δέξηται θεοῦ παίδων ἡ παρὰ σοὶ πασῶν τιμιωτάτη γῆ.

hína axían apoikían déxētai theoû paídōn hē parà soì pasō̂n timiōtátē gē̂.
8
ἀλλὰ καὶ τούτων ὡς ἀνθρώπων ἐϕείσω ἀπέστειλάς τε προδρόμους τοῦ στρατοπέδου σου σϕῆκας, ἵνα αὐτοὺς κατὰ βραχὺ ἐξολεθρεύσωσιν.

allà kaì toútōn hōs anthrṓpōn epheísō apésteilás te prodrómous toû stratopédou sou sphē̂kas, hína autoùs katà brachỳ exolethreúsōsin.
9
οὐκ ἀδυνατῶν ἐν παρατάξει ἀσεβεῖς δικαίοις ὑποχειρίους δοῦναι ἢ θηρίοις δεινοῖς ἢ λόγῳ ἀποτόμῳ ὑϕ’ ἓν ἐκτρῖψαι,

ouk adynatō̂n en paratáxei asebeîs dikaíois hypocheiríous doûnai ḕ thēríois deinoîs ḕ lógōi apotómōi hyph’ hèn ektrîpsai,
10
κρίνων δὲ κατὰ βραχὺ ἐδίδους τόπον μετανοίας οὐκ ἀγνοῶν ὅτι πονηρὰ ἡ γένεσις αὐτῶν καὶ ἔμϕυτος ἡ κακία αὐτῶν καὶ ὅτι οὐ μὴ ἀλλαγῇ ὁ λογισμὸς αὐτῶν εἰς τὸν αἰῶνα.

krínōn dè katà brachỳ edídous tópon metanoías ouk agnoō̂n hóti ponērà hē génesis autō̂n kaì émphytos hē kakía autō̂n kaì hóti ou mḕ allagē̂i ho logismòs autō̂n eis tòn aiō̂na.
11
σπέρμα γὰρ ἦν κατηραμένον ἀπ’ ἀρχῆς, οὐδὲ εὐλαβούμενός τινα ἐϕ’ οἷς ἡμάρτανον ἄδειαν ἐδίδους.

spérma gàr ē̂n katēraménon ap’ archē̂s, oudè eulaboúmenós tina eph’ hoîs hēmártanon ádeian edídous.
12
τίς γὰρ ἐρεῖ Τί ἐποίησας; ἢ τίς ἀντιστήσεται τῷ κρίματί σου; τίς δὲ ἐγκαλέσει σοι κατὰ ἐθνῶν ἀπολωλότων ἃ σὺ ἐποίησας; ἢ τίς εἰς κατάστασίν σοι ἐλεύσεται ἔκδικος κατὰ ἀδίκων ἀνθρώπων;

tís gàr ereî Tí epoíēsas? ḕ tís antistḗsetai tō̂i krímatí sou? tís dè enkalései soi katà ethnō̂n apolōlótōn hà sỳ epoíēsas? ḕ tís eis katástasín soi eleúsetai ékdikos katà adíkōn anthrṓpōn?
13
οὔτε γὰρ θεός ἐστιν πλὴν σοῦ, ᾧ μέλει περὶ πάντων, ἵνα δείξῃς ὅτι οὐκ ἀδίκως ἔκρινας,

oúte gàr theós estin plḕn soû, hō̂i mélei perì pántōn, hína deíxēis hóti ouk adíkōs ékrinas,
14
οὔτε βασιλεὺς ἢ τύραννος ἀντοϕθαλμῆσαι δυνήσεταί σοι περὶ ὧν ἐκόλασας.

oúte basileùs ḕ týrannos antophthalmē̂sai dynḗsetaí soi perì hō̂n ekólasas.
15
δίκαιος δὲ ὢν δικαίως τὰ πάντα διέπεις αὐτὸν τὸν μὴ ὀϕείλοντα κολασθῆναι καταδικάσαι ἀλλότριον ἡγούμενος τῆς σῆς δυνάμεως.

díkaios dè ṑn dikaíōs tà pánta diépeis autòn tòn mḕ opheílonta kolasthē̂nai katadikásai allótrion hēgoúmenos tē̂s sē̂s dynámeōs.
16
ἡ γὰρ ἰσχύς σου δικαιοσύνης ἀρχή, καὶ τὸ πάντων σε δεσπόζειν πάντων ϕείδεσθαί σε ποιεῖ.

hē gàr ischýs sou dikaiosýnēs archḗ, kaì tò pántōn se despózein pántōn pheídesthaí se poieî.
17
ἰσχὺν γὰρ ἐνδείκνυσαι ἀπιστούμενος ἐπὶ δυνάμεως τελειότητι καὶ ἐν τοῖς εἰδόσι τὸ θράσος ἐξελέγχεις·

ischỳn gàr endeíknysai apistoúmenos epì dynámeōs teleiótēti kaì en toîs eidósi tò thrásos exeléncheis:
18
σὺ δὲ δεσπόζων ἰσχύος ἐν ἐπιεικείᾳ κρίνεις καὶ μετὰ πολλῆς ϕειδοῦς διοικεῖς ἡμᾶς· πάρεστιν γάρ σοι, ὅταν θέλῃς, τὸ δύνασθαι.

sỳ dè despózōn ischýos en epieikeíāi kríneis kaì metà pollē̂s pheidoûs dioikeîs hēmâs: párestin gár soi, hótan thélēis, tò dýnasthai.
19
’Εδίδαξας δέ σου τὸν λαὸν διὰ τῶν τοιούτων ἔργων ὅτι δεῖ τὸν δίκαιον εἶναι ϕιλάνθρωπον, καὶ εὐέλπιδας ἐποίησας τοὺς υἱούς σου ὅτι διδοῖς ἐπὶ ἁμαρτήμασιν μετάνοιαν.

’Edídaxas dé sou tòn laòn dià tō̂n toioútōn érgōn hóti deî tòn díkaion eînai philánthrōpon, kaì euélpidas epoíēsas toùs hyioús sou hóti didoîs epì hamartḗmasin metánoian.
20
εἰ γὰρ ἐχθροὺς παίδων σου καὶ ὀϕειλομένους θανάτῳ μετὰ τοσαύτης ἐτιμωρήσω προσοχῆς καὶ διέσεως δοὺς χρόνους καὶ τόπον, δι’ ὧν ἀπαλλαγῶσι τῆς κακίας,

ei gàr echthroùs paídōn sou kaì opheiloménous thanátōi metà tosaútēs etimōrḗsō prosochē̂s kaì diéseōs doùs chrónous kaì tópon, di’ hō̂n apallagō̂si tē̂s kakías,
21
μετὰ πόσης ἀκριβείας ἔκρινας τοὺς υἱούς σου, ὧν τοῖς πατράσιν ὅρκους καὶ συνθήκας ἔδωκας ἀγαθῶν ὑποσχέσεων;

metà pósēs akribeías ékrinas toùs hyioús sou, hō̂n toîs patrásin hórkous kaì synthḗkas édōkas agathō̂n hyposchéseōn?
22
‘Ημᾶς οὖν παιδεύων τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν ἐν μυριότητι μαστιγοῖς, ἵνα σου τὴν ἀγαθότητα μεριμνῶμεν κρίνοντες, κρινόμενοι δὲ προσδοκῶμεν ἔλεος.

‘Ēmâs oûn paideúōn toùs echthroùs hēmō̂n en myriótēti mastigoîs, hína sou tḕn agathótēta merimnō̂men krínontes, krinómenoi dè prosdokō̂men éleos.
23
ὅθεν καὶ τοὺς ἐν ἀϕροσύνῃ ζωῆς βιώσαντας ἀδίκως διὰ τῶν ἰδίων ἐβασάνισας βδελυγμάτων·

hóthen kaì toùs en aphrosýnēi zōē̂s biṓsantas adíkōs dià tō̂n idíōn ebasánisas bdelygmátōn:
24
καὶ γὰρ τῶν πλάνης ὁδῶν μακρότερον ἐπλανήθησαν θεοὺς ὑπολαμβάνοντες τὰ καὶ ἐν ζῴοις τῶν αἰσχρῶν ἄτιμα νηπίων δίκην ἀϕρόνων ψευσθέντες.

kaì gàr tō̂n plánēs hodō̂n makróteron eplanḗthēsan theoùs hypolambánontes tà kaì en zṓiois tō̂n aischrō̂n átima nēpíōn díkēn aphrónōn pseusthéntes.
25
διὰ τοῦτο ὡς παισὶν ἀλογίστοις τὴν κρίσιν εἰς ἐμπαιγμὸν ἔπεμψας.

dià toûto hōs paisìn alogístois tḕn krísin eis empaigmòn épempsas.
26
οἱ δὲ παιγνίοις ἐπιτιμήσεως μὴ νουθετηθέντες ἀξίαν θεοῦ κρίσιν πειράσουσιν.

hoi dè paigníois epitimḗseōs mḕ nouthetēthéntes axían theoû krísin peirásousin.
27
ἐϕ’ οἷς γὰρ αὐτοὶ πάσχοντες ἠγανάκτουν, ἐπὶ τούτοις, οὓς ἐδόκουν θεούς, ἐν αὐτοῖς κολαζόμενοι ἰδόντες, ὃν πάλαι ἠρνοῦντο εἰδέναι, θεὸν ἐπέγνωσαν ἀληθῆ· διὸ καὶ τὸ τέρμα τῆς καταδίκης ἐπ’ αὐτοὺς ἐπῆλθεν.

eph’ hoîs gàr autoì páschontes ēganáktoun, epì toútois, hoùs edókoun theoús, en autoîs kolazómenoi idóntes, hòn pálai ērnoûnto eidénai, theòn epégnōsan alēthē̂: diò kaì tò térma tē̂s katadíkēs ep’ autoùs epē̂lthen.